Jeff Miller van A
dash of insight klopt zich terecht op de borst in 2010 voorspeld te hebben dat
de Dow Jones naar 20.000 zou gaan. Dat lijkt nu op korte termijn te gaan
gebeuren. Misschien dat er daarna een kleine correctie komt, maar Jeff blijft
positief.
Zijn uitgangspunt
is of er een hoge Wall of Worry is die lager wordt waardoor de waarderingen
hoger kunnen worden. In 2010 was het vooral achteraf goed te zien dat de wall
of worry erg hoog was. Overigens Ter Veer en ik hadden dat ook goed gezien. We
waren te optimistisch over economische groei en productiviteitsgroei, maar we
zagen een enorm koersherstel zoals aangegeven boven het blog tot ongeveer eind
2017/2018. De verwachtingen waren veel te laag, winstgroei zou boven de nominale
groei van het BNP liggen (omdat bedrijven en individuen sterk stonden en
employees en overheid zwak) en centrale banken zouden enorm gaan stimuleren
omdat dat kon door de lage bezettingsgraad en inflatie. De asset economy zou
terugkeren, het schuldenprobleem van de kredietcrisis zou niet zo erg bijten.
Men zou langer doorwerken waardoor het aantal werkenden toch flink kon groeien.
Er is altijd een
wall of worry en die is nooit erg laag. Op het ogenblik zijn er zorgen te over.
Trump en zijn nationalisme, impulsief gedrag. Het uit elkaar vallende Europa
onder Brexit, opkomst van nationalistisch populistische partijen in Frankrijk,
Italië, Duitsland en Nederland. Poetin, die gevaarlijke dictator in Noord
Korea, Assad, Erdogan, Maduro, Zuma, Duterte. Geopolitieke zorgen te over.
Economische zorgen
zijn er ook in overmaat: teleurstellende groei van de productiviteit,
achterblijvende investeringsgroei, de tegenvallende vraag van China, is fiscale
stimulering op dit moment van de cyclus gedoemd minder succes te hebben dan
Abenomics? Is het Trumpflation en niet Trumpenomics (ofwel: Secular Stagnation
wordt vervangen door Stagflatie).
Financiële zorgen
drukken het sentiment zoals de sterke dollar die schuldenlasten van (niet meer)
Emerging Markets ondraaglijk dreigt te maken. Scherp oplopende rentes. Gammele
banken in Italië en Deutsche Bank is ook geen rots in de branding. Griekenland
is nog steeds failliet. De FED kan het op haar heupen krijgen met renteverhogingen
en terugbrengen van het balanstotaal. De ECB moet maar eens ophouden met QE.
Bestaat de euro nog wel over tien jaar als Beppe Grillo de Italiaanse
staatsschuld waardeloos gaat maken? Vertrouwen we de Bank of Japan nog wel na
die enorme aankopen van gammele Japanse staatsleningen die afgestempeld moeten worden
omdat er geen uitzicht is dat staatsschuld/BNP kan dalen in Japan zonder
afwaardering van de yen?
Op http://www.iexprofs.nl/Column/Opinie-Beurs-vandaag/259260/Must-read-Bizarre-voorspellingen.aspx
of http://www.iexprofs.nl/Column/Opinie/259288/Waanzinnige-voorspellingen.aspx
is er zelfs een hele verzameling griezelverhalen voor 2017.
Die van businessinsider voor 2016 https://www.businessinsider.nl/7-dingen-die-vreselijk-mis-kunnen-gaan-in-2016-605087/
kwamen behoorlijk goed uit (Brexit, Trump, Poetin is Obama te slim af in Midden
Oosten). Drie van de zeven is een heel hoge score voor rampspoedvoorspellingen.
Toch zien we 2016 als een gunstig jaar. De beurzen, rente, inflatie zijn omhoog.
De vluchtelingencrisis verergerde niet mede met de hulp van die verguisde Samson.
De werkloosheid daalde. Economische groei verzwakte niet verder, maar is wat
aan aan het trekken in vele landen waaronder Nederland. China stabiliseerde.
Rusland en Brazilië zijn/komen uit hun recessie.
Er is heel laconiek
op het van te voren als rampzalig voorspeld- als het zou uitkomen- nieuws
gereageerd. Brexit, Trump, het Italiaanse referendum konden de koersen nog geen
dag naar beneden trekken.
Overigens stegen de
koersen niet zonder reden. Het nummer één verhaal (en daarom stevig
verdisconteerd) waarom de beurskoersen zouden moeten dalen in 2016 was dat de
winstmarges hadden gepiekt en vooruitliepen op een komende recessie ergens in
2017 zoals de credit spreads al begonnen aan te geven. Dat leek een ijzersterk
verhaal, maar de olieprijzen keerden en daarmee ook de credit spreads. Daarna
kwam het verhaal dat de stijgende rente deze keer (want this time is different)
voor dalende koerswinstverhoudingen zouden gaan zorgen. Fiscale stimulering is
slecht want we zitten al boven trend, dat is waar de pessimisten zich nu aan
vastklampen. Nominale groei is nog steeds benepen en winstgroei zal net als altijd
tegenvallen. Er komt vast wel wat uit van de zorgen van de wall of worry.
We weten het ook
deze keer niet. Omdat op elke politieke ramp zo goed gereageerd wordt, is er
modelonzekerheid. De markt is trending, gaat op elk nieuws omhoog. Dat leidt
tot iets als 1987. Vandaar Dow 30.000. Economische groei, pricing power, verlaging
vennootschapsbelasting en daarmee winsten gaan aan de positieve kant verbazen.
Het pessimisme van secular stagnation verdwijnt. Geopolitieke zorgen worden
minder naarmate Trump kameraden Poetin en Xi vriendelijk weet te stemmen. Le Pen en Wilders gaan het niet halen,
Oostenrijk gaf al aan dat men niet oneindig de populistische kant op wil. Als
beurzen hiervan inderdaad tomeloos stijgen, wordt de kans op een krach à la
1987 hoog. Vooralsnog is dit niet het basisscenario van de beleggingskaart van
het blog. Na een top rond 2018 eerst een normale bear markt, na circa zes jaar (niet
te precies dit getal zes nemen) pas een grote bear markt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten