Er gaat weer meer vertrouwen komen dat de groei in de VS hoger kan blijven dan 2,5% (deze week verbeterde de Phillyfed van negatief naar positief en ook de empire survey werd positiever, d.wz. de voorlopers van de ISM geven positieve signalen) en dat een recessie in Europa ook ver weg is (onze collega's in Portugal vinden dat we veel te pessimistisch zijn over Zuid-Europa).
Daar hoort een hogere rente bij, maar niet zo veel hoger dan reeds ingeprijsd is Plaatje van Scott Grannis). Ik geloof er niets van zoals Arthus en Hatzius denken, dat de FED ons voor gaat bereiden op structureel lagere rentes op lange termijn dan 4% en dat de eerste verhoging pas in 2016 komt. 0% rente is iets dat bij een noodsituatie hoort en dat is niet langer van toepassing in de VS.
In de Eurozone is die noodsituatie er nog wel en we zouden wel wat QE kunnen gebruiken, maar gezien de Duitse allergie hiervoor zit dit er niet in. Wel is er naar men fluistert flinke vooruitgang in de vorming van een soort bankenunie in de eurozone en dan kan de ECB natuurlijk wel royaler zijn voor de hele bankenunie zonder dat men staatsleningen hoeft op te kopen.
Op korte termijn zijn de centrale banken zeer aardig, afgelopen week was dit bijvoorbeeld het geval in Canada. De Bank of Japan ziet op het ogenblik de detailhandelsverkopen boomen, maar zegt dat ze niet heel erg lang hoeven te wachten met extra QQE als de weekcijfers inderdaad tegenvallen.
Het verhaal van Arthus en mijn eigen plaatje dat koers/boekwaarde in China op de onderkant van de range zit laten zien dat de Chinese beurs ongeveer uitgedaald moet zijn. No way dat de PBoC het schaduwbanksysteem en de trusts om zeep helpt. En men wil wel een wat meer concurrerende yuan, maar de yuan moet toch sterk blijven. De val van de yuan zal beperkt zijn.
De dollar was ineens weer wat sterker dan de euro en daardoor is het voortijdige einde van het Europese herstel door de te sterke euro voorlopig weer afgewend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten