Dit is het standaardplaatje van risk appetite volgens de methode van Jonathan Wilmot van Credit Suisse.De risk appetite is volgens dit plaatje hoog, maar alleen extreem voor credits. De kredietcrisis lijkt vergten.
Die hoge risk appetite is in strijd met de asset allocatie van pensioenfondsen, die extreem weinig in aandelen hebben belegd en extreem veel in obigaties en hedgefundsachtige dingen.
ALs je kijkt naar hte driejaars gemiddelde van de risk appetite kun je een massieve afkeer van risicoien en dat is doorgegeven in de asset allocatie. Dat is op lange temijn extreem gunstig voor aandelen.
Maar op korte termijn moet de industriële cyclus meewerken en volgens Wilmot is dat niet het geval. Dat zou dan komen door de belastingverhogingen in de VS en de malaise in europa, maar het herstel van China zou wel eens een betere industriële cyclus dan hier ingetekend kunnen veroorzaken. Voorlopig ga ik nog behoorlijk met Wilmot mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten