We worden overladen met verhalen waarom Trump won en langzaam ook meer verhalen waarom het goed zou zijn dat Trump heeft gewonnen. Het grote vleien gaat beginnen.
Wat zagen we tot nog toe? Poetin die betere kansen ziet Oekraïne in te lijven. Xi die meer stimulering belooft in China, zij het iets minder dan gedacht en ook zonder Trump zou er wel meer stimulering komen. Opkomst van extreem rechts in de peilingen in diverse landen, zij het niet veel. . Markten die profiteren van Trump zoals Tesla, banken (versoepeling reserve eisen o.a.), vooral bitcoin en andere crypto. Enthousiaste beurzen in de VS, vooral small en mid cap, achterblijvende/ dalende beurzen buiten de VS.
Er wordt ook plotseling positiever geschreven over importtarieven. Ja het is inflatoir en kan de productiviteit en concurrentiepositie negatief beïnvloeden. Michael Pettis schreef een interessante analyse dat het helemaal niet zo duidelijk negatief hoeft te zijn voor de VS. Hogere importtarieven betekent een verschuiving van gelden van de consument naar de producent. Dat betekent normaalgesproken ook hogere besparingen. Als dat leidt tot meer investeringen, kan dit gunstig uitpakken. Landen met een hoog handelstekort sparen meestal te weinig, zoals de VS en meer sparen kan dan goed zijn. Maar essentieel is dat dit leidt tot meer investeringen. De Wall Street Journal had ook een artikel dat hogere importtarieven soms gunstig kunnen zijn. Ik ben als econoom opgevoed dat hogere importtarieven bijna altijd schadelijk zijn, want hogere inflatie, slechtere concurrentiepositie en tegenmaatregelen van het buitenland. De jaren dertig waren afschrikwekkend voorbeeld en bijvoorbeeld meer recentelijk het neerhalen van de importmuur door India was zeer gunstig voor meer groei in India. Alleen bij oneerlijke concurrentie (te veel subsidies overheid, diefstal intellectueel eigendom), als landen het kapitalistische spel oneerlijk spelen, dan moet je tarieven verhogen (zoals bij China in de nodige gevallen).
Dan is er nog de grote invloed van Musk die naar Argentinië heeft gekeken hoe de chainsaw methode van Milei kan helpen om hele departementen van de overheid af te breken (in de VS). Dat kan uiteraard de overheidsuitgaven verlagen, maar chaos is meer voor de hand liggend.
Marieke Stellinga legde in de NRC uit dat niet de inflatie van het afgelopen jaar zo'n probleem was voor de Kiezer/Harris, maar het sticker shock effect: de kiezer is er nog steeds niet aan gewend dat bijna alles wat hij koopt 20% of nog erger duurder is geworden, ook al was het afgelopen jaar de inflatie niet hoog. Daardoor ontstond een koopkrachtprobleem dat geleidelijk opgelost wordt in de VS. Er ontstond zo ook een ongekend verschil met hoe de kiezer vond dat het economisch ging en de economische groei van de afgelopen jaren. Ja, economische groei was veel beter in de VS dan in Europa, maar dat maakt weinig indruk op Amerikanen, die maar weinig buiten Amerika komen. Ze hebben maling aan wat er buiten Amerika gebeurt (vooral zo lang het de gang van zaken in Amerika niet erg beïnvloedt).
Ondertussen lijkt het economisch gesternte Trump goedgezind: de economische groei zit op een mooi pad dat nauwelijks beter hoeft te worden. Alleen al meer optimisme van midden- en kleinbedrijf (vrijwel zeker omdat ze overwegend republikein zijn), niet onmogelijk bij soepelere kredietverlening door banken, zorgt voor betere groei en stemming in Amerika. De consument went langzaam aan die sticker shock, elk jaar wordt het minder en over enkele jaren zal het zo goed als weg zijn, geen probleem voor Vance. Zo min mogelijk veranderen, voorzichtig met tarieven en het economische pad staat niet in de weg voor verkiezingswinst republikeinen (andere zaken wel).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten