Montpellier en Caravaggio

Wat een mierenhoop is Montpellier! dat had ik niet gedacht, kon ik me niet uit mijn jeugd herinneren. Wat een grote stad met veel voorsteden, helemaal niet het stadje à la Hilversum dat me voor de geest stond. Montpellier is een bruisende stad met 255.000 inwoners, waaronder 55.000 studenten.

In de jaren tachtig had men een aanval van grootheidswaanzin en bouwde men een wijk met grote gebouwen, grandeur

De grote attractie nu was de de tentoonstelling over Caravaggio Corps et ombres die tijdelijk Montpellier aandeed.

Er waren natuurlijk niet veel schilderijen van Caravaggio (er zijn er maar een stuk of 60 wereldwijd, hier maar zes, maar zijn navolgers kregen grote aandacht.
 Latour was er met zijn topschilderij en Manfredi, de meesteropvolger van Caravaggio en enkele andere wat mindere goden.

Latour

Wat een gewelddadige schilderijen overigens, religieuze kunst. Veel schilderijen over de afgehakte hoofden van Goliath, Johannes de Doper en de Syrische generaal die Salomé een kopje kleiner maakte.

Pontius Pilatus die je van alle kanten aan keek toen hij Jezus veroordeelde, het boegbeeld van de tentoonstelling ook.

 In de weerkaatsing in het glas kon je de de hele kamer zien. Als je op andere plekke ging staan keek de hoofdpersoon je steeds anders gekweld dan wel monsterlijk je aan. Een geweldige schilder die Caravaggio. Hij had het standaard moeilijke even van grote schilder die het aan de stok kreeg met de verkeerde edellieden en bij toetakeling hiervan het land uit gezet werd dat via bepaalde protegés ternauwernood voorkomen werd (en waardoor weinig schilderijen over zijn gebleven).

 

 

 

blitse trams

 

en dan het hoogmoedsproject Antigone à la de Romeinse en Griekse tijd van begin jaren 80