De economische groei van 3,5% over het derde kwartaal in de VS was een meevaller. Voorraden droegen negatief bij en dat is gunstig voor de verwachtingen voor het vierde kwartaal. De import daalde en dat zou wel eens naar boven kunnen worden herzien.
Het plaatje hierboven van Sullivan laat zien dat de groei in de VS sinds 2009 op een groeipad van 2,3% zit, 1% gedrukt door het voortdurend snijden in de overheidsuitgaven. Die neergaande trend van de overheidsuitgaven lijkt te zijn afgelopen. Locale overheden geven weer meer uit en de federale overheid is weer meer geld uit aan het geven aan oorlogen.
Als dit doorzet gaat het structurele groeipad meer richting 3,3%. Huizenbouw en andere bouw dragen nog te weinig bij aan de groei en ook de baken moeten weer wat royaler gaan worden. Het bedrijfsleven lijkt iets meer te gaan investeren in plaats van eigen aandelen inkopen.
De groei van de consumptie is nog laag, niet in de pas met de banengroei (die doorzet gezien de zeer lage initial claims voor werkloosheid en de groei van het aantal vacatures) en de langzaam stijgende loongroei en de lagere benzineprijzen. Dat laatste, geld bespaard op benzine, wordt uiteindelijk toch altijd wel uitgegeven door de Amerikanen en nu gaat dit ook gebeuren. Betere kerstverkopen dus.
Met de winsten gaat het goed. De winsten komen iets beter boven verwachting binnen dan normaal (+5% in plaats van +3-4%) en de 'beat' is ook wat hoger.
Japan zorgde voor de hoofdprijs van het goede nieuws. Wie dacht dat door het stoppen van de FED met QE (quantitative easing via het schier oneindig opkopen van voornamelijk leningen) de centrale banken in de wereld minder geld zouden gaan drukken komt bedrogen uit. In vorige weken heeft de ECB ex Duitsland de goede bedoelingen laten blijken om de balans te laten exploderen, nu was de eer aan de Bank of Japan. Kuroda geeft het nog niet op. Via een zwaar bevochten beslissing (5 voor, 4 tegen) gaat de QQE in de versnelling. Men koopt straks meer op dan er aan staatsleningen wordt uitgegeven. Men gaat ook meer aandelen en REIT's kopen. Die hebben een veel hoger (dividend)rendement dan de staatsleningen. Het staatspensioenfonds GPIF van een slordige $1000 miljard gaat het gewicht van aandelen verdubbelen. En de nodige andere fondsen ook. Of een en ander tot inflatie leidt in de reële economie valt te bezien, maar een en ander hoort wel te leiden tot hogere prijzen in de asset economy.
Een en ander leidt tot groeiende twijfels of de beurs moet instorten na het einde van nieuwe QE door de FED http://dashofinsight.com/weighing-week-ahead-end-qe-means-individual-investor/ . Volgens de theorie hoort de omvang van de balans van de FED de graadmeter te zijn voor de hoeveelheid monetaire stimulering, maar de laatste jaren reageerde de markt meer op (verwachte) versnellingen en vertragingen van QE. Er was na QE1 enQE2 en einde Operatie Twist een beurscorrectie en nu wist iedereen at dit tot een fikse beurscorrectie moest komen. Op 16 oktober leek dit inderdaad te gaan gebeuren, maar het bleek de capitulatie te zijn van de beleggers, zelfs een beetje van de obligatiebeleggers die eindelijk op vrijwel 0% zien dat de rente nog echt, bijna gegarandeerd deze keer, heel veel kan dalen.
Opvallend was verder hoe precies de beurs weer last kreeg van het zo snel korten van de dagen en de vallende blaadjes. Daar kwam weer die grote bijstelling van te optimistische verwachtingen voor met name Europa. Na een grote gezamenlijke huilpartij van de economen bij het IMF, bleek een en ander toch niet zo erg te zijn als gedacht. Winstgroei is beter dan nominale groei BNP (door inkopen eigen aandelen en uitblijven te hoge loonstijging en doorgaand extreem lage rentelasten). En ook weer kwam er die paniek over QE, gepareerd door de FED zelf, de Bank of Japan en de ECB.
En aandelen nu veel te duur qua koerswinstverhouding?
Welnee zegt bovenstaand plaatje van George Minack. Op basis van de verwachte winst twee jaar vooruit is de koerswinstverhouding precies gemiddeld sinds 1988 en dat bij de huidige lage rente en inflatie.
Terug is de S&P op een all time high, nog steeds onverwacht precies al vijf jaar het pad volgend van onze kaart van de Kondratieffgolf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten