Doug Short, maar ook anderen zoals George Minack, laten de trend van de reële S&P zien als een grote beweging sinds 1871. Dat is populair vanwege het breken van het all time record vorige week. Ze laten dan regressieanalyse erop los en je vindt dan een 1,7% per jaar stijgende trend. In werkelijkheid is de reële S&P 2,2% per jaar gestegen. Als je dat verschil verdisconteert, komt je op de 93% afwijking van vandaag van de S&P.
Aan de kaart boven in mijn blog kun je zien dat we niet één trend voor de lange termijn zien, maar drie trends. Na 1950 ging de stijging van de koersen harder. Van 1885 tot 1955 was er per saldo geen stijging van de reële S&P. Men keerde meer dividend uit. Na 1950 ging men geleidelijk geloven in voortdurend stijgende dividenden in lijn met de groei van het BNP. Daardoor stegen de koerswinstverhoudingen.
De laatste jaren ziet men minder groei van het BNP, maar wel een winstgroei die beter is en dat bij grote inkoop van eigen aandelen. daarom horen de koerswinstverhoudingen hoger te zijn dan het gemiddelde sinds 1871, zelfs sinds 1955.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten