In de VS is er een groeiende weerstand tegen een nieuwe ronde kwantitatieve verruiming (QE3), waarbij de FED leningen koopt zonder iets anders te verkopen. Normaal steriliseren westerse centrale banken hun interventies op de rentemarkten, maar sinds maart 2009 is men in o.a. de VS het VK en Zwitserland gaan experimenteren met QE. De beurstrend draaide als een blad aan de boom om en iedereen prees de FED en de Bank of England.
In 2011 is er grote teleurstelling in de VS over wat sinterklaas Bernanke met QE2 in het schoentje heeft gereden. De economische groei is desondanks fors weggezakt en het balanstotaal van de FED is nu opgeblazen tot ECB proporties en de historie leert dat het normaliseren van die balans niet lukt of met grote verliezen gepaard gaat (Japan, waar de voorlaatste ronde QE in 2006 catastrofale verliezen veroorzaakte voor de Bank of Japan. Dat heeft overigens nog geen consequenties gehad, de Bank of Japan koopt onverdroten voort en maakt daardoor nu weer winst op basis van de steile yield curve). De banken zijn overigens een klein beetje meer krediet gaan verstrekken en dat minisucesje wil ik toch wel op het conto van de FED schrijven. Zonder QE- bombardement dat leidt tot grote stijging van de vrije reserves van de banken hadden de banken vermoedelijk nog minder krediet verstrekt. In de VS brengen de banken immers ook hun leverage terug. Ik denk dat dat terugbrengen van leverage via al die QE wat gemakkelijker gaat.
In Europa is ondertussen de ECB recht in de monetaire leer gebleven. Men verhoogde de rente, men zag met aanvankelijk plezier de economische teruggang in Europa aan. Men steriliseerde verliesgevende aankopen van staatsleningen van PIIGS met verkoop van andere leningen. Dat bracht denk ik niet veel goeds voor de Europese economie.
Daardoor zie je steeds meer mensen roepen dat de ECB zijn onzalige beleid om gesteriliseerd waardeloze staatsleningen te kopen moet stoppen en ongesteriliseerd zo veel staatsleningen moet opkopen dat de koersen hiervan niet meer kunnen dalen.
Men ziet QE door de ECB als absoluut noodzakelijke aanvulling op het EFSF systeem, anders is uitbreiding van dat laatste tot € 1500 miljard te klein om speculanten de moed te doen verliezen. Bijkomend voordeel is dat de euro minder overgewaardeerd raakt en de export kan herstellen.
Vreemd, dat er in Amerika steeds minder voorstanders van QE komen en in Europa steeds meer. Kennelijk is de Tea Party machtiger dan de populistische partijen in Europa (die hopelijk eens een keer geloofwaardig waarschuwen tegen overmatige QE).
Een beetje QE lijkt goed, maar te veel niet. Er is kennelijk sprake van afnemende meeropbrengst van QE.
Europese QE zou denk ik ook eenmalig moeten zijn, uitsluitend voor echt geloofwaardige steun aan de staatsleningenmarkten van hoofdzakelijk Italië en Spanje en die steun zou daarna geleidelijk afgebouwd moeten worden. Als de totale steun aan Italië en Spanje geloofwaardig te groot is om er tegenin te gaan speculeren, dan hoef je die extra QE/ omvang EFSF overigens maar heel gedeeltelijk in te zetten. Dus een beetje te royaal zijn inclusief straffen voor zondaars in de PIIGS moet lonend zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten