Het bovenstaande plaatje suggereert dat de koerswinstverhouding afhangt van inflatie en hoe goed aandelen het relatief gedaan hebben in de laatste 7 tot 8 jaar vergeleken met Amerikaanse staatsobligaties.
Dit plaatje komt niet helemaal overeen met de populaire gedachte dat de koerswinstverhouding plus inflatie samen 20 hoort te zijn, maar er is wel degelijk een verband tussen inflatie en koerswinstverhoudingen. Hoe hoger de inflatie, des te lager de koerswinstverhouding. Het verband is niet liniair (bij 20% inflatie wordt de koerswinstverhouding niet lager dan 0). Bij deflatie zal de koerswinstverhouding ook lager zijn.
Hoe veel meer men voor aandelen wil betalen dan de voor inflatie gecorrigeerde koerswinstverhouding hangt verder voor een belangrijk deel af van hoe goed aandelen het in de voorgaande jaren gedaan hebben. Als aandelen het heel goed gedan hebben, dan gaat men ook hoge winstgroei verwachten. Dat is geen goede voorspeller gebleken van de werkelijke winstgroei.
De koerswinstverhoudingen kunnen door dat al maar sterker wordende geloof dat aandelen geweldig zijn zoals in de jaren 90 enorm naar boven doorschieten en nu naar beneden doorschieten vanwege de abominabele opbrengsten van de afgelopen jaren. De koerswinstverhoudingen zijn behoorlijk trending.
Eigenlijk is het teleurstellend dat de waardering van aandelen zo weinig op fundamentals als inflatie is gebaseerd en zo veel op een opgebouwd geloof dat aandelen goed zijn op basis van performance in het verleden (goede opbrengsten uit het verleden zijn haast een garantie voor te hoge koerswinstverhoudingen in het heden).
Wanneer dat ophoudt en de koersen weer richting de fundamentals gaat is moeilijk te voorspellen. Overigens had Oppenheimer van Goldman Sachs vandaag een buitengewoon bullish en populair verhaal dat aandelen nu een koopje zijn en verreweg de beste belegging voor de lange termijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten