Vanmorgen hadden we Paul Mortimer Lee van BNP Paribas op bezoek. Hij ziet deflatie en een behoorlijke groeiafzwakking komen. Door Duitsland wordt productiviteitsstijging afgedwongen zonder dat er loonstijging kan komen.
Toch gaat hij de groeiverwachting voor Duitsland in 2010 flink naar boven bijstellen. De groei in het tweede kwartaal wordt daar zo'n 1,5-2% (op jaarbasis 6-8%) vanwege fenomenaal exportherstel en 5% groei industriële productie (niet geannualiseerd). Die groei gaat ten koste van de rest van Europa: het is vooral exportgroei naar de rest van Europa en in veel mindere mate ook naar Azië. Ook de groei in Frankrijk, Italië en Nederland lijkt goed te worden door de exportgroei. Maar die groei zal na het tweede kwartaal voorbij zijn. [commentaar: het is dus al voorbij voordat men van de lagere euro kan profiteren?]
De stress testen ziet de markt als een succes [commentaar: hoe dan ook verbetert het de transparantie omdat je nu meer weet van de zwaktes van de banken dan voorheen en bovendien zal uit de testen komen dat er extra kapitaal moet in de banken]. De Spaanse spaarbanken, de cajas, krijgen er ongeveer € 15-20 miljard bij terwijl ze volgens Mortimer Lee € 50-100 miljard nodig hebben. Maar meer kan men in Spanje niet fourneren (via Spaanse staatslengen?). De Spaanse regering wil heel graag de resultaten van de stress testen publiceren, omdat dan zal blijken dat de Spaanse banken helemaal niet zo zwak zijn en dat sommige Duitse banken veel zwakker zijn.
Volgens Mortimer Lee is de ECB omdat deze alleen terugkijkt nu door het dolle heen en gaat men verder met monetaire verkrapping. Vooral in september kan de ECB toeslaan als 3,6 en 12 maands liquiditeitshulp afloopt. Trichet roept veel te hard dat iedereen veel te negatief is. De ECB begaat net als in 2008 een policy error. Misschien komt mijn voorspelling voor de derde keer op rij voor de korte rente in de sweepstake van de VBA voor de drie maands interbancaire rente eind dit jaar in Europa van 1,15% wel uit (ik had het al afgeschreven als zijnde veel te hoog).
Toch liet Paul niet alleen negatieve geluiden horen. Een default van Griekenland is voorlopig onwaarschijnlijk, omdat het zo veel schade berokkent aan de andere PIIGS dat overeind houden via Europese subsidies voordeliger is[ geen nieuwe redenering, maar men gelooft het nu niet meer].
Een W-recessie is onwaarschijnlijk volgens hem, omdat de investeringen haast niet veel kunnen terugvallen (maar ze gaan wel afzwakken volgens hem zoals de Phillyfed ook aangeeft). het bedrijfsleven heeft veel te veel mensen in paniek ontslagen en dat leidt nu niet meer tot extra ontslagen.
China is al begonnen met moneatire verruiming na al die verkrapping eerder dit jaar.
De ECB intervenieert nauwelijks om de rente in Spanje,Griekenland etc naar beneden te krijgen. Dat vinden ze nodig omdat anders de druk op de ketel om overheidstekorten teruug te dringen vermindert. Omdat Europa nu boomt, moet daar nu echt aan gewerkt worden.
Hij haalde ook Rogoff aan die in de FT meldde dat de opvattingen over inflatie en economische groei en of de overheidsschulden/ tekorten te groot zijn snel kunnen omslaan. Rogoff bedoelt vooral de slechte richting in. Mortimer Lee stelde dat als je eenmaal het marktoordeel over je heen krijgt dat de overheidsschuld/tekort te groot is dat je dan heel veel moeite moet doen om dat te repareren. Net iets als het vergeten van je trouwdag, dan helpt de dag erna met een bloemetje aankomen niet, het is niet meer recht te zetten.
D.w.z. de markt kan heel plotseling de VS dwingen de overheistekorten snel terug te dringen (het beruchte Mynski moment breekt aan zoals ook achterin ons boek is beschreven).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten