update fiscaal cliff

In Amerika is de politiek met een gevaarlijk toneelstuk bezig: het fiscaal klif, een drama in meerdere bedrijven.
Steeds nadrukkelijker beloven de republikeinen en democraten dat ze bijna eruit zijn, maar dat de voorstellen van de andere partij onaanvaardnbaar, ja zelfs volstrekt belachelijk zijn.
De aandelenmarkt houdt de adem in en kruipt toch met muizenstapjes omhoog, omdat het toch onbestaanbaar zou zijn dat de poltici er niet uitkomen. Misschien niet op 1 januari, maar toch wel heel snel erna.

De markt kijkt nog nauwelijks naar wat de FED doet, die doet immers toch precies wat ze aan Hilsenrath van de Wall Street Journal  hebben verteld en dat had de zegen van de markten.

Politici luisteren ook naar de markt. Een paar dagen rente boven 7% en weg was Berlusconi. Amerikaanse politici zien dat de aandelenmarkt  rustig is. Dus hebben ze geen haast. Die haast komt pas als de markt gaat kraken. Daarom gaat het eerst  mis met het fiscale klif volgens Bianco. Net als in Europa zal de markt maar heel even tevreden zijn met de eerste deals. Eerst krijgt Obama zijn zin en wordt de belasting voor de rijken verhoogd (wel iets minder dan voorgesteld, maar toch). Dividendbelasting en capital gains tax gaan omhoog, of het de voorspelde 23,8% wordt in plaats van de huidge 15% is nog niet duidelijk.
Dan de andere belastingverhogingen. Daar mogen republikeinen niet voor stemmen, zo hebben velen gezworen. Alleen nood (=aandelenmarkt gaat omlaag) breekt de eed.

De democraten hebben al aangegeven dat snoeien in de Obamacare en niet voor inflatie indexeren van uitkeringen onaanvaardbaar is. Omdat ze de verkiezingen hebben gewonnen, moeten de republikeinen dit ook maar even slikken (én belastingverhoging voor die ongelukkige rijken én doorgaan met onbetaalbare uitkeringen).

Het automatisch snoeien in alle overheidsuitgaven ligt ook niet lekker en vraagt om heel wat overleg.

Obama wil een postzegel uitgeven aan infrastructuur, maar daar is iedereen duidelijk over: no way.

Een en ander zorgt voor heel wat onzekerheid. Het vertrouwen van midden- en leinbedrijf duikelde (zie vorige blogpost) en Walmart en vele andere piepen dat 15% van de consument door angsten over het fiscale klif minder geld uitgeven met kerstmis.

Boven een overzicht van Strategas over de verschillen tussen democraten en republikeinen. Zo te zien moet een compromis toch wel mogelijk zijn. Of dat op tijd gebeurt en de markt er blij mee is, dat valt nog te bezien.