Er komen nu allerlei analyses boven wat er gebeurde in het verleden als men aan dat schuldenplafond zo erg zat te morrelen dat het verkeerd ging. (Bianco: 1939 lukte het Roosevelt ook niet dat gedoe over de debt ceiling weg te krijgen; in 1940 en 1941 ook niet; 1944 vanwege de oorlog; in 1946 ging het schuldenplafond zelfs omlaag; weer omhoog was het gevecht in1955,1958, 1962,1966, 1967,1970 (Vietnam zorgde voor een versnelling van de ruzies), 1973,1975, 1979,1983, 1987,1989,1990, 1995,1996,2002, 2004,2006, 2008,2011). Kortom de strijd over het schuldenplafond is een repeterend toneelstukje dat steevast tot ruzie en ellende leidt, maar altijd wordt opgelost. Van tijd tot tijd moest de overheid zijn tent sluiten en kregen vele honderdduizenden ambtenaren even geen geld vanwge tijdelijk op non actief stellen, in 1998 zelfs even 800.000. Dat dreigt nu dus ook, vooral omdat democraten en republikeinen het haast nooit meer met elkaar oneens waren in de geschiedenis dan nu.
De republikeinen hebben een grote troefkaart in handen door te vechten voor een kleiner overheidstekort.
Maar bij dat streven naar een kleiner tekort van de overheid maken ze enkele grote fouten.
In de eerste plaats gedragen ze zich als boekhouder en scheren ze alle uitgaven over dezelfde kam (overigens net als in Nederland en de rest van Europa). Er moet veel meer geld uitgegeven worden aan infrastructuur in de VS en dat is buitengewoon rendabel. Men begint steeds meer te schrijven over de krakkemikkige infrastructuur in de VS en hoe veel $1 investering aan infrastructuur bijdraagt aan de economische groei ($2 denkt men voor de VS http://www.businessinsider.com/infrastructure-economic-multiplier-2012-11#comments ).
In de tweede plaats doet men onvoldoende moeite om de kosten van medische zorg naar beneden te brengen via meer efficiëntie. Men gooit het alleen maar op weg met Obamacare, maar dat is niet wat het volk wil, men wil wel degelijk care maar niet tegen elke prijs. (Overigens ben ik benieuwd of de kosten voor Obamacare van 2% belasting op je inkomen inderdaad meteen in 2013 leiden tot navenant hogere consumptie van medische zorg. In dat geval zit de consensus veel te laag met de verwachte groei van het BNP in de VS, de consumptie loopt namelijk de spuigaten uit).
Obama heeft aan Boehner duidelijk gemaakt dat er niet met hem te onderhandelen valt over bezuinigen op de uitgaven. Boehner viel van zijn stoel en de republikeinen proberen zo veel mogelijk munt te slaan uit zo veel domheid van Obama, want je kunt de uitgaven niet ongecontroleerd op laten lopen.
Het meeste van het bovenstaande komt overeen met wat Woody Brock in zijn laatste memo over de onhandigheid van de Amerikaanse politiek, hij foetert o.a. op het gebrek aan onderhandelingsvaardigheid van Obama. 70% van de bevolking is socially liberal en fiscally conservative. Dat eerste hebben de democraten redelijk door en daarom wonnen ze de verkiezingen, maar het tweede dat hebben zelfs de republikeinen niet goed in de smiezen (echt, de overgrote meerderheid van Amerikanen vindt het prima als de rijken meer belasting betalen).
Infrastructuur is iets waar hij terecht zwaar op hamert (maar waar niets van terecht komt als er geen grote vsie is op de toekomst, wat alleen een president kan verkopen en deze doet dat niet). In de VS is er een geweldige slag te maken met het elektriciteitsnet, wegen, tunnels, bruggen. Snel internet, hogesnelheidstreinen, infrastructuur voor fracking, luchthavens.
Hoe ouder de infrastructuur, hoe hoger het rendement. En die is oud in de VS. Amerika zakte in tien jaar van de vijfde naar de 25ste plaats op de onderstaande ranglijst van McKinsey
.http://www.businessinsider.com/study-infrastructure-spending-needed-2013-1
is een populair verhaal hoe je met $157 miljard investeringen in infrastructuur $3100 miljard aan groei zou krijgen in de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten