Tijdens mijn vakantie verbaasde ik me over een paginagrote bladzijde in de Süddeutsche Zeitung over hoe goed Japan het doet in de ogen van Duitsland.
In Duitse ogen is er maar een uitweg uit de crisis: via superieure productiviteitsstijging komen tot grote exportgroei. Goed de kosten in de hand houden is de weg naar het walhalla. In Duitsland hebben we een heel goede stijging van de productiviteit gezien buiten de kredietcrisis: veel beter dan in Europese landen en zelfs beter dan in de VS. In de kredietcrisis heeft de VS een enorme sprong voorwaarts gemaakt met de productiviteit, terwijl Japan en Duitsland een flinke val in de productiviteit lieten zien. Maar nu zie je in Japan een spectaculair herstel van de productiviteit. Japan is daarmee volgens Duitsland op de goede weg, in tgenstelling tot de meeste Europese landen.
Japan doet het geweldig qua kosten, ze hebben zelfs deflatie door hoge productiviteit veroorzaakt. Dat is prachtig in Duitse ogen en zal een Wirtschaftswunder veroorzaken. In de krant schrokken ze eigenlijk van die conclusie, de groei zal wat minder zijn, maar ze stonden wel pal achter het advies in Japanse aandelen te beleggen.
De Duitse volksaard is daarmee heel goed geïllustreerd: Duitsland en daarmee de Eurozone gaat voor lage inflatie, eventuel deflatie, via goede productiviteitsstijging en lage loonstijging, waardoor de export de boel moet redden.
In Engeland geloven ze in het evangelie van Buiter dat je moet zorgen voor 4-6% inflatie om uit het probleem van de overheidsschulden te komen.
In de VS moet hoge economische groei het doen met een niet te lage inflatie.
In India mag de inflatie hoog zijn, maar de economische groei moet richting 10% gaan, zodat overheidsschuld als % van het BNP toch daalt ondanks torenhoge overheidstekorten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten