De machtswisseling in China is behoorlijk becommentarieerd als de belangrijkste politieke geeurtenis in de wereld, de presidentsverkieizngen in de VS zouden daarbij in de schaduw staan.
De nieuwe Chinese president moet een huzarenstukje uithalen: de economische groei hoog houden terwijl China de middle income trap is genaderd met daarbij ook nog eens het Lewis turning point.
De middle income trap treedt op als het BNP per hoofd ongeveer is wat het nu is in China ($5000) en er overgeschakeld moet worden van een op export en investeringen gerichte economie naar een consumptieeconomie. Meestal loopt dat slecht af, bijvoorbeeld wat er gebeurde met Latijns Amerika. De laatste decennia zijn er gelukkig de nodige goede voorbeelden in Azië (Japan, Korea, taiwan, Singapore).
Het Lewis turning point treedt vaak ongeveer tegelijk op, dit punt is het punt waar de beroepsbevolking in de industrie niet langer snel stijgt. Lonen gaan dan flink omhoog en de winstmarges storten in, het buitenland heeft geen zin meer om nog zo veel te investeren.
De nieuwe Chinese leiders moeten ervoor zorgen dat de Chinesen niet langer als gekken gaan sparen, maar gaan consumeren. De Chinesen hebben dat sparen met de paplepel ingegeven gekregen. Voor een deel blijft dit onvermijdelijk, omdat gezondheidskosten uit de hand lopen als ze via corrupt bijbetalen geholpen worden door doktoren als ze geopereerd etc moeten worden.
Er was enige angst dat de nieuwe leiders uitermate conservatief zouden zijn, maar dit wordt weer bestreden. Ze zijn er op uitgezocht een beetje een grijze muis te zijn (dat is een pre, dat meldt men steeds: hij is nergens door opgevallen) en ze moesten in de smaak zijn gevallen bij de voorvorige president van china jiang zemin. Dit bracht de consensus ertoe dat de nieuwe regering behoorlijk hecht en machtig is en toch enigszins hervormingsgezind. Alhoewel... Je hebt rebellen nodig die met de oude succesformule breken om die consumptiemaatschappij ingevoerd te krijgen. In Japan had je die rebellen rond 1970. In China zijn die schaars in de regering.
Wat er in de succesvolle Aziatische landen na het Lewis turning point gebeurde was niet zo zeer dat de consumptie toenam ten koste van investeringen, maar dat overheidsuitgaven toenamen ten koste van investeringen. Dat lijkt de nieuwe Chinese regering ook te willen. zij willen een beter sociaal vangnet (nodig om de besparingen omlaag te krijgen).
Voorlopig lijkt de nieuwe president Xi te verbazen met zijn plannen voor hervormingen om Chinesen gelukkig te maken zoals hij dat noemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten