Wat waren de indicaties voor brexit, dat de wedkantoren fout zaten

Heel lang bleven de opiniepeilingen tamelijk constant. Er was zelfs even een opleving door de campagne van Obama voor remain (zeer ongebruikelijk, nog nooit heeft een Amerikaanse president een stemadvies aan de Britten gegeven). Er kon niets goeds uitkomen, alleen maar onzekerheid.

Op zeker moment begonnen de peilingen richting leave te gaan. En steeds harder nog wel.

Kasman, vorige week

Die breuk had goede redenen: de remain campagne bleef alleen dezelfde troef inzetten: angst. Angst voor een recessie, angst voor het onbekende. Men kon niet uitleggen waarom Europa goed was. De koningin vroeg iedereen drie goede redenen voor of tegen brexit, maar ze kreeg geen antwoord uit het hart van de remainers.

De remainers gaven zelfs toe dat ze alleen vanuit de ratio, niet vanuit het hart redeneerden. De leavers kregen ondertussen nieuwe ammunitie: het werd duidelijk dat de economische narigheid schromelijk was overdreven (de remainers weerlegden dit niet, terwijl dit hun gemiste kans was: de narigheid gaat meevallen door de val van het pond en hogere inflatie. Niet iets waar de gepensioneerde op zit te wachten). Nog erger was dat hun grote troef, de migranten, een sterk extra argument kreeg: de migratie was niet onder 100.000 gekomen zoals Cameron plechtig had beloofd, maar 333.000 vorig jaar. De leave campagne kon plausibel maken dat een rechtgeaarde Engelsman via leave weer het heft in eigen hand kon nemen, weg van de ongekozen wettenmakers in Brussel. De Schot dacht het zijne over de wettenmakers in Westminster.

Daardoor was een onstopbaar momentum ontstaan tot de brute moord die ook heel Engeland door de grond deed gaan van Jo Cox. De peilingen keerden daardoor richting remain.

Maar het was niet genoeg. Bianco had (achteraf terecht) gewezen op een gelijksoortig drama in Zweden: ook toen won het eurokamp niet daardoor.

Angstcampagnes verliezen meestal van campagnes die het hart weten te winnen (de hoofdreden waarom je al een tijd van te voren kon verwachten dat leave kansrijk was).

De laatste stip in de grafiek van Kasman was met name door de coming out van diverse kranten, vooral de grootste, de Sun, voor leave. Tot dan toe was het not done openlijk te scrijven dat leave beter was dan remain. Diverse commentatoren durfden daarna openlijk te bekennen dat ze voor leave waren. Dat was voor mij de hoofdreden te veronderstellen dat een overwinning van leave vrijwel zeker was (door Jo Cox  en de grote koersstijgingen begin vorige week kwam natuurlijk toch wel twijfel).

Dan zit men nog met het raadsel waarom de bookmakers zo fout zaten. Heel ongebruikelijk, maar bij Sanders zaten ook enkele keren spectaculair mis. De eerste reden was (bron zerohedge) dat de remainers veel grotere bedragen gokten dan de leavers. Niet zo raar, want het waren vooral de rijke Londenaren die aan het wedden sloegen. Het geld ging naar remain, maar het aantal wedders op leave was even groot, zo niet groter. De wedkantoren zaten om begrijpelijke redenen dus vertekend richting remain.

Een andere reden was dat er geknoeid is met de peilingen. Men ging ineens verwachten dat de opkomst van de jongeren flink hoger zou gaan worden en die van de ouderen flink lager (bron Mish https://mishtalk.com/2016/06/24/history-lesson-dont-count-on-history/#more-38906 ) . 

Likelihood to Vote

Hij geeft Merkel de schuld: haar open gooien van de grenzen voor vluchtelingen, haar onderonsje zonder Britse inspraak met Erdogan over het stoppen van de vluchtelingenstroom me grote concessies aan Turkije gaven het leave kamp vleugels.64% van de jongeren vonden het referendum zo onbelangrijk dat ze het niet de moeite waard vonden om te gaan stemmen. Als je niet stemt, dan heb je weinig recht om te klagen dat men verkeerd heeft gekozen. Jongeren hadden meer moeten gaan stemmen, maar helaas, dat deden ze niet. Brexit dus.