Risicopremie aandelen: laag volgens de pessimisten, hoog volgens O'Neil

The Economist had een artikel over de risicopremie van aandelen, met plaatjes van Dimson, Elroy en Staunton. (bron:http://www.economist.com/node/21550273; artikel: Shares and shibboleths).
Dimson, Elroy en Staunton hebben in vervlogen tijden voor ABN AMRO ooit nijver cijfers zitten te vergaren voor de opbrengsten van o.a. aandelen in een aantal landen sinds 1900. Aandelen brachten het meeste op in Australië, maar ook in de VS was de opbrengst bovengemiddeld.
De cijfers van Dimson c.s. worden als heilig gezien inclusief de verbanden die ze leggen. Kritiekloos wordt bijvoorbeeld geslikt dat er gen verband is tussen de groei van het BNP en de aandelenbeurs, terwijl dat toch al enkele decennia wel het geval is voor o.a. de VS (de groei van het BNP moet wel boven verwachting zijn, anders gaat het nog niet erg goed met aandelen, maar dat is tegenwoordig al snel het geval bij zo veel zwartkijkers).

In de 21ste eeuw werd je tot nu toe gemiddeld zwaar gestraft voor je risico als je in aandelen belegt. Daarom buitelen de nieuwe experts over elkaar heen dat dit het nieuwe normaal is van aandelen: vanwege deleveraging en explosie van dementerende bejaarden die niets liever doen dan aandelen verkopen wordt de komende jaren risico gestraft.

Dimson c.s. geven verder aan hoe die mooie opbrengst in de goede oude tijd, de 20ste eeuw met zijn wereldoorlogen, hongersnoden in Afrika en China waarbij honderden miljoenen stierven, de depressie van de jaren dertig en toen de mensen gemiddeld 15 jaar korter leefden, tot stand kwam.
De bulk kwam van dividenden, 0,8% van groei dividenden en 0,4% door stijging van de waarderingen van aandelen (qua dividend).
Omdat dividendrendement maar 2,5% is in de VS (zelfs inclusief Apple) kom je al snel op sombere voorspellingen voor de opbrengst van aandelen in de komende jaren.

Jim O'Neil, een gewaardeerd optimist (hij zou erelid van de club van optimisten kunnen worden, ware het niet dat er geen liefhebbers zijn om voor optimist versleten te worden, dat is kennelijk net zo erg om als republikein voor Massachusetts moderate te worden uitgescholden) vindt de nadruk die op het dividendrendement sec wordt gelegd wat al te neerslachtig. Zijn modellen stellen dat de equity risk premium afhangt van dividend (inclusief buybacks) plus dividendgroei (die goed is as je de wereldgroei van het BNP neemt) minus de reële rente (die record laag is). De som van het geheel is nu veel hoger dan normaal, vooral dankzij de negatieve reële rente en de hoge economische groei in de wereld).

Jim O'Neil is niet zo bekrompen als de meeste doom and gloom aanhangers omdat hij de opkomende landen, vooral de BRIC's, de term die hij heeft uitgevonden, zo belangrijk vindt. Deze stuwen de economische groei flink op, volgens mij en Ter Veer tot hoogtes die nooit eerder vertoond zijn in de komende jaren.Alleen India al creëert tot 2020 meer extra consumptie dan heel het BNP van Groot Brittannië. China is nog veel belangrijker en zo kan hij nog wel even door gaan.