Achtergrond bij Beleggen op de golven Waar zijn we op de golven? Waarom gaan de aandelenkoersen al lang zo veel omhoog? N.B. dit blog is à titre personnel en hoeft de visie van BMO Global asset Management niet weer te geven
30 juni 2011
Tweede ronde petrodollar spaargolf
Goldman Sachs had deze week een verhaal (Petrodollars Redux van Domenic Wilson c.s.) over de sterk groeiende besparingen van de oliesjeiks. Deze stoppen per maand $70 miljard extra in hun spaarpot en bij elke nieuwe $10 stijging van de olieprijs groeit die met 8,5 miljard extra (dat haal ik uit hun verhaal dat bij $70 olieprijsstijging de petrodollarstroom steeg van $10 naar $70 miljard; zelf stelt GS dat van elke extra $1 stijging van de olieprijs op korte termijn 0,65 extra gespaard wordt en slechts 0,35 extra geconsumeerd wordt).
Waar blijven ze met al dat oliegeld? Hun eerste keus is nog steeds Amerikaanse staatsleningen, maar de laatste tijd zijn ze weer meer risico aan het nemen. Vlak voor de kredietcrisis hadden ze zich vol geladen met (Amerikaanse) credits, daar hebben ze weer afstand van genomen, maar men is weer begonnen met de opbouw van credits, alhoewel nu meer buiten de VS belegd wordt. Niet alleen Europa profiteert hiervan, maar ook de opkomende landen.
De oliegelden worden vrij veilig belegd, de risk appetite is nog steeds niet helemaal terug. Daarom denkt GS dat de bulk van het geld naar vrij veilige Amerikaanse leningen blijft gaan. Maar er wordt ook steeds meer in opkomende landen en in zakelijke waarden belegd.
De stijging/ daling van de petrodollarstromen hadden/ hebben waarschijnlijk een grote invloed op de credit spreads. Heel duidelijk is dit niet, omdat meer credits kopen de spreads drukt, maar hogere olieprijzen (de bron van het extra spaargeld) de economische groei drukt en daarmee het risico doet toenemen en daarmee de credit spreads.
GS ziet drie trends (er is niets veranderd ten opzichte van 2006-2007):
1. honger naar hoger rendement door meer kredietrisico en in langere duraties te beleggen
2. door de petrohonger naar credits zullen banken agressiever krediet gaan verschaffen (meer risico op de balans zetten)
3. lager default risk (lagere credit spreads hebben een soort self fulfilling aspect in zich; het omgekeerde ook, zo leerde de kredietcrisis)
Per saldo zal die groeiende oliespaarpot (mits de groei niet veel accelereert) leiden tot hogere aandelenkoersen, lagere credit spreads en lagere rentes leiden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten