Het vertrouwen in Europa kwam onder vuur te liggen door het vertrek van Stark. Nadat eerst Issing en Weber weggepest zijn, is het nu de beurt aan Stark om vanwege persoonlijke redenen weggebonjourd te worden.
Het roddelcircuit was er niet van af te brengen dat het kwam door het op steeds grotere schaal opkopen van laagwaardige Europese staatsleningen. Vooral de uitlateingen van Trichet gisteren dat de ECB de smaak aan het pakken is om PIIGS schuld op te kopen deed de deur dicht. Stark zou niet meer verantwoordelijk willen zijn voor zo'n waanzinnig riskant beleid.
De grootste havik van de ECB gaat weg. Een van de laatste der Mohikanen die nog echt gelooft in streng monetair beleid en het in de klauwen houden van geldgroei en inflatie.
Naar verluid kan hij niet langer op tegen de Zuid Europese maffia en heeft Draghi gewonnen.
Het gevolg was een opnieuw lagere euro en beurzen. Er was weer genoeg stof tot nadenken en nieuw geloof in een self fulfilling prophecy van nooit meer eindigende ellende. Maar eigenlijk hadden de Europese beurzen omhoog moeten gaan nu het duideliijk wordt dat er ernst gemaakt wordt met soepeler monetair beleid en dat de overwaardering van de euro straks minder wordt en daardoor minder gaat drukken op de groei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten