Na alle ellende met de eurocrisis en de verhoging van het Amerikaanse schuldenplafond is men nu moeiteloos op een ander thema overgegaan: de komende recessie in de VS.
Tegenvallers met de ISM en inkomen en consumptie in juni zijn daarvoor een goede voedingsbodem.
Brokers struikelen nu over elkaar heen met het omlaag brengen van hun groeivoorspellingen voor 2011. JP Morgan bijvoorbeeld ging van 2,7% voor 2012 naar 1% vandaag vanwege de prachtige verhoging van het schuldenplafond en de bijbehorende inspnning van de overheid om de groei te verlagen.
Als de republikeinen Donald Duck afvaardigen als kandidaat dan hakt die Obama in dat scenario vernietigend in de pan (bij 1% groei stijgt de werkloosheid).
Goldman Sachs heeft al aangegeven dat een stijging van de werkgelegenheid met 35.000 of minder vrijdag voor hun het signaal is dat er een hoge kans is dat er een recessie komt in de VS of reeds is begonnen.De werkloosheid is 0,4% van het dieptepunt en de driemaandsstijging dreigt boven de 0,3% te komen.
Men begint bang te worden dat de ISM verder daalt en al bij 46 het teken geeft dat er een recessie is (in plaats van de 43 van vroeger; bij een ISM van 61 begin dit jaar was de groei maar 0,4%, dus bij een ISM van 50,9 kan een recessie best wel).
Men is er van overtuigd dat deleveraging nu eindelijk serieus gaat beginnen, zelfs de overheid heeft nu de smaak te pakken, vooral de staten zorgen voor negatieve groei. Bedrijven willen niet meer investeren, ook al levert de record hoeveelheid cash haast geen rente op. Banken kunnen door de komende downgrade van de VS en de eurocrisis haast geen krediet meer verstrekken, omdat ze nu ineens veel extra kapitaal moeten aanhouden en de illiquiditeit van de kredietcrisis terug is.
De groeiverwachtingen voor de VS worden ineens enorm naar beneden bijgesteld. Hoe hadden we kunnen denken dat de VS meer dan 3% groei kunnen krijgen? Hoe kon men begin 2011 zo gek zijn, zo hoort men nu.
Ondertussen is het vertrouwen zo diep weg aan het zakken dat er een self fulfilling prophecy dreigt te ontstaan van de wet van toenemende ellende.
Een groei van 1,5% is nooit stabiel geweest in de VS, het gaat altijd snel omhoog naar 3%+ of omlaag naar -1%-. Als de werkloosheid stijgt kan de weg omhoog niet gevonden worden.
De logica zegt wel dat de retail sales moeten herstellen maar als het vertrouwen zo diep zinkt gebeurt dat niet. Dan rijdt men maar geen nieuwe auto en blijft men maar een paar jaar langer bij pappie en mammie wonen (=stijging van aantal huishoudens stokt).
Dit zou dan de eerste recessie worden die niet veroorzaakt wordt door de FED met krap monetair beleid. De rentecurve is heel steil en heeft geen waarschuwing gegeven. Daar klampen de optimisten zich aan vast.
N.B. deze post is uiteraard niet goedgekeurd door de club van optimisten. Het hierboven beschreven verhaal heeft niet meer dan 25% kans volgens hen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten