Ineens zie je dat Obama zijn macht als president om per decreet te regeren maximaal inzet.
Hij heeft er duidelijk weer zin in (the economist; why Obama is smiling).
Hij heeft zijn handtekening gezet om 5 miljoen immiganten meer rechten te geven, zeer tegen de zin in van de republikeinen.
Hij heeft een verdrag met China getekend over climate change.
Hij heeft op eigen houtje de betrekkingen met Cuba hersteld (de republikeinen gruwen ervan), na voorbereidend werk van Hillary Clinton.
Hij stookte Sony op toch de omstreden film over Noord Korea te vertonen.
Hij praat weer volop over family values
Hij komt met voorstellen voor herziening belastingstelsel (deels nog in de maak)
Hij propageert meer infrastructuurinvesteringen.
En het helpt. Zijn disapproval rate is eindelijk onder 50% gekomen. Boze tongen schrijven dat uiteraard meer toe aan de daling van de benzineprijzen, maar toch. Dit is niet wat men verwachtte van een lame duck president die zelfs de steun van zijn eigen partij heeft verloren.
Overigens, dat van die infrastructuurinvesteringen is iets dat nu ook de republikeinen willen. daarvoor moet eerst de baas van de begrotingen vervangen worden door een republikein, maar dan wil men los. Men wil een nieuwe regel invoeren dat een infrastructuurinvestering voor 1/3 niet mee hoeft te tellen voor het begrotingstekort.
Het is nog onduidelijk of Obama de Keystone Pijplijn blijft tegenhouden met een veto. De republikeinen gaan de goedkeuring verpakken onder een berg andere voorstellen waar je niet op tegen kunt zijn. Obama vindt het verspilling, het geld kan beter aan andere projecten besteed worden. Hij zal wel omgaan en het gebruiken als wisselgeld voor democratische hobby's (als de rechtbank van Nebraska de Keystone Pipeline goedkeurt).
Nee, Obama is niet uitgeregeerd, hij heeft nu pas de smaak te pakken. Republikeinen kijken knarsentandend toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten