De afgelopen weken ben ik de nodige dagen gaan kijken bij de (Nederlandsche) postzegel- en muntenveiling in Weesp. Munten zijn eigenlijk ook leuk, maar vaak veel duurder dan postzegels. Voor een leuke zilveren rijder krijg je ook een hele doos postzegels. De stijging van de goud- en zilverprijs heeft de prijs van heel wat eenvoudige munten doen stijgen. Een gouden tientje was een veel betere belegging dan die doos postzegels of die leuke zilveren rijder. Door die munten blijven diverse veilinghuizen nog wel winstgevend gelukkig, want er sluiten er steeds meer vanwege hoge leeftijd vooral (of te hoge kosten zoals Corinphila helaas volgens vele verzamelaars)
De postzegelprijzen dalen al decennia, omdat er bijna geen nieuwe jeugdige verzamelaars bijkomen. Ik hoorde altijd bij de relatief jonge postzegelverzamelaars, maar ik ben nu over de gemiddelde leeftijd van de postzegelverzamelaar (72) gekomen aldus een enquête van maandblad filatelie. Die oudjes kopen echter stevig door, iedereen spaart steeds meer gebieden en steeds gespecialiseerder. Door al die omvallende zegelaars waarvan de boeken worden ingeleverd bij de veiling ontstaat een enorme berg dozen met eenvoudige zegels die heel weinig opbrengen, vooral de nieuwtjes uit de jaren 60, 70,80, 90 waar kapitalen voor betaald zijn en nu maar een fractie van de aanschafprijs opbrengen. Klassiek, ouder dan 100 jaar en liefst voor 1900 heeft veel beter stand gehouden. De jonge verzamelaar na de Tweede Wereldoorlog stak al zijn energie in de postzegels die nieuw te koop waren bij het postkantoor, want die van voor de (Eerste Wereld)oorlog waren te moeilijk. Dus die nieuwe postzegels heeft iedereen, maar die oude vaak niet. De kapitaalkrachtige 1% trekt al jaren de portemonnee en koopt de moeilijke zegels die men niet heeft. Men specialiseert steeds meer en dat gebeurt bijna altijd bij zeer oude zegels. Men wil alle stempels, afwijkingen, moeilijke brieven etc.
De enige zegels die de laatste decennia veel meer waard werden, waren de postzegels uit China en India. Daar kwamen wel nieuwe verzamelaars met plotseling genoeg geld om de zegels van eigen land te kopen. Overigens stijgen de prijzen ook daar niet meer zo erg, ik zag voor het eerst in jaren Nederlandse handelaren een grote partij China ( € 18.000) kopen, al zal het toch wel voor Chinezen bedoeld zijn)
Het Gemenebest, Commonwealth, en dan vooral de zegels van koningin Victoria was decennia ook prijshoudend met ook best vaak stijgende prijzen. Na de Brexit gaat het echter ook behoorlijk bergaf met de oude zegels van het Gemenebest. Ik heb weer enkele groene ponden aangeschaft van Victoria en Edward, want de prijzen voor het Gemenebest komen plotseling binnen wat ik schat dat het op zou moeten brengen (ik houd dus onvoldoende rekening met de negatieve gevolgen van de Brexit voor de pondzegels etc. van Victoria, die iedereen wil hebben, maar nu tegen gereduceerde prijzen).
(Oud) Duitsland was wat populairder geworden, al gaat dat toch wel erg om de achterkant van de postzegel, het moeten postzegels met perfecte gom zonder plakker zijn. Scandinavië liep helemaal niet en Amerika had ook te lijden onder de handelsbeperkingen van Trump. Politieke maatregelen zijn dus zeer belangrijk. In Weesp haalt men bijvoorbeeld veel boeken uit Frankrijk, omdat daar de BTW over de hele verkoopprijs betaald moet worden bij verkoop en niet alleen over de veilingkosten zoals in Nederland.
Het bieden in Weesp gaat ook kansrijker nu de megalomane postzegelhandelaar uit Luik, niet meer mee mag bieden, vanwege te grote aankopen die hij uiteindelijk niet kon betalen, ook al was hij de grootste internethandelaar in postzegels in Europa. Deze man bood eindeloos door en je was kansloos als hij iets per se wilde hebben. Hij gunde niks aan de andere handelaren die daarom kwaad op hem werden. Gelukkig had hij niet alles gezien en die kavels kon je dan wel kopen. Dat megalomane van ik ben de grootste, loopt wel vaker verkeerd af. Bij een Amphilex-tentoonstelling wilde iemand de grootste veiling ooit organiseren. Dat werd een financieel fiasco en de man schoot een kogel door zijn kop.
Er zijn dus enorm veel dozen en boeken te bekijken op deze veiling, met af en toe ook fantastisch materiaal. De prijzen zijn soms veel hoger dan ik dacht, maar de laatste jaren worden de afwijkingen veel minder (ik waardeer postzegels onvoldoende af). Niemand kan alle dozen en boeken zien en dat biedt kansen, vooral voor de pensionado die tijd zat heeft om al die boeken te bewonderen. Zo had overduidelijk niemand het boek met motief cijfers gezien, want dat is geen motief dat iemand spaart. Ik wel en tot mijn verwondering bood niemand behalve ik, terwijl het toch echt het driedubbele waard was in mijn ogen (waardoor ik dus tamelijk zeker ben dat niemand deze boeken zag). Ook nog wat leuke boeken Latijns Amerika gekocht, maar die hadden te veel mensen gezien en dat was dus niet zo goedkoop.
Al die dozen staan in een grote ruimte, er is verhuisd naar een grotere ruimte vanwege het groeiende aanbod van omvallende filatelisten. Dat warm stoken valt niet mee en de koude was de meest gehoorde klacht. Al die oudjes moet je niet in de kou zetten (17 graden is ook niet zo erg vind ik, maar je moet niet in T-shirt aan komen zetten).. De veilingouder zorgt voor prima broodjes en op de veilingavond voor een maaltijd (door een goede Chinees afgeleverd), zoals altijd niet echt een free lunch ook al hoef je er niet voor te betalen. Dat gebeurt later op de avond als je zondigt en toch nog een keer door biedt op dat boek dat je zo graag wilde hebben. Het huis staat daarom te vol met boeken en de veilinghouder probeert me ervan te overtuigen dat ik plaats moet maken, dan kan ik bij hem weer nieuwe leuke boeken kopen.
