De afgelopen decennia was een 60/40 allocatie oer aandelen en vastrentende waarden zo ongeveer het evangelie voor vooral Amerikaanse beleggers. Als je te veel ouder was dan moest je aan een lager gewicht dan 60% voor aandelen denken. Buiten Amerika is men meestal wat minder dapper en gooit men institutionele portefeuilles vol met liefst langlopende obligaties en in vooral Nederland en het VK ook met renteswaps.
Door de lange periode met een negatieve correlatie tussen aandelen en obligaties kwamen er beleggingsproducten die met leverage, hefboomwerking daarop inzetten. Nog meer vastrentende waarden, want dan kan men ook wat meer aandelen kopen. En vooruit, ook in andere zaken beleggen zoals private capital, grondstoffen en natuurlijk vooral ook vastgoed. Bridgewater is er groot mee geworden.
Die negatieve correlatie tussen aandelen en obligaties is verdwenen door de inflatieangsten. Die negatieve correlatie is er alleen bij de gratie van angst voor deflatie. Die zendt de rente extreem naar beneden juist in tijden dat het slecht gaat. Zie China waar je dit soort strategie nog wel zou kunnen toepassen. Langlopende obligaties kopen tegen record lage rentes en dan nog koerswinst boeken ook. Gevaarlijk, maar het was zeer renderend in het Westen van 1995 tot ongeveer 2022.
Naar verwachting is de periode met langdurig vechten tegen deflatie weg in vooral Amerika. Eerst was er een waanzinnige geldgroei vanwege stimulering met corona, nu ziet men importinflatie en hoge loonstijging. Arbeid is schaars geworden en de goedkope immigranten dreigen op te raken. Er is een groeiende vraag naar zorg en dat is slecht nieuws voor de mensen die hopen op lagere inflatie.
Scott Grannis is niet bang voor inflatie omdat de geldgroei (M2) weer op de oude trend van 6-7% zit. Importtarieven hebben dan niet zo'n verstorende werking zo lang er geen aanbodschok is. Maar opstekend optimisme over de toekomst onder Trump kan leiden tot de gedachte dat men minder geld als voorzorg tegen slechte tijden hoeft aan te houden. Geldgroei is inflatoir als de vraag naar geld niet even veel toeneemt. Bij oplaaiende optimisme is dat niet zo en dus dreigt meer inflatie dan we gewend zijn bij 7% groei van M2. Behalve natuurlijk als het belegd wordt vanwege vertrouwen in de toekomst. Dat lijkt ook het geval en daardoor lijkt het toch wel mee te gaan vallen met die inflatie.
De particulier heeft duidelijk meer vertrouwen in beleggen in o.a. aandelen gekregen onder Biden en dat lijkt zo te blijven onder Trump.
De gouden tijden van obligaties met negatieve termijnpremies lijken voorbij. Pensioenen moeten meer inflatiebestendig worden en daar horen andere beleggingen bij dan langlopende obligaties, niet geïndexeerd voor inflatie. Men heeft de buik vol van de wanprestaties van langlopende obligaties en kijkt verlekkerd naar de mooie, veel betere resultaten van bijvoorbeeld goud en vooral crypto voor de belegger met stalen zenuwen of die beleggen als een loterij ziet.
Plotseling zit men te dubben of je als institutionele belegger in crypto moet. Als het fout gaat is dat een groot reputatierisico en dus doet men het liever niet, het heeft immers geen inkomen is vrijwel geheel gebaseerd op speculatie. Die speculatie kan trouwens nog veel groter worden als Trump de FED weet te dwingen in crypto te beleggen. Wedkantoren houden het op een ongeveer 40% kans daarop. Maar de FED wil echt niet, want dat bedreigt het privilege van het gratis uitgeven van nieuwe dan waarschijnlijk niet meer zo betrouwbare dollars
Maar duidelijk is dat men door het verdwijnen van d negatieve correlatie tussen aandelen en obligaties uit leverage moet en uit langlopende obligaties. Men moet meer in grondstoffen zoals goud en liefst ook meer in andere zaken die het goed doen bij hogere inflatie en economische groei door AI en robotics. Er was angst dat de winsten zouden worden afgeroomd als arbeid schaarser zou worden, maar door het aan de macht komen van rechts populistische regeringen is die angst flink afgenomen. Importtarieven zijn slecht voor consument, niet producent. Trump moet de aandelenkoersen hoog houden, anders is het gedaan met zijn populariteit (och hadden we maar die mooi stijgend beurzen onder Biden roept men dan). Dus winsten mogen wel hard stijgen, ook al is dat zeer tegen de zin in van links.
Meer aandelen, grondstoffen en alternatieve beleggingen en minder obligaties en wellicht ook commercieel vastgoed. En bij meer geloof in de toekomst blijft men flink in technologie beleggen, maar natuurlijk niet tegen steeds hogere koerswinstverhoudingen als de rente stijgt. Beurzen houden niet van een lange rente boven 4,5% in de VS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten