big mac koopkrachtpariteit: braziliaanse real meest overgewaardeerd, Hongkong dollar meest ondergewaardeerd

The Economist plaatst van tijd tot tijd zijn tabel wat een Big Mac in de wereld kost en ziet daar voorzichtig aanwijzingen in dat bepaalde valuta's over- en ondergewaardeerd zijn.
De dollar is erg ondergewaardeerd en alleen de HK $ is nog veel meer ondergewaardeerd.
Vooral Europa (Eurozone, Scandinavië, Zwitserland) is overgewaardeerd, maar Brazilië spant de kroon. Het VK is eindelijk eens een keer niet veel te duur na de enorme devaluaties van het pond.

De verbeterde versie (normaal zou men zeggen enhanced, maar in dit geval koos de Economist het meer toepasselijke beefed-up) houdt rekening met het relatieve inkomen per land. Dan mag een Big Mac meer kosten (plek + bediening duurder). Dat is een verbetering. de Yuan lijkt zo niet overgewaardeerd, maar als de relatieve inkomens gaan stijgen in China, dan moet de yuan wel mee omhoog. en zo zal het ook wel gaan.

Update van ons boek Beleggen op de golven

Als ik ons boek nu had moeten bijwerken dan is het verrassend hoe weinig er bijgesteld hoeft te worden (eigenlijk alleen een riedel over het Nieuwe Normaal/ de eurostaatsleningencrisis en dat de koplopers uit de vorige Kondratieffgolf het in de nieuwe golf nogal eens slechter doen dan het gemiddelde in de wereld, dat steeds meer gedomineerd gaat worden door de Opkomende Landen):

* De mist uit het voorwoord is nog niet opgetrokken: er blijft grote onzekerheid over economisch herstel in het Westen.
* De beurzen stijgen als aangegeven op de kaart van de golven, het is als na 1907 gegaan (zie bijlage in boek en update op blog) en de vierjaarscyclus loopt betrekkelijk normaal.
* De komende goede aandelenmarkt was een veiligere voorspelling dan hoge groei in het Westen (zie de tekst rechts van de uitgever die achterop het boek staat)
De winstgroei verbaasde inderdaad zeer de goede kant op en was de motor voor de stijging van de beurs en wel om de aangegeven redenen (hoge exportgroei, winstgroei in het buitenland en investeringsherstel)
* Opkomende landen moeten de groeikar trekken. Onbetwist vandaag de dag dat ze dit inderdaad kunnen en doen.
* Het wegvallen van de securitisering is het grote probleem waardoor de kredietgroei niet goed op gang komt, substitutie via centrale banken helpt wel die pijn te verzachten, maar kredietgroei blijft problematisch zo lang securitisering op zijn gat blijft liggen. De liquiditeit van de kapitaalmarkt blijft daardoor veel minder diep dan voor de kredietcrisis.
* Economische groei in vooral de VS moet aangezwengeld worden via meer investeringen in infrastructuur. De infrastructuurknop indrukken is en was buitengewoon succesvol voor opkomende landen als China en India.
* Investeringen moeten harder groeien dan consumptie in het Westen. Dat is gezond en het daaruit volgende achterblijven van de consumptie moet toegejuicht worden en deert de groei niet (wet van Bastiat, het wordt nog steeds niet geloofd).
* Wereldwijd is de economische groei erg hoog vanwege de 6%+ groei van opkomende landen.
* De ICT Revolutie zit in de gunstige derde fase. Dit zorgt overal voor extra groei. [vooral de C wordt onderschat, zie de waarde van Facebook]
* Algemeen: let op de tijdgeest en de schuivende machten. Dat is een tijdloos advies. We zagen en zien goed dat individuen de toonaangevende macht was en overheid zwak was (ook al draaide het op moment van publiceren helemaal om. overheidssteun en afgeven op bankbonussen). Wat minder goed, maar wel gemeld, is de zwakte van employees beschreven en de dramatische gevolgen die dat heeft voor de middenklasse, waarbij de American Dream voorbij lijkt.
* We hebben goed beschreven dat de ICT Revolutie samen gaat met de opkomst van de macht van individuen en die combinatie zorgt voor hoge productiviteitsgroei en daardoor welvaart, vooral in opkomende landen.
* Asset Economy: het belang hiervan is nog steeds enorm. Het gaat minder slecht hiermee, maar nog steeds niet goed omdat de daling van de huizenprijzen in vooral de VS iets groter en langduriger is geworden dan we in ons boek dachten. Ervan uitgaand dat huizenprijzen pas gaan stijgen na circa vier jaar op de bodem te hebben gelegen (vergelijk Nederland 1982-1985) kan de huizenmarkt vanaf ongeveer 2013, misschien al 2012, misschien pas 2014, de economie in de VS flink helpen en het vliegwieleffect van de asset economy weer op gang brengen. In ons boek is een te vlug herstel van de asset economy geschetst, maar per saldo denken we nog steeds dat de asset economy tot circa 2018 positief gaat bijdragen aan de economische groei, ook in het Westen.

N.B. 1. Men kan opmerken dat de groei in het Westen veel minder is dan we gesuggereerd hebben. Dat is waar. Maar de historie zal ons dat denk ik vergeven, omdat we wereldwijd kijken en het belang van China, India en andere opkomende landen niet weggepoetst hebben. Over twintig jaar kan men zich niet meer voorstellen dat men de groei in India en China etc zo onbelangrijk vonden, zo ondergeschikt aan de groei van het Westen. Men zal dan weinig twijfel hebben of degroei van 2010-2020 wereldwijd hoog was, omdat op moment van evaluatie deze twee economieën samen groter zullen zijn dan de hele huidige “Westerse” G7.

N.B. 2. De verliescyclus heeft enkele keren prominent gefigureerd in de uitleg waarom de kredietcrisis de goede kant in ging en waarom de euro staatsleningencrisis eerst de verkeerde kant in ging en straks de goede.

N.B. 3. Ik zou nu wel veel uitgebreider ingegaan zijn op het Nieuwe Normaal. Die lage groei die uit deze theorie volgt hoeft helemaal niet op te treden in de VS, als men vol durft te gaan voor economische groei, zoals Reagan wel durfde in 1982: men moet vol in infrastructuur gaan, de investeringen maximaal aanwakkeren en human capital vol inzetten en de Amerikanen er beter van doordringen dat het niet een IT revolutie zoals zij vaak zeggen, maar een ICT revolutie zoals wij in Nederland zeggen.

Zorgen over Griekenland snel terug aan het komen, Spanje en Italië meer klem

Er is slechts een voorlopig akkoord om Griekenland te helpen. Hoe men Griekenland precies gaat helpen wordt met de dag onzekerder. De omvang van de steun is onduidelijk (moet groter worden, zie plaatje:stabilisatie op 120-150% is niet goed genoeg voor stabiliteit)), de public sector involvement (PSI) kost geld in plaats van dat het oplevert, Italië wil niet meer meebetalen en Spanje wil ook niet. Het IMF zegt niets beloofd te hebben als omvang van de aanvullende steun bij de financiering van Griekenland door Europa (men nam als zoete koek een bepaalde steun door het IMF aan). Het EFSF is er nog niet uit hoe men mid september aan Griekenland gaat lenen.
Accountants (de big four) beginnen het zo langzamerhand onmogelijk te vinden Griekse leningen nog op boekwaarde te waarderen.
Achter de schermen is Frankrijk de andere eurozonelanden wat discipline bij aan het brengen snel duidelijkheid te verschaffen over het lenen (=schenken) aan Griekenland.

Het hielp ook niet dat de rating van Spanje weer op de tocht staat en dat men weer flink aan het roddelen is over de minister van financiën van Italië.
Wel hielpen de geruchten dat China zo'n beetje gedwongen wordt om leningen van PIGS te kopen om de euro voldoende overgewaardeerd te houden tegen de yuan.

Morgan Stanley zegt geen verlaging van rating VS, S&P suggereert anders

Eerder vandaag waren er diverse brokers die zeiden dat de markt veel te veel gelooft in een downgrade van de VS.
Morgan Stanley zei gisteren:
1.je moet niet te veel lezen uit alle herrie die de rating agencies maken over de voortgang van de palnnen voor terugdringing van het overheidstekort. Ze moeten wel, maar een deel is show.
2.het lijkt een beetje op de perikelen rond de AAA rating van het VK. Men had gewoon 18 maanden geduld tot de verkieizingen en op basis van de palnnen van de nieuwe regering begonne de rating angencies vriendelijker te worden vor het VK. Men wacht gewoon de Amerikaanse verkieizingen af en kijkt of in de verkiezingsprogramma's voldoende overheidsbezuinigingen staan.
3. Een downgrade van de VS is een ernstige zaak met grote consequenties. Dat kun je niet zo maar doen, je moet heel transparant zijn hoe je dat doet en op het ogenblik is dit niet het geval,met uitzondering van Moody's die met $1500 miljard bezuinigingen minstens enige duidelijkheid verschaft. Een downgrade van de VS is slecht voor de business van rating agencies. Men gaat dan aan alle ratings twijfelen en het belang van ratings kan in gevaar komen.
Ik dacht dat op basis van dit soort verhalen de kans op een downgrade kleiner dan 25% was, terwijl de markt eerder aan 50%+ denkt.

Vandaag is S&P helaas begonnen met het verschaffen van enige transparantie. John Chambers, hoofd van het rating comittee van staatsleningen in de wereld, begon op een persconferentie te dreigen dat er een bezuiniging nodig is van $4000 miljard (veel meer dan de $1500 miljard van Moody's) om de AAA rating van de VS te behouden. $4000 miljard is nodig volgens eerdere berekeningen van de amerikaanse overheid om de staatsschuld versus BNP te stabiliseren.
Dat is wel een heel verschil met het spontane betoog dat de VS een rating van AAA verdiende omdat het de wereldvaluta is en een diepe liquiditeit waar geen enkele andere belegging aan kan tippen. Pas als daar aan getwijfeld werd, zou de rating naar benedne moeten gaan. Hij zei dat bij ons, o.a. in de meeting waarbij we hem en zijn companen aanvielen op de investment grade ranking van Portugal (zie blogpost http://beleggenopdegolven.blogspot.com/2011/06/portugal-gaat-het-redden-volgens-s.html).

N.B.
1. Morgan Stanley berekende dat je $2000 miljard nodig hebt om benden 90% netto staatsschuld van BNP te blijven (de Reinhart Rogoff grens) en inderdaad $4000 miljard om richting 70% te gaan in 2021.
2. als alleen S&P downgrades en Fitch en Moody's niet, dan blijft de VS officieel nog wel AAA. Maar de steeds hogere eisen aan collateral bij derivatentransacties etc (haircuts als zekerheid) geven aan dat de markt de VS en daarmee alle leningen in de wereld niet meer helemaal als AAA ziet.

De V-recovery van Japan volgens Nomura

Nomura gaf vanmorgen tijdens de macro meeting met Londen waar Peter Westaway langs kwam en had o.a. bovenstaande plaatjes over de groei in Japan, hoe men de groei tot 2013 ziet en hoe alles veranderde na de aardbeving.
In het derde kwartaal van 2012 moet de overheid alle reparaties nodig door de aardbeving gefikst hebben en daarna valt de groei terug naar normaal Japans peil.
Ondertussen is Japan even de deflatie kwijt en blijft de groei prima tot half 2012. Nomura lijkt wel trendmatiger iets optimistischer te worden over 2012 sinds 3/11 de aardbeving zo vernietigend toesloeg.

WSJ: voorstel democraten vs republikeinen over verhoging schuldenplafond

WSJ (Debt-Crisis Vote Goes Down to Wire in House) had bovenstaand overzicht van de onderhandelingen over de verhoging van het schuldenplafond.
Uit die onderhandelingen komt men wel, maar dat is niet de echte zorg van de beurs, dat is de dreigende downgrade van de VS.

Overeenstemming verhoging Amerikaans schuldenplafond vrijwel zeker geregeld vóór 5 augustus

Nog even afgezien van de enorme consequenties die het niet op tijd verhogen van het schuldenplafond heeft (economische groei -10% op jaarbasis, downgrade van AAA rating) is er nog een belangrijke reden om aan te nemen dat men het snel eens wordt over de verhoging van het schuldenplafond: op 5 augustus gaan de Amerikaanse parlementariërs met zomerreces. Daar de Amerikaanse politici zo hebben laten blijken alleen te gaan voor eigenbelang en herverkiezing zal alles op alles gezet worden om voor 5 augustus een en ander te regelen (anders mogen ze pas een week later met reces). Omdat Treasury wat extra potjes heeft gemaakt (bijvoor beeld uit opbrengsten openen van strategische oliereserves, betere belastingontvangsten) heeft men nog tot circa 9 augustus genoeg geld om de overheid open te houden. Een default van Amerika is voorlopig nog onwaarschijnlijk.
Böhner heeft gisteren al aangegeven dat hij een man is waarmee te praten valt (in tegenstelling tot de Tea Party aanhangers, waar niet mee te praten valt) en met smart zit te wachten op een compromis uit de senaat waar hij mee akkoord kan gaan. Böhner is al flink afgegaan met zijn voorstel in het congres dat vanwege rekenfouten niet eens tot een stemming kwam (Rutte is niet de enige die zich vele miljarden verrekent).
De verhoging gaat in één stap als de democratische senaatsleider Reid genoeg water bij de wijn doet en zijn –zoals hij al laat doorschemeren- openingsbod van $2700 flink verhoogt richting $3500 miljard. Als hij dat niet uit de strot kan krijgen zal de verhoging in twee stappen gaan, wat lastig voor Obama is in een verkiezingsjaar.

De plaatjes van Bianco laten zien dat men 80% kans ziet bij de wedkantoren dat er een verhoging van de schuldenplafonds is per 11 augustus en dat men een 60% kans ziet op een downgrade van de rating van de VS. De daling van de kansen van gisteren is kennelijk veroorzaakt door de toegenomen inschikkelijkheid van Böhner en Reid om tot een overeenkomst te komen die hoger is dan $1500 miljard (bedrag genoemd door Moody’s om downgrade te voorkomen).

Tips geven nauwe range voor S&P500 aan

De S&P500 en de impliciete inflatieverwachting correleren enorm (94%) met elkaar sinds de markt werd verblijd met de nakende komst van QE2 op de Jackson Hole conferentie augustus 2010.
Jim Bianco (maakte plaatje) denkt dat die correlatie nog enige tijd (niet voor altijd) hoog blijft.
QE3 is een probleem omdat de inflatieverwachting nu niet 1,5% is zoals ten tijde van Jackson Hole, maar 2,5%. Van QE3 gaat de inflatieverwachting omhoog en dan kom je al snel in een zone terecht waar de inflatieverwachtingen haast niet meer naar beneden is te drukken en een self fulfilling prophecy wordt.
2,7% is waarschijnlijk te angstig voor de FED. Dat geeft aan dat het voorlopig moeilijk is voor de S&P500 om boven de circa 1425 te klimmen.
Heel somber moet je ook weer niet worden, bij een S&P500 van 1100 à 1150 gaat de FED echt wel serieus aan QE3 denken. De Bernanke put is veel waard. De daling zal vermoedelijk zonder QE3 eerder stoppen (de inflatieverwachting zal niet veel omlaag gaan van de huidige niveaus).

Conservatieven schieten Böhner in de voet: compromis nu mogelijk

Strategas denkt dat door de opstand van de conservatieven het nu voor Böhner gemakkelijker wordt een compromis te vinden dat door een deel van de republikeinen en democraten gesteund wordt als het genade vindt in de senaat bij zowel democraten als republikeinen. Door de opstand van de conservatieven kan er geen voorstel van de republikeinen meer komen dat de meerderheid haalt in het congres.
Daarom gaat Böhner eieren voor zijn geld kiezen en gaat hij mee met het compromis in de senaat over enkele dagen.

De conservatieven sloegen op tilt toen het Congressional Budget Office van de geplande besparingen van $1200 miljard maar $ 850 overhield.
Toch was die $850 miljard nog een stuk conservatiever dan de zogenaamd veel hogere besparingen van de democraten. De republikeinen vinden het namelijk leuk om de oorlog in Afghanistan flink op te stoken en daar geen dollar op te besparen, terwijl de democraten hier $ 1000 miljard op denken te besparen. Als je die uitgaven voor Afghanistan wegdenkt, dan zijn volgens Barclays de voorgestelde besparingen van de democraten en republikeinen bijna hetzelfde van omvang.
Elke dag komt men met andere cijfers voor de dag en zo zal het nog wel even doorgaan.

Het enige dat Böhner er nu nog kan uithalen is dat de verhoging van het schuldenplafond in twee stappen gaat. Dat zal dan ook wel gebeuren.

Visualisering overheidsschuld van VS

Het plaatje is via Business Insider/ Pragmatic Capitalist. Het laat zien hoe groot de staatsschuld is van de VS: een silo van 100 dollar biljetten die maar net op een voetbalveld past en waarbij vergeleken het vrijheidsbeeld maar een poppetje is.

Je kunt de overheidsschuld va de VS ook verglijken met al het goud in de wereld. Dat past in een kubus van 18 bij 18 bij 18 meter. Dat is veel kleiner dan de silo van de $100 biljetten. De totale waarde van de goudkubus is ook maar ongveer 60% van de waarde van de overheidsschuld van de VS (inclusief de tegoedbonnen aan de sociale fondsen die niet genoteerd zijn).

De yen is te veel gestegen: teken dat risk appetite te laag is

We zitten dicht tegen de onderkant van de range van de yen tegen de dollar aan. Deflatie houdt de koopkracht van de yen op peil. Eerste Minister Kan houdt de yen sterk: hij wil niet te veel overheidsschuld maken (daarop is hij tenslotte gekozen), maar de tsunami aardbeving maakt toch wat gooien met geld nodig. Pas na zijn politieke dood (september) kan men pas echt goed met geld gaan smijten (=zwakke yen omdat de Bank of Japan dit deels moet financieren). Toch herstelt de Japanse economie nu al sneller dan gedacht. Beter dan na de Kobe beving en het is niet zo raar dat repareren van de schade nu ook weer een hoge multiplier heeft.

Dat de yen zwakker gaat worden kan men zien in de commitment of traders analyse (plaatje van Bianco). De sufferds (large speculators) zijn te massaal yennen in aan het slaan en het slimme geld (hedgers) zijn zich aan het ontdoen van yennen. De hedgers moeten vermoedelijk al snel op hun schreden omkeren en dat leidt meestal tot yenzwakte. Omdat de yen heel goed meeloopt met de angsten van de belegger (de risk appetite) is een zwakkere yen goed nieuws voor aandelenbeleggers.

De puinhopen van het schuldenplafond, Böhner en Obama lopen paars aan

n de VS zijn zee en flinke puinhoop aan het maken van de verhoging van de schuldenplafonds voor de overheid. Er zijn weinig andere landen die zo’n circus met schuldenplafond ook geïnstitutionaliseerd hebben. Eigenlijk houden de Amerikanen er wel van. Ze zijn blij met “gridlock”, de situatie dat zowel de democraten als de republikeinen niet genoeg macht hebben om alles naar willekeur door te drukken. Er moet dan een compromis komen en dat ligt dan weer niet in de Amerikaanse volksaard.
De republikeinen zijn tegen belastingverhogingen, ook al gaat het over miljonairs en miljardairs. Er moet tenslotte iets van de American Dream overblijven en als je al begint met het afpakken van geld van rijken wat gebeurt er dan wel niet met de middenklasse waar je veel gemakkelijker geld van kunt afpakken.
Populisme is sterk georganiseerd in de VS via de Tea Party en past bij de huidige tijdgeest. De enige rem zit in het minder populair worden van het te lang vasthouden aan de standpunten als dat inderdaad tot een te laat verhogen van de schuldenplafonds leidt. De republikeinen lijken hier toch gevoelig voor te zijn. De democraten zijn aan de andere kant weer gevoelig voor angsten dat Amerika zijn AAA rating verliest, omdat niet genoeg in de tekorten wordt gesneden.
In Amerika rekent men zich rijk over een periode van tien jaar en men stelt de vervelende dingen zo veel mogelijk uit tot na de presidentsverkiezingen (de vierjaarscyclus mag tenslotte niet verstoord worden, want er is niets belangrijkers in de wereld dan de herverkiezing van de president van Amerika; de conjunctuurcyclus moet hiervoor door het stof).
Men boekt al vast $1000 miljard besparingen in voor minder oorlogen in Afghanistan en het Midden Oosten. Na het verdisconteren van het peace dividend wordt het moeilijk om extra besparingen te vinden.

De republikeinen willen nu $1200 miljard besparingen voorstellen voor een kleine verhoging van het schuldenplafond en pas in het verkiezingsjaar het schuldenplafond verder verhogen in ruil voor $1800 miljard besparingen.
Obama probeert ongeveer $2700 te bezuinigen (inclusief belastingverhogingen) en eist in ruil daarvoor een verhoging van het schuldenplafond die stand houdt tot na de verkiezingen.
Beide partijen zijn een mediaoffensief begonnen. Gisteren hielden zowel Obama als Böhner, de republikeinse leider van het congres toespraken hoe onverantwoord de ander was door zo stijfkoppig vol te houden en het land daardoor de versukkeling in te gooien. Teken toch ons plan roepen beiden, dan zijn alle problemen meteen over.

Ach, eigenlijk zijn er mogelijkheden genoeg om er uit te komen en een default van langer dan een dag is electoraal erg slecht, dus men komt er wel uit. De markt denkt dat ook, maar men is de laatste dagen bezorgd geworden, dat het gekibbel leidt tot verlaging van de AAA status. Eerst dacht men dat de kans hierop <<10% was, maar nu denkt men in China dat het eerder 25-50% is.

Wat gaat er gebeuren met het schuldenplafond? Wie het eerst beweegt is verloren. Obama moet iets doen. De republikeinen krijgen daarom vermoedelijk hun zin met verhoging van het schuldenplafond in twee stappen. De eerste stap van $1200 miljard is immers verleidelijk gemakkelijk.

verwachte opbrengsten volgens GMO voor komende 7 jaar

GMO is iets minder enthousiast over hoge kwaliteitsaandelen (maar nog steeds positief) en iets meer in hun nopjes met aandelen en obligaties van Opkomende Landen. Aandelen brengen minder op dan de 6,5% inreële termen van de afgelopen 100+ jaar in de VS.
Van obligaties en cash moet je het ook niet hebben: 7 magere jaren hiervoor.
Grondstoffen bieden de beste kansen. Grantham was vooral bullish op metalen, minder op de olieprijs en de prijzen voor agrarische zaken gaan ook flink omhoog, maar misschien niet in de eerste paar jaren.

GLI buigt, GS juicht

Het momentum van GLI, de Goldman Sachs Global Leading Indicator, draait omhoog (je moet wel goed kijken om het te zien,maar de draai is er echt) en dat is meestal goed nieuws voor de aandelenmarkten. Het gaat om de voorlopige maandversie, de definitieve versie komt over enkele weken.
Goldman Sachs gebruikt 10 indicatoren voor zijn Global Leading Indicator en 7 hiervan zijn bekend, waarvan 4 de goede richting ingaan. 3 komen nog waarbij de Benelux nog wat roet in het eten kan gooien, maar Japan gaat als een tierelier.

populaire landen qua instroom van aandelenfondsen

Bovenstaande kaart is van Deutsche Bank en laat zien welke landen een mooie instroom hadden van aandelenfondsen. Polen was het meest populair, maar ook Egypte, Indonesië/Maleisië en Japan hadden niet te klagen. Vooral Japan loopt de laatste weken goed qua instroom.

Trichet Bonds meer waard dan huidige koersen Griekse staatsleningen?!

Het lijkt er dan toch van te komen: Brady Bonds Europese stijl. Ze zijn er eerder dan ik dacht en heten daarom naar Trichet en niet naar Draghi zoals ik dacht.
De basis is een garantie van de hoofsom ver weg in de toekomst die met een zero coupon lening met garantie Europa gefinancierd wordt. De looptijden worden zeer lang, 15 of 30 jaar en de rente begint laag en loopt langzaam op (als het werkt, gaat men over enige jaren de Trichet bonds terugkopen, zoals ook vaak met de Brady Bonds gebeurde).
Op de Eurotop fantaseerde men een effectieve rente van 9% hierbij voor Griekenland en dat zou op een koers van 79% uitkomen (21% verlies ten opzichte van de emissiekoers).
Global Macro Monitot ziet eerder een geëiste rente van 15% en dan krijg je een koers van 59 tot 68%, veel hoger dan de huidige koersen.
Net als bij de Brady Bonds moppert men dat de schuldenlast niet veel vermindert en dat er een free riders probleem ontstaat van hedgefunds die 100% willen terugkrijgen en overheden die maar door schulden maken.

El Erian over schuldencrisis in Europa en VS: Worldly, Wise,and Worried

El Erian van PIMCO had een interview in de Barron's met als kop (eenvoudig te raden uit de titel van de column): Worldly, Wise and Worried.
In Europa is vooruitgang gemaakt met de crisis, maar de zorgen blijven omdat het solvabiliteitsprobleem nog niet afdoende is aangepakt. Men heeft steeds het liquiditeitsprobleem van Griekenland en de PIGS proberen op te lossen met nog meer schuld te maken.
Hij is positief over de maatregelen in Europa. De schuldenlast van Griekenland, Portugal en Ierland neemt af (door o.a. een lagere rente), er wordt sneller gewerkt aan een kredietlijn voor Spanje en Italië en diverse banken zullen nieuw kapitaal krijgen. Ook is men de aandacht meer op economische groei aan het richten [een soort Marshall plan, maar wie gaat dat betalen?]
Hij is bezorgd omdat het solvabiliteitsplan niet is geregeld en de kredietverlening ook niet helemaal. Er blijft daardoor hoge volatiliteit [dat hoort ook zo in de ontwerpfase van de vierjaarscyclus]. Er kan paniek ontstaan doordat geldmarktfondsen in problemen kunnen komen.

In de VS zit men nog in de ontkenningsfase van de verliescyclus en is men al blij als er een nieuw schuldenplafond komt. Het is beter dat er overeenstemming komt over de maatregelen en dat men niet om de paar maanden over nieuwe maatregelen moet soebatten in het congres en de senaat. Europa heeft de problemen te lang ontkend, niet gezien dat het een ordinaire staatsleningencrisis was van dertien in het dozijn in de Opkomende Markten. Men ging veel te lang door alleen maar het liquiditeitsprobleem door te rollen (kick the can down the road).De schulden werden daardoor snel groter. De balans van de ECB is besmet met rommelleningen. Men kocht tijd, maar het bankwezen deed er niets of niet genoeg mee. In Europa had je ook nog het probleem dat er veel te veel landen, mensen en instanties zich met de problemen bemoeiden.

Dat is beter in de VS. Ook helpt het dat de dollar de wereldvaluta is [=geen liquiditeitsprobleem, zo lang het duurt en dat kan lang zijn gezien de spaaroverschotten van de Opkomende Landen]. El Erian haalt Bill Gross aan die zegt dat men een bestuurder van auto is die in de mist rijdt [zo beginnen we ons boek Beleggen op de golven ook]. Multinationals zijn gezond, maar de schulden van de overheid stijgen veel te hard. Het enthousiasme waarmee de FED en de politiek de dollar (en de euro en de yen) proberen waardeloos te maken, zorgt ervoor dat de andere centrale banken grondstoffen aan het kopen zijn, goud is weer in bij gebrek aan beter en het is nu bon ton goud te kopen, terwijl hij decennia geleerd had dat centrale banken hun goud dienen te verkopen. Het deleveragen heeft in de VS nog geen vorderingen gemaakt [daarmee is hij het eens met Woody Brock].

Aan het eind van het interview meldt hij dat hij denkt dat diverse Opkomende Landen sterk zullen blijven ondanks de problemen van het Westen. Hij is oa.a. positief (inclusief waardering) op Brazilië, China, Indonesië, Singapore, Korea, Peru.

Apple naar $600

Volgens Crossing Wall Street kan Apple naar $ 600. Apple moet een koerswinstverhouding van 20 hebben. De winsten van Apple zijn de laatste tijd veel beter dan de consensus, dus wie weet kan het nog hoger. Kopertjes hebben zitten slapen volgens hem op $315, dat was maar 13,5 keer de winst.
De laatste dagen begint men wel steeds heftiger te waarschuwen dat Apple een bubbel is, er moeten tegenvallers komen. Iedereen heeft dadelijk al een ipad, iphone en mac, dus valt de omzet terug. Het is nog onduidelijk wat Apple met iCloud gaat verdienen. Apple is geweldig geweest, maar of je er nu nog rijk mee wordt is onduidelijk, al kan het nog wel volgens Elfenbein van Crossing Wall Street.

N.B. ik heb geen aandelen Apple, weet weinig af van de beleggingsverdiensten van Apple.

Pandl (GS): leegstand huizen in VS veel kleiner volgens census

Volgens de surveys van de huizenmarkt was er een enorm overschot van huizen in de VS. In vorige schattingen van Godman Sachs zou het 3 tot 5 jaar duren voordat de leegstand weer normaal zou zijn. Tot die tijd zou je dus een verschrikkelijk lage bouwproductie hebben.
Uit de cijfers van de volkstelling (census) van 2010 die recentelijk gepubliceerd zijn blijkt de leegstand veel lager te zijn. Dit gaat tot bijstellingen in de andere surveys leiden, omdat de volkstelling verreweg het meest betrouwbare is.
Plotseling lijkt er al evenwicht binnen 2 tot 3,5 jaar volgens Pandl.
Ik denk dat de groei van huishoudens iets sneller gaat dan volgens het plaatje van GS en dat betekent dat er al een normale bouwproductie vanwege de genormaliseerde leegstand over een à twee jaar nodig is. Dat betekent een tegenwicht vanuit de bouw tegen de negatieve invloed van de overheidsbezuinigingen.

Winstseizoen Q2 heel goed in VS en heel slecht in Europa

In de VS komt een dikke 70% van de gerapporteerde winsten over het tweede kwartaal beter binnen dan de (in de voorgande weken neerwaarts) aangepaste verwachtingen (plaatje Bespoke) . Dat zegt overigens niet zo veel over wat er komen gaat voor de beurs. De guidance is bijvoorbeeld zwak (ook dat zegt niets over de beurs in de komende tijd).
In Europa komen de winsten uitzonderlijk vaak beneden verwachting binnen (plaatje Bank America). Het verschil met de VS is deze keer wel heel erg groot.
Ook dit zal denk ik niet zo veel zeggen over de relatieve beursontwikkeling. Meer oprimisme over de Europeriferie dan wel zorgen over het Amerikanse schuldneplafond zal belangrijker zijn.
Europa zit verder ook een beetje in het verdomhoekje door de sterke euro (vooral sterk ten opzichte van Q2 2010, dit is door de analisten kennelijk onvoldoende meegenomen) en door de hoge rente van de ECB.

De cyclische update van de rente

Na afloop van de recessie gaat de rente in twee grote trends omhoog
De overeenkomst met wat na 2002 gebeurde met wat na 2008 is groot.
De eerste rentestijging was kort en niet zo groot, daarna een verrassend grote val met verbazende angst voor deflatie en daarna de lange periode met rentestijging. Net als na 2005 ging dat aanvankelijk te hard. Het leek op de rentemarkten eind 2010 bijna 1994.
Dat de rente te hard steeg is diverse keren aangegeven. Het is nog steeds gissen naar de hellingshoek van de stijgingstrend. Het zou toeval zijn als deze precies goed is ingetekend (maar wie weet, tot op heden is de hellingshoek van de kaart van de Kondratieffgolf voor de reële S&P500 ook precies goed).
De rente hoort te gaan stijgen als de zwakke periode van de ISM achter de rug is en de angsten voor de instorting van Italië en Spanje definitief op hun retour zijn.

The Onion: De dans rond de verhoging van het schuldenplafond in de VS

Op 7 januari begon ik voor het eerst de perikelen rond de debt ceiling (zie http://beleggenopdegolven.blogspot.com/2011/01/gaat-men-schuldenlimiet-vs-te-laat.html en label) te behandelen. De bovenstaande cartoon was van Dan Wasserman. Het lijkt nu de goede kant in te gaan om de bezuinigingen zo groot te maken dat de AAA rating behouden blijft (=ongeveer $4000 miljard in tienjaar) en dat Krugman blijft waarschuwen dat de fout van 1937 herhaald wordt (men ging toen te vroeg bezuinigen).

The Onion behandelde het verhaal van bij de cartoon:
Congress Continues Debate Over Whether Or Not Nation Should Be Economically Ruined:
WASHINGTON—Members of the U.S. Congress reported Wednesday they were continuing to carefully debate the issue of whether or not they should allow the country to descend into a roiling economic meltdown of historically dire proportions. "It is a question that, I think, is worthy of serious consideration: Should we take steps to avoid a crippling, decades-long depression that would lead to disastrous consequences on a worldwide scale? Or should we not do that?" asked House Majority Leader Eric Cantor (R-VA), adding that arguments could be made for both sides, and that the debate over ensuring America’s financial solvency versus allowing the nation to default on its debt—which would torpedo stock markets, cause mortgage and interests rates to skyrocket, and decimate the value of the U.S. dollar—is “certainly a conversation worth having.” "Obviously, we don't want to rush to consensus on whether it is or isn't a good idea to save the American economy and all our respective livelihoods from certain peril until we've examined this thorny dilemma from every angle. And if we’re still discussing this matter on Aug. 2, well, then, so be it.” At press time, President Obama said he personally believed the country should not be economically ruined.

Ze besloten met:
Quick Poll
Should the nation be allowed to fall into economic ruin?
.Yes
.No

Downgrade van VS komt steeds dichterbij

Net nu het duidelijk wordt dat de verhoging van de debt ceiling op tijd gaat (2 augustus) plaats vinden, ofwel op de normale wijze via een goedgekeurd voorstel door congres, senaat (van de bende van 6) en president ofwel via een tijdelijke verhoging van de president (hij mag dat volgens Clinton op basis van amendment 14) zijn de rating bureaus overtuigd geraakt van de risico’s van Amerikaanse Treasuries.
Waar de rating bureaus enorme moeite hadden om de AAA status van subprime hypotheekpakketten en van obligaties van de obligatieverzekeraars te downgraden, zo streng zijn ze nu voor de staatsleningen van de VS.
Zelfs al komt er op tijd een nieuw schuldenplafond, dan nog valt het zwaard van Damocles over de rating van de VS en daarmee over een lawine aan daarvan afhankelijke ratings die dan onmiddellijk mee het moeras in moeten, zoals die van Fannie Mae en Freddie Mac. Dat zou dan het einde van het nog niet eens op gang gekomen herstel van de huizenmarkt betekenen, omdat die twee voor 90% van de nieuwe hypotheken zorgen, zo roept men. Dat is natuurlijk wat overdreven, maar het zal wel zorgen voor hogere hypotheekrentes.
Moody’s heeft al een downgrade beloofd als in het voorstel van de verhoging van het schuldenplafond niet minstens $1500 miljard wordt gevonden aan geloofwaardige bezuinigingen. Pas bij bezuinigingen van $4000 miljard krijgt men een AAA rating zonder de melding dat deze op de tocht staat.
S&P ziet de kans op een downgrade van 50%.
Obama wil de komende tien jaar (maar pas echt na de verkiezingen) eventueel wel $ 3700 miljard (inclusief belastingverhogingen die de republikeinen echt niet willen) bezuinigen.
De republikeinen in eerst de senaat zijn wat bij aan het draaien en er is een groep van 45 zwakkelingen bij de republikeinen in het congres gevonden die onder bepaalde voorwaarden zelfs belastingverhogingen toestaan in ruil voor flinke bezuinigingen. Daardoor waren de kansen flink verbeterd om tot een verhoging van het schuldenplafond te komen.
De republikeinen zijn bij aan het draaien omdat de publieke opinie ineens de richting in aan het draaien is dat er een akkoord moet komen om het schuldenplafond te verhogen. Tot vorige week waren er meer kiezers die geen verhoging van het schuldenplafond wilden.
Een downgrade van de Amerikaanse staatsschuld is heel erg vanwege potentiële verkopen door fondsen die alleen in AAA leningen mogen beleggen of alleen collateral bij derivaten willen hebben dat AAA is. Er zal een plotselinge schaarste aan AAA papier ontstaan, omdat zo veel andere leningen met Amerikaanse staatsleningen mee hun AAA status zullen gaan verliezen (goed nieuws voor Berkshire Hathaway die een en ander kan bijverzekeren tot AAA). Dat kan paniek in de markt veroorzaken.
Maar zoals we bij Japanse downgrades hebben gezien kan er ook gewoon niets gebeuren, omdat men blijft geloven dat er niets veiliger is voor een dollaarbelegger dan Amerikaanse staatsleningen.

Phliberalism,” the Decline of the West, and the Lost Decade (Woody Brock)

Woody Brock hoort tegenwoordig bij de zwartkijkers en de baby boom bashers .De kop van de column is zijn laatste verhaal, waarmee hij ons een prettige zomer toewenst.
.De baby boomers moeten bescheiden worden, omdat de twee generaties na hun samen bijna dubbel zo groot zijn als hun generatie (in de VS is door immigratie de terugval van de bevolkingsgroei niet zo groot geweest na 1965). Het schaamteloos voortrekken van de eigen generatie en vooral de voorzieningen voor oudere / gepensioneerde ambtenaren (die nadrukkelijk op het daardoor onvermijdelijke faillissement van de stad en staat New York aansturen) zal op steeds meer verzet stuiten, nu er in de VS meer jongeren in vliegende schotels geloven dan in een waardevaste pensioenuitkering voor hen door de overheid.
Die schaamteloze babyboomers die geen oog hebben voor het maar door trekken van uitkeringen over de rug van de jongeren noemt hij phliberalists, phony liberalists. Woody verloochent zijn republikeinse sympathieën niet, al blijft hij natuurlijk zijn infrastructuurinvesteringen propageren (hoogstwaarschijnlijk terecht; dat gaat natuurlijk niet gebeuren omdat men daar te bang voor is, het releveragen voor meer groei).
Het Westen krijgt nog een “lost decade” waarin er van deleveraging van de hele natie niets terechtkomt: de particulier en het bedrijfsleven bouwen hun schulden weliswaar af, maar de overheden doen met meer schwung het tegenovergestelde. Ze worden steeds bedrevener in het kick the can down the road spel, met als gevolg accelererende probleemleningen van de nodige overheden. Men krijgt het nog niet eens voor elkaar om via inflatie de schuldenlast te verminderen (ik zie overigens wel het VK een kansrijke poging in die richting doen), daarvoor is de loontrekker te zwak. In reële termen stijgt het loon van Jan Modaal in de VS al in geen decennia meer (zie bijvoorbeeld Lukas Daalder in IEX en op zijn blog). Schokken gaan zorgen voor nominale dalingen van lonen en dan zijn de poppen echt aan het dansen: aan de 3D problemen (debt,deficits, demography) moet de vierde D van deflatie worden toegevoegd.
65-jarigen geven volgens een onderzoek aan dat ze maar 25% gespaard hebben van wat nodig is voor een comfortabel pensioen. [dat maakt nodig dat babyboomers schandalig veel pensioen moeten krijgen van de staat].
Tegenwoordig is het de Amerikanen in de bol geslagen dat ze moeten bezuinigen tot ze erbij neervallen. Dat giftige recept is geleend van Cameron en vol ontzag als het ware evangelie aanvaard door niet alleen de Tea party. De economische groei zou daardoor eigenlijk in een recessie moeten komen, maar dat zal dan wel net niet gebeuren zo denkt Woody, maar er ontstaat zo wel een lost decade van doormoddergroei zoals het Nieuwe Normaal aangeeft.
Overheidsschulden blijven klimmen in het Westen en de burger vergeet net als de kikker [de can kicker, die kan niet kikker wordt] uit de steeds warmere soepketel te springen.
Kortom beleg in een combinatie van leningen van Nestlé (in plaats van staatsleningen) en aandelen van opkomende landen.

wendi deng: de nieuwe tijgermoeder

Wendi Deng veroverde de harten van de Chinezen toen ze korte metten maakte via een tijgerachtige sprong met de aanval op haar 38-jaar oudere man, Rupert Murdoch.
Ze maakte carrière o.a. via mannen die graag voor haar scheidden en heeft nu twee kinderen met Rupert.
Ze heeft de Chinese droom waar gemaakt. Arm opgegroeid creërde ze haar kansen en uiteindelijk heeft ze zelfs Yale afgemaakt. Voorlopig is ze niet meer weg te denken uit de wereldpers. Zij en de scheercrème taartenwerper hebben het onmogelijke bijna voor elkaar gekregen: sympathie voor Rupert Murdoch.
N.B. Men zegt dat Murdoch met haar trouwde om meer omzet in china te genereren. Zij was de ster van Myspace, de net met groot verlies verkochte mislukte voorloper van Facebook.

Capital Economics: groei VS tweede kwartaal valt mee

Capital Economics was ineens verrassend positief over de groei in Q2 en Q3 in de VS. Import is door Japan behoorlijk gedaald, waardoor netto export flink bijdraagt en de defensie-uitgaven zijn behoorlijk gestegen. De investeringen in vooral software zijn gestegen volgens de shipments. Men is iets te negatief over de tornado's, de herstelwerkzaamheden helpen de groei. Voorraden dragen iets bij aan de groei in Q2.
In Q3 komt bij de positieve punten de lagere olieprijs erbij. In Q2 was de consumptie wel erg zwak (auto’s). De meestal zo pessimistische economen van Capital Economics zien 2,3% groei in Q2 (was 2%) en meer in Q3, dat is hoger dan wat Goldman Sachs en JP Morgan roepen. De verrassingen (surprises) volgens de grafiek van Citicorp vielen de laatste week wat tegen, maar het dieptepunt lijkt gezet.

Het is bon ton geworden dat in het nieuwe normaal de Amerikaan geen nieuwe auto meer wil, niet meer ergens wil wonen, laat staan een huis kopen en dat hij niets liever doet dan sparen. Ondertussen wordt hij steeds meer afgeknepen door de overheid die steeds meer schulden maakt en steeds minder besteedt.
Misschien is het goed dat verhaal niet helemaal klakkeloos als het ware evangelie rond te bazuinen. Een auto is echt nodig in de VS, er wordt meer gehuurd, het aantal gezinnen neemt toe, de overheid heeft nog steeds een gat in de hand.

update vierjaarscyclus

Er lijkt nog weinig reden om de conclusie van de laatste maanden te veranderen: we zitten sinds half februari vermoedelijk in een fase FG waarin de aandelenkoersen in de VS licht omhoog gaan vanwege de structurele winstgroei. Koerswinstverhoudingen dalen echter. Er is zich een range aan het aftekenen waarbij je mag hopen dat die gaat volgens de blauwe banden (dan hebben we net de onderkant gehad en zijn we op weg naar de bovenkant zo lijkt het). Misschien is de range breder (rode steunlijn, dan kan de beurs nog verder zakken). FG lijkt tot minstens september te kunnen duren.
In Europa is de range minder omhoog vanwege de minder goede winststijgingen (vooral door de overgewaardeerde euro) en de perikelen van de Europeriferie.

4 redenen om bullish te zijn volgens Strategas

Naast redenen om voorzichtig te zijn (besmetting vanuit Europese varkens, Amerikaanse politici die er een potje van maken) ziet Strategas vier redenen om een en ander door een zonnige bril te bekijken. En dan hadden ze de mooie cijfers van de huizenmarkt nog niet eens gezien vandaag.
De koperprijs geeft aan dat de wereleconomie er niet slecht voor staat en de Dow Jones Transport signaleert dat ook.
In tgenstelling tot Europa zet de advance/decline lijn van stijgende minus dalende aandelenkoersen per fonds in Amerika wel nieuwe all time highs. Dat betkent dat er in de breedte van de markt nog koersstijging aan de gang is.
De koersen van de conjunctuurgevoelige discretionary sector liggen er goed bij.
Kortom als de politici er donderdag geen grote puinhoop van maken (en dat lijkt volgens de roddels vrij goed te gaan), dan moeten de koersen omhoog (maar pas op, de fase FG van de vierjaarscyclus lijkt nog niet voorbij, dus het wordt moeilijk duuidelijk 1400+ voor de S&P te krijgen op korte termijn)

Langste periode staat dicht in Minnesota waarschijnlijk voorbij

In de Amerikaanse staat Minnesota haalde de democratische gouverneur vandaag bakzeil en ging akkoord met de voorstellen van de republikeinen om de problemen van het schuldenplafond van de staat Minnesota te verhelpen. Geen belastingverhogingen, wat boekhoudkundige trucjes en snoeien in de overheidsuitgaven. De overheid zat een tijdje dicht in Minnesota (bijna twee weken; dat was record lang voor een Amerikaanse staat) en dat leidde zelfs tot een terugker van de drooglegging van de jaren dertig (sluiting van kroegen en slijters, omdat die geen vergunning meer kregen open te zijn).
Dit wordt al de wensdroom van de republikeinen gezien voor de landelijke oplossing in Washington: geen belastingverhogingen, grotere kostenbesparingen dan de democraten voorstelden.
Op 1 juli begon het tweede halfjaar zonder overheidsbudget. 22.000 ambtenaren hoefden niet meer betaald te worden, maar andere zaken kostten de staat $110 miljoen per week en gederfde staatsinkomsten van $ 9 miljoen per dag (geen inkomsten tolwegen, verkoop van loten etc.).
Het sluiten van de overheid levert geen kostenbesparingen op, zo is de ervaring van Minnesota. Electoraal is het wel erg voordelig om het te doen voor de republikeinen, vooral als de democraten (nu landelijk Obama) binnen twee weken bakzeil haalt.

Niet euro Europa outperformt euro Europa

Een van de gemakkelijkste manier voor portfoliomanagers om een index van Europese aandelen te outperformen was zo weinig mogelijk in de eurolanden te beleggen.
De underperformance begint extreem te worden, zeker ex Duitsland. Maar zo lang Duitsland niets doet om de besmetting van PIGS tegen te gaan via een centraal uitgifteloket van Europese staatsleningen (met een vergoeding aan de AAA landen voor hun borgstelling) moet euro Europa steeds verder het putje in. Spanje en Italië worden langzaam richting 7% rente gezogen/ 4% renteverschil met Duitsland en dan wordt volgens de heersende folklore binnen tien dagen de toegang tot de kapitaalmarkt voor redelijke prijzen voor eeuwig onmogelijk gemaakt, in ieder geval tot ze smekend aan de knieën liggen van Angela en Henk en Ingrid. Wilders maakt duidelijk dat Henk en Ingrid niet gediend zijn van herstel van Zuid Europa via een sinterklaas uit het noorden en in Duitsland heeft hij meer medestanders dan in Nederland. Dat gaat niet voor donderdag opgelost worden, maar uiteindelijk gaat Angela deze zomer (? is dit wel een zomer?) wel door de knieën.

Stress test te slapjes

Het bovenstaand plaatje geeft de CT1 , het tier 1 kern kapitaal aan, dat moet ten minste 5% zijn, voor veel van de op de beurs genoteerde bankaandelen van de 91 die getetst zijn. Borkers hadden van te voren berekend dat zo'n € 80 miljard extra kapitaal nodig zou zijn en de stress testen kwamen officieel slechts met 5 2,5 miljard op de proppen. De uitgangspunten zijn van een beetje stress, niet van echte stress. Een koersdaling van 10% is erg weinig voor een stress test en een 0,4% daling van het BNP is ook niet veel voor een stress test. De rentes voor de PIGS zijn lager verondersteld dan ze nu op de markt moeten betalen in bijvoorbeeld Italië. Een default van de PIGS is niet verondersteld (alleen in de handelsportefuille).Wel positief is dat veel gegevens beschikbaar zijn gesteld waaruit men zelf de financiële gezondheid kan berekenen. Ook is er wel wat uit de cijfers te berekenen voor mogelijke besmetting (dat viel me niet tegen).

Winsten gaan beter dan Amerikaanse economie

Adam Parker van Morgan Stanley verbaast zich over het verschil in de ontwikkeling van de winstmarges en de winsten in de VS met de betrekkelijk lage groei van het BNP in de VS. Zie zijn plaatje van de winstmarges.

Degenen die ons boek gelezen hebben, of de tekst aan de achterkant van het boek die in de kolom rechts van mijn blog staat, zijn wellicht wat minder verbaasd.
Je ziet dat na 2002 de ontwikkeling van de winstmarge veel beter gaat dan de groei van het BNP in de VS aangeeft. 2003 is het moment waar de winstgroei van Amerikaanse ondernemingen in het buitenland een hoge vlucht neemt (in Europa overigens een vergelijkbaar verhaal). Globalisatie met zijn hoge groei van de wereldhandel en hoge groei in de opkomende landen zorgen voor een veel hogere groei vande onzetten van het bedrijfsleve dan het BNP van de VS aangeeft (dit gebeurt uiteraard niet in recessies zoals de kredietcrisis, maar gemiddeld is het wel het geval sinds 2003).

Deze trend van een hoge winstmarge vergeleken bij een niet erg hoge groei in het Westen kan nog enige jaren aanhouden. Globalsatie met hoge groei in opkomende landen en lage groei van de arbeidskosten per eenheid product zullen nog jaren aanhouden. Daarom stelden we dat het een minder gevaarlijke stelling eind 2009 was dat de aandelenbeurzen en de winsten flink zouden stijgen, dan dat de groei in het Westen heel hoog zou worden.

Bemoedigende signalen voor de Amerikaanse huizenmarkt

De huizenprijzen volgens de Case Shillerindex lijken te stabiliseren en dat is bemoedigend, zegt zelfs Shiller. Hij blijft (volgens artikel Barrons The Hour Before Dawn. There's reason to be optimistic about home prices in the wake of recent data)nog wel bij zijn stelling dat de huizenprijzen in de VS eigenlijk nog 25% van de top in 2010 naar beneden moeten. Van deze dubbel dip is nu 6% achter de rug.
De mensen zijn nu voldoende pessimistisch geworden en verwachten nog maar een huizenprijsstijging die meegaat met de inflatie, 3%. Dat is veel minder dan de 7%+ die men in de periode vlak voor 2007 verwachtte van de huizenprijzen. Die verwachte prijsstijging is nu lager dan de hypotheekrente en daardoor zul je niet snel een bubbel krijgen. Men is nu behoorlijk realistisch volgens Shiller (of veel te pessimistisch in mijn ogen) over de huizenprijzen.

Het aanbod van huizen is nog steeds te groot, maar de voorraad begint nu steeds sneller te dalen (plaatje van Calculated Risk). Als deze trend (verzwakt) aanhoudt, dan horen huizenprijzen landelijk niet meer te dalen.
De huren stijgen en dat komt omdat mensen die bij hun ouders etc zijn ingetrokken weer langzaam zelfstandig gaan worden en dat samen met het gestegen aantal mensen dat huurt in plaats van koopt zorgt bij een bouwproductie die extreem laag is voor huurstijgingen. De huurstijgingen moeten nog iets groter worden om koophuizen overtuigend goedkoper te maken (Lansner vindt 22% voor Orange County, maar dat lijkt me wel erg veel). De inhaalgroei van de gezinsvorming die op gang gekomen is na de krimp sinds 2007 moet de huizenmarkt in de VS sterker maken en natuurlijk ook de lagere hypotheekrente die langzaam aan steds meer mensen weer kunnen krijgen.

Deze week komt weer het cijfertje uit voor het vertrouwen van de bouwers in de huizenmarkt (NAHMI) en men verwacht een stijging van de bedroevend lage 13 naar een nog steeds miserabele 14. Dat zou bevestigen dat het iets minder bedroevend gaat.

De Facebookbubbel: al $100 miljard waard?

Als Facebook naar de beurs gaat dan wordt het een bedrijf met een marktkapitalisatie van $100 miljard en in 2015 $150 miljard, zo hoort men tegenwoordig vaak. Eerst verbaasde men zich erover dat het wel $15 miljard waard was, daarna wist men zeker dat $50 miljard een bubbel waarde was en nu rekent men al met $80-100 miljard met doorgroei naar nog fantatstischere bedragen.

Men probeert vertwijfeld te berekenen hoe Facebook zo veel waard kan zijn. Daar laat men dan de Price to Dream ratio op los (net zoals in 2000, zoals we in een hoofdstuk van de voorganger van ons boek uitlegden dat uiteindelijk geschrapt is).
Die uitleg gaat ongeveer zo:
Elke hoog nieuw winstmargeproduct van Google gaat via Facebook en dat moet zo'n hoge waarde rechtvaardigen. Groupon en Zynga zouden naar de beurs gaan voor $ 20 miljard per stuk (dat lijkt me nog meer overdreven).
Geoff Yang , 52 years old, venture capitalist legt in de WSJ (http://online.wsj.com/article/SB10001424052702304584404576442950773361780.html#ixzz1S4AV35XC) uit dat facebook zo veel waard is omdat het zijn eigen ecofin systeem opbouwt. De online advertentiemarkt is $25 miljard omzet in de VS en daar kan Facebook 27% van meepikken. Die markt groeit als kool. Het buitenland is ongeveer even groot als de VS en zo kom je al snel op $150 miljard in 2015.

Het meest bont maakt Lou Kerner(managing director van de Private Shares Group bij Wedbush Securities) het, die op een "conservatieve" (zoals hij zelf stelt) waardering van $234 miljard uitkomt. Uitgaand van de inkomsten van 2015 en reken die terug verdisconteerd tegen 16% kom je hier op uit met een extra 25% discount omdat het nog niet genoteerd staat (en zo krijg je de huidige $84 miljard). Hij neemt voor het gemak aan dat de winstmarge van Facebook 50% blijft en er geen succesvolle concurrentie komt zoals Google +++ of iets dergelijks en dat allerlei nieuwe winstgevende toepassingen voor Facebook worden uitgedacht en commercieel gemaakt worden. Omdat Facebook uniek is zijn er veel meer koers dan verkopers van belangen in Facebook [PV: er zijn veel dromers in de wereld].
Hij maakte zijn eerste waardering van Facebook in februari 2010 [dat is voor zo'n bedrijf al de prehistorie) en hij kwam op een marktwaarde van $100 miljard in 2015. Voor zo'n belachelijk hoge taxatie werd hij hartelijk uitgelachen, maar nu concludeert hij dat hij veel te laag zat.

Een waarde van $200 miljard is erg veel, daarmee is het een van de grootste bedrijven qua marktkapitalisatie, terwijl er nu nauwelijks winst en omzet gemaakt wordt. Facebook heeft een vreselijk onbetrouwbaar imago, men vindt het bedrijf niet sympathiek en dat maakt het kwetsbaar voor concurrentie als Google. Op $15 en 50 miljard wist men ook zeker dat het een bubbelwaardering was, maar nu gaat men toch twijfelen, misschien is Facebook een geheel aparte wereld waar we niet zonder kunnen en die wereld is kennelijk onbetaalbaar.
Ondertussen kun je wel stellen dat de grote koerswinst op Facebook nu wel gemaakt is, zelfs als de prijs nu nog verdrievoudigt.

rijk en arm volgens National Geographic

National geopgraphic had enkele aardige kaarten van het inkomen per hoofd en de bevolkingsdichtheid.Goed is hier te zien dat er heel grote stukken zijn waar niemand woont (Siberië, Canada, Australië, Sahara, Amazone)
Het blauw is nauwelijks te zien ten zuiden van de 30ste lengtegraad (Singapore en de steden van Australië zijn te klein qua oppervlakte).

Er is een groot gat qua inkomen tussen rijk (het Westen)en de de hogere middenklasse. Het verschil qua opleiding is echter flink afgenomen.Er is geen reden meer voor de enorme inkomensverschillen van Azië met Westen. Het Westen heeft nog wel veel meer spullen zoals PC's etc.
bron: http://ngm.nationalgeographic.com/2011/03/age-of-man/map-interactive