Gaat de Oekraïne verbrokkeld worden

Deze week is er weinig economisch nieuws en het winstresultatenseizoen is bijna afgelopen. Dat brengt allemaal weinig nieuws. Tijd dus om je ergens anders druk over te maken.

De toestand in de Oekraïne is het ideale onderwerp dan. Je ziet het basisscenario steeds veranderen: eerst dacht men dat Rusland De Krim niet zou pakken, toen dat Poetin de rest van de Oekraïne met rust zou laten. Het kan bij een destabilisatie van de onpopulaire regering in Kief blijven, maar zo zoetjes aan ziet men toch wat duidelijkere annexatieplannen.

In 1994 beloofden Rusland, de VS en het VK dat de grenzen van de Oekraïne gewaarborgd zouden zijn in ruil voor inlevering van de kernwapens. Niet erg dus. Ook de lijn in het zand van Syrië dat Obama zou ingrijpen als Assad chemische wapens in zou zetten bleek eenvoudig weg te spoelen.

Amerika houdt niet langer woord met dreigementen.

Steeds meer dictators kijken met grote interesse hoe hun grote voorbeeld Poetin keer na keer scoort (wel ten koste van een economische recessie). Natuurlijk grijpt de VS niet militair in bij de Oekraïne (dat gebeurde immers ook niet in Hongarije en Tsjechoslowakije en toen was Amerika nog een supermacht). Europa heeft het gas nodig en wil niet te veel last hebben van sancties tegen Rusland. Obama legt zich hier kennelijk bij neer. Al dat oorlog voeren is nergens goed voor, alleen waarom wil de rest van de wereld zo graag? Kennelijk ziet men ineens veel meer kans, nu Amerika geen zin meer heeft voor internationale politieagent op te treden.

En al die macht alleen maar omdat Duitsland en andere landen zo veel gas uit Rusland nodig hebbben? Waarom kan Nederland dan geen plaats bij de G7 afdwingen (historisch waren we immers het achtste land qua omvang van de export, als het G8 was dan had Nederland er traditioneel bij gezeten).