Weidmann gaf weer eens aan dat de Bundesbank Super Mario veel te ver vond gaan met monetaire verruiming. Voorlopig moet de ECB zich weer wat koest houden om de Duitsers binnen boord te houden. Maar zoals gewoonlijk keek de wereld meer naar de VS dan naar Europa.
BB waarschuwde daar voor de negatieve invloed van overheidsuitgaven in 2013 en vergat te reppen over QE3. Daar had de markt keihard op gerekend.
Na de speech van BB vlogen er gigantische futures contracten (100.000) de markt over die in een paar tellen de rente van 1,93% op 1,99% zette.
Bij goud vond men het nodig 11.000 contracten te verzilveren, goed voor $ 1.8 miljard. De goudmarkt lag voor 10 seconden stil en dat is verschrikkelijk lang in een tijd dat handelen in nanoseconden gaat (zoals uitgelegd in De Wereld Draait Door naar aanleiding van de extra schrikkelseconde dit jaar over hoe verschrikkelijk lang en belangrijk een seconde vandaag de dag is). De wijzen uit het verre oosten leken daar achter te zitten (WSJ).
Want wat deed uncle Ben? Hij hield een depressief praatje in plaats van de opbeurende woorden waar de markt altijd op kan rekenen. Dat rekenen wordt trouwens echt gedaan, bijvoorbeeld door Bespoke dat wist te berekenen dat op dagen dat BB spreekt de beurs gemiddeld 0,8% hoort te stijgen. Dat was dus deze keer een lelijke streep door de rekening.
Maar had men zo verbaasd moeten zijn dat Bernanke niets over QE uit de omheining van zijn tanden wist te laten ontsnappen?
Voor QE3 moet er een behoorlijke consensus binnen de FED zijn, anders gaat men niet met geld smijten. De economische omstandigheden moeten niet goed genoeg zijn, er moet geen inflatiegevaar zijn en de krediet- en geldgroei moet niet uit de pan rijzen. De recordlage initial claims voor werkloosheid maken de zorgen over de hoge werkloosheid even minder, de inflatieverwachting is te hoog (zie plaatje Bianco) en de kredietgroei trekt aan. Waarom zou de FED nu ineens QE afkondigen, terwijl een en ander vorige maand veel meer richting QE3 wees?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten