De pessimisten brachten in dat de werkweek niet lalnger werd, de lonen niet stegen en dat steeds duidelijker wordt dat de productiviteitsstijging structureel heel laag geworden is.
Zelf vind ik de grafiek van de arbeidsparticpatiegraad belangrijk. Die is enorm gedaald en nauwelijks nog weg van het dal na de kredietcrisis. Een flink deel is toe te schrijven aan de demografie (het stijgende aantal 55+ dat minder werkt dan 55-), maar het herstel is desondanks te zwak geweest.
De werkgelegenheidsgroei begint nu beter te worde dan bij de vorige zeer grote financiële crises in de VS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten