Een paar weken geleden zaten de chartisten in zak en as.Het kruis des doods was gevormd en je kon maar beter het raam uitspringen. Nu begint men weer dapperder te worden. Zo'n doodskruis geeft toch vaak slecht signaal (zie bijvoorbeeld de column in de Telegraaf van Nico Bakker). Maar nu stevenen we weer af op een gouden kruis en o wonder dat werkt veel beter (tot daar weer de nodige kanttekeningen bij gezet zijn).
Barton Biggs, de oude goeroe van voorheen Morgan Stanley is ineens weer razend enthousiast over aandelen, na begin deze maand de helft weg gedaan te hebben (wat een rare sprongen van zo'n oude gerenommeerde bok).
Bij Credit Suisse zien de vastrentende beleggers (!) ook rozegeur en maneschijn voor de aandelenbeurzen op basis van technische factoren. De risk apetite is van braakniveau nu naar boven doorgebroken (MACD signaal), de VIX idem, de euro herstelt tegenover de yen (ook teken van verbeterende risk appetite), de charts van China en de bankensector zien er beter uit, etc. Geen goed nieuws voor in het bijzonder de Duitse rente (dus goed nieuws voor pensioenfondsen).
Charttechnisch denk ik mee met RBS dat stelt dat Chinese aandelen tegenwoordig voorlopen op de S&P500 en binnen China lopen de onroerendgoedaandelen weer volop. Deze laatste zijn recentelijk mooi aan het stijgen.
Kortom, technisch een mooi plaatje. Helaas zit de S&P500 dicht bij zijn 200 daags gemiddelde en dat kan wat dalingen veroorzaken als men daar te hard tegen aanbotst. Met een beetje geduld overleef je dat ook, maar misschien komt pas eind september het echte herstel. Ter Veer zou waarschuwen dat als je in de fase EF zit van de vierjaarscyclus (en dat zou goed kunnen sinds half juli) je verrast wordt door de koersstijgingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten