25 januari 2015

De euro is een lire, geen D-mark

Het lijkt een beetje op de jaren 30. Amerika loopt voorop met het bestrijden van de recessie. Roosevelt geloofde Keynes dat de overheid een gat in de hand moest hebben en dat was terecht. Amerika gaf snel de gouden standaard op de kwam met de New Deal. De dollar wordt zeer zwak tegen de gulden, gaat ongeveer van een rijksdaalder naar daalder. In Europa houden diverse landen lang vast aan de gouden standaard en houden de hand op de knip bij de overheidstekort. Ondertussen moeten we rustig slapen en het gordijn dicht doen. De deflatie wordt steeds erger. De landen die devalueren herstellen langzaam, de andere landen komen in een steeds zwaardere depressie. Hitler zorgt voor een bloeiende Duitse economie met de opbouw van een helse oorlogsmachine. Uiteindelijk devalueren de secular stagnation depressielanden enorm. Dan herstelt ook hun economie. De inflatie explodeert. De dollar komt de oorlog uit op een waarde van bijna vier gulden. In Frankrijk is van 1945-1950 de inflatie ongeveer 50% per jaar.

Dan de kredietcrisis. Amerika stopt de banken snel vol geld en komt snel met QE. De dollar is zeer zwak, gaat naar 1,60 tegen de euro.
De landen die met geld smijten en devalueren doen het goed. Het VK met name. Japan voert Abenomics in na een rampzalige tsunami die de energievoorziening met kerncentrales lam legt. De economie herstelt ondanks de verslechterende demografie met horten en stoten. De euro houdt vast aan de gouden standaard, devalueert niet, geen QE, overheidstekorten moeten omlaag, niet à la Keynes omhoog. De groei blijft steeds verder achter.
Uiteindelijk komt zelfs de ECB met QE. De rente is ondertussen al onder nul gezakt. De FED kocht leningen op in de ogen van nu absurd hoge rentes van wel 3% of hoger en werd daardoor verreweg de meest winstgevende onderneming ter wereld. De ECB gaat leningen met negatieve rentes opkopen en zal waarschijnlijk de meest verliesgevende onderneming ter wereld worden. De euro zal wegzakken, wie weet naar 0,60 tegen de dollar, net zo zwak als de gulden na de oorlog.
Er is alom een roep om een oorlogsmachine op te bouwen om weerstand te bieden aan terrorisme en Poetin.

De parallel moet je niet te ver doortrekken. Een wereldoorlog is onwaarschijnlijk. De demografie is richting vergrijzing en dat houdt in dat een grote oorlog onwaarschijnlijk is. Bijna alle oorlogen na de Tweede Wereldoorlog zijn gevoerd tussen en in landen met 4% bevolkingsgroei of meer per jaar. De bevolking van Rusland krimpt, dus Poetin heeft niet genoeg kanonnenvoer om een grootscheepse oorlog te voeren. Weinig bevolkingsgroei was meestal deflatoir en dat kan inflatie-explosies als in Frankrijk en Duitsland na de oorlog in toom houden, maar geen garantie uiteraard.


De rollen zijn nu ineens wel omgekeerd in de periode na de kredietcrisis. Na 2010 zagen we de Amerikaanse beurs opstomen en de rest van de wereld bleef liggen. De afgelopen week gebeurde het omgekeerde. Het winstseizoen in de VS valt een beetje tegen en in Europa wat mee. De euro ligt er als een dweil bij. Door de sterke dollar en val van de olieprijs is de deflatoire druk in Amerika plotseling enorm (tja, dat pleit niet voor renteverhoging van de FED).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten