In tegenstelling tot wat de doemzeggers ons voorhouden gaat het herstel van de Kredietcrisis volgens het boekje van een normaal herstel na een diepe recessie en niet volgens het boekje van een financiële crisis in Latijns Amerika, zoals Reinhardt en Rogoff ons voorhouden.
De VS kan in 2010 ongeveer 4% groei laten zien, Europa 1,5-2% en Emerging Markets ongeveer 7-8% (China 12%, India 9%, Rusland, Indonesië en Brazilië 5-6% etc.). Wereldwijd kom je dan uit op een groei die boven de 4% uitkomt, misschien zelfs richting 5% gaat. Dat zijn groeicijfers die de wereld zelden ziet. Alleen 2003-2007 zag zulke cijfers. Het westen zag in de jaren 50 en eerste helft 60 betere cijfers dan in 2003-2007, maar in de meeste Emerging Markets zag men toen veel minder groei, waardoor je wereldwijd toch lager uitkwam dan in de periode 2003-2007.
De neergang van de Kredietcrisis trok de groei overal in de wereld omlaag. Zelden zag men zo'n hoge correlatie tussen de groei van de diverse landen. Meestal is de correlatie in de range 0 tot 0,2 (ja echt, zo laag, zoals Woody Brock ook steeds voorhoudt), maar in de Kredietcrisis was dit ineens 0,8. Het begint er naar uit te zien dat de correlatie bij het herstel nog steeds hoger is dan normaal, maar lager dan 0,8 (misschien 0,5 geleidelijk weer wegzakkend naar de normale range 0-0,2 na 2011 denk ik). In sommige landen zal -zoals bijna steeds gebeurde in de afgelopen tientallen jaren- de groei zich losmaken van de algemene trend van bijvoorbeeld de VS. Sommige landen, het zijn er gelukkig niet zo veel, hebben wel erg veel problemen en gaan gedwongen hun begrotingstekort snel op orde brengen of lukt het niet de orde op zaken te stellen. Dat dreigt het geval te zijn met o.a. Griekenland, Spanje, Portugal en diverse niet zo belangrijke Emerging Markets. Belangrijk en voorlopig nog onduidelijk is of Japan en het VK mee in de problemen blijven.
Aan de andere kant zijn er landen die redelijk ongeschonden uit de crisis aan het komen zijn zoals de meeste belangrijke Emerging Markets en o.a. Duitsland en Frankrijk.
China heeft een eigen dynamiek die tot op heden zorgt voor heel stabiele groei. Het wordt steeds moeilijker voor te stellen dat dit goed blijft gaan. De eerste jaren vermoedelijk nog wel maar dan moet er toch veel tegenwind komen voor China: de demografie wordt ongunstig, er moeten veel verkeerde investeringen fout gaan als je zo ontzettend veel investeert (ongelukken door overspeculatie in vastgoed, overcapaciteit van staal etc.).
Men maakt zich op het ogenblik wel erg druk over het ontsporen van enkele landen. Dat is de afgelopen tientallen jaren heel gebruikelijk geweest en hoeft helemaal niet zo besmettend te werken op de reële economie als men wel denkt. In de reële economie zijn de correlaties tussen landen meestal laag, maar in de financiële economie zijn de correlaties hoog (prijzen op de kapitaalmarkt worden gedomineerd door verwachtingen en die hangen veel meer met elkaar samen dan de werkelijkheid). Het probleem van Griekenland is dan ook de financiële besmetting via de verwachting dat in meerdere landen het fout zal gaan met staatsleningen. De invloed op de reële wereldeconomie zal klein zijn als Griekenland kopje onder gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten