We hadden een minipaniek over de gasprijzen, maar met de geruststellende woorden van Poetin is de rust hersteld (Gazprom is begin november klaar met aanvullen voorraden en dan kan men weer volop aan europa leveren. Heil Poetin dus vortaan anders zitten we in de kou.
De correctie op de beurzen zette niet door, ook al is het geloof toegenomen dat de FED de aankopen gaat verminderen (taperen) en dat de inflatiestijging voorlopig niet zo van voorbijgaande aard is. Volatiliteit bleef laag en de VIX kwam weldra weer onder de 20. Oversold riep men, buy the dip maar pas op. Het cijferseizoen over het derde kwartaal begint weer en dat levert meevallers op voor het derde kwartaal en angsten dat men minder leuke dingen gaat zeggen over de toekomst. De winstverwachtingen lijken aan de te hoge kant voor 2022, maar men heeft al enigszins meegenomen dat allwes weer wat minder wordt na het winstfestijn van 2021.
De inflatiecijfers zijn al tijden hoger dan verwacht. Zelfs de FED gelooft er niet meer in dat de stijging transitory is, van voorbijgaande aard in 2022. Daarna nog wel en dat zou goed kunnen. Maar de onzekerheid of de inflatie echt flink gaat terugvallen is groter geworden. Huurstijging blijft nog tijden hoog, loonstijging trekt nog steeds aan en nog kan men niet genoeg mensen vinden (te veel babyboomers gaan eerder met pensioen, o.a. vanwege COVID en daarom daalt de participatiegraad). De aanbodschokken zijn nog steeds aan het toenemen, dat was onverwacht en vooral ook dat we er in 2022 nog niet helemaal van af lijken te zijn. Te weinig chips (heil peperduur ASML, want als die niet geoeg EUV machines gaan leveren, Veldhoven we have a problem).) . In elkaar zakkende autoverkopen dus, erger dan gedacht en daar is o.a. Duitsland niet blij mee. Natuurlijk daardoor wel extra herstel in 2022 en 2023.
Hogere inflatie betekent lagere groei reële consumptie, druk op de winstmarges (mede door hogere lonen) en daarmee winstverwachtingen. Misschien dat het meevalt met die winsten omdat de pricing power uitzonderlijk hoog is en de groei van de productiviteit mee kan vallen.
De groei in China lijkt lager te worden dan we gewend zijn. De speculatie in vastgoed wordt op pijnlijke wijze wat minder, d.w.z. schuldenproblemen voor de sector, minder lucratieve grondverkopen overheid. Ondertussen is er nog wat (meestal verstandige) regulering van de techsector die groei afremt. Slecht weer, aanbodschokken die daardoor zelfs nog verergeren, oplaaiende handelsoorlog met de VS die de export remt, hogere grondstoffenprijzen. Allemaal redenen om de groeiramingen voor China eens flink te verlagen. PBoC to the rescue, maar of dat voldoende zal zijn?
Hogere inflatie door hogere energieprijzen plus monetaire verkapping leidt meestal tot recessie, maar daar is men nog niet bang voor. 4% groei of nog beter wordt in grote delen van de wereld voorspeld. Dat lijkt me duidelijk te hoog door de hogere inflatie, maar een recessie, zo erg lijkt het niet te worden. In 2020 is een stuwmeer aan extra spaargeld ontstaan dat maar gedeeltelijk is uitgegeven en er moet flink geïnvesteerd worden voor klimaatmaatregelen. De aanbodschokken zullen geleidelijk verminderen.
Centrale banken zullen zeer aardig moeten blijven en het is daarom maar zeer de vraag of de FED in 2022 helemaal kan stoppen met QE of zelfs na enige tijd QE weer moet opvoeren. Men moet al die klimaatinvesteringen betaalbaar houden en geen schuldencrisis forceren.
D.w.z. wel wat stijgende rente door het slechte inflatienieuws, maar men is toch gedwongen (door o.a. de politiek) om toch erg aardig te blijven. Na ons de inflatiezondvloed denken ze, nu nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten