De aandelenmarkt heeft zich al de nodige weken zitten verheugen op de LTRO 2 en de wonderbaarlijke werking hiervan. Eerst droomde men van 1000 miljard, maar bij nader inzien is 530 miljard ook al heel wat. Een groter deel dan bij de eerste ronde is eigenlijk niet nodig, nu ongeveer 300 miljard en dat was 200 miljard in ronde 1.
Men is dus nu nog meer bereid een deel in te zetten voor leuke dingen zoals het kopen van vaderlandse PIGS staatsleningen en wie weet gaat men wel meer krediet verstrekken. Het totale bedrag was Goldilocks: niet zo weinig dat er geen liquiditeitsimpuls uitkomt en niet zo hoog dat het aangaf dat de banken in enorme financieringsproblemen zaten.
Op het ogenblik kijkt men weer door een roze bril naar QE en LTRO. Steeds meer mensen vinden het een gamechanger. Zelfs de pessimisten, want die zien nu echt de poorten van de hel opengaan.
Op het ogenblik denkt men weer dat door QE/ LTRO het vertrouwen toeneemt (en daarmee gaat het geld weer rollen en dat zorgt voor meer groei), beurzen stijgen, banken zich kunnen financieren, stress afneemt, er geen inflatie komt (de kans op deflatie neemt af), de rente van Italië c.s. verder kan dalen waardoor de staatsschuld weer beter betaalbaar wordt. De banken kunnen door de te lage rente weer meer winst maken waardoor de solvabiliteit eerder kan herstellen.
De pessimisten hadden in de herfst van 2011 de overhand: al die QE had niet geholpen, de economische groei was desondanks teruggezakt, de solvabiliteit van de banken of overheden is voor geen centimeter verbeterd, de grondstoffenprijzen werden erdoor opgeblazen waardoor in reële termen de koopkracht afnam door QE. Het risico dat het inflatiemonster de wereld gaat vermorzelen wordt groter en dat gaat plotseling: eerst lijkt er niets met de inflatie aan de hand, net als in 1920 in Duitsland en een, twee jaar later is er hyperinflatie en koop je met een vingerhoed goud blokken met huizen. De balansen van centrale banken worden opgeblazen waardoor er ineens een Minsky moment komt waarbij men ziet dat de centrale banken in onoverkomelijke problemen zijn en failliet moeten ten koste van de rijkdom in de desbetreffende landen.
Centrale banken zien nu het toenemend vertrouwen belangrijker dan het inflatierisico. Men denkt ondanks al die QE toch op tijd de extra liquiditeit weer uit de markt te kunnen halen via hogere rentes (weer een cadeautje voor de banken: eerst geef je voor 3 jaar geld à 1% en dan gaat men ineens over dat geld een hoge rente vergoeden). De pluspunten winnen van de minpunten. Misschien dat men hier spijt van gaat krijgen, maar meer waarschijnlijk zal men zeggen dat LTRO de boel weer vlot trok en dat de inflatie die hierdoor ontstond welkom was om de te hoge schulden weg te poetsen. Dat lijkt niet goed voor de pensioenrechten, vooral in reële termen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten