Mijn collega Jeroen Wilbrink vergeleek bij IPN het voorgestelde mieuwe pensioenstelsel als verzonnen door Dr. Pangloss. Deze leerde aan Candide dat we in de beste van alle werelden leven en dat alles straks weer beter zou gaan. Voltaire laat Candide langzaam tot het besef komen dat Dr. Pangloss het misschien niet bij het rechte eind had. Voltaire nam het optimisme van Leibnitz die vermomd werd als Dr. Pangloss op de hak. Dr. Pangloss en Candide kwamen allerlei rampspoed tegen bij hun omzwervingen en werden zelf ook niet bepaald gespaard. Maar ook na een tijdje als bedelaar te hebben geleefd en syfilis opgelopen te hebben, al verliest hij een oor en oog, vergaat zijn schip voor de kust van Portugal en raakt hij verzeild in de aardbeving, de tsunami en de grote brand van Lissabon in 1755, blijft hij onverbetelijk optimistisch (ik moet deze figuur toch tot erelid van de club van optimisten benoemen denk ik).
Jeroen vergelijkt een en ander met de afgelopen 13 jaar, daarin zijn Nederlandse pensioenfondsen ook van het ene drama in het volgende gerold: Rusland, opkomende markten, Enron, WorldCom, boekhoudschandalen, de DotCom bubbel, de huizencrisis, de kredietcrisis en PIIGS. Voeg daar nog aan toe een nucleare crisis in Japan en het is geen wonder dat de pensioenfondsen in onderdekking zitten.
Maar niet iedereen is het hiermee eens: pensioenfondsen staan er juist goed voor! Het is de rekenrente die de problemen heeft veroorzaakt, zo stelt het nieuwe pensioenakkoord. Kijk maar eens wat er met je eindkapitaal gebeurt als je de rekenrente niet op 3,75% stelt, maar op 8%: in het eerste geval heb je als 45-jarige een startkapitaal van € 48.000 nodig om € 100.000 eindkapitaal te krijgen op je 67-ste, in het tweede geval € 21.000.
Ineens is de onderdekking verdwenen en ben je schatrijk en kun je flink indexeren. Dat is een struisvogelpolitiek die na zekere tijd flink misgaat. Jeroen voorspelt het grote accountingschandaal van 2020: de grote pensioenroof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten