De plaatjeskijkers zijn plotseling heel positief geworden over de Amerikaanse beurzen. Vooral Zweig breadth signaal (= na extreem pessimisme in kort voortschrijdende gemiddeldes van koersen een snelle opleving naar optimisme) dat 19 keer is voorgekomen in de afgelopen tig jaar en 19 keer positieve beurzen opleverde na 6 en 12 maanden wordt als uiterst hoopgevend gezien. Ook drie dagen achter elkaar meer dan 1,5% omhoog was in het verleden een van de betrouwbaarste positieve signalen. Uiteraard helaas is dit geen enkele garantie, al dit soort technische signalen werken tot ze plotseling zonder waarschuwing niet meer werken. De Amerikaanse beurzen zijn beslist niet al goedkoop te noemen, maar je kunt wel zeggen dat de magnificent seven na de recente duikeling van de koersen eigenlijk best wel goedkoop geworden zijn en wie weet helemaal niet zo veel last hoeven te hebben van de fratsen van de opperste dear leader van de VS.
Waarom zou de Amerikaanse beurs flink gaan stijgen, terwijl de winstverwachtingen nog in vrije val zijn? Als Trump vasthoudt aan zijn hoge importheffingen is een verdere daling van de koersen immers bijna gegarandeerd. Maar er zijn nu sterke aanwijzingen dat Trump water bij de wijn gaat doen onder voorwendsel dat hij enorm goede deals voor elkaar heeft gekregen. Sinds kort wordt het echte probleem van die onzekere buitenissige tariffs goed beschreven. De importen uit China vallen stil, men weet niet meer waar men aan toe is en wacht af tot er meer duidelijkheid is over lagere tariffs. Dit veroorzaakt een supply shock, lege schappen bij Walmart, er is straks geen speelgoed meer te koop in de VS en dat garandeert dat Trump voor september moet inbinden, anders is hij de grinch who stole Christmas. En dat is een garantie voor het verliezen van verkiezingen. Bessent heeft Trump duidelijk gemaakt dat de huidige handelsoorlog met China volstrekt onhoudbaar is. Tim Cook van Apple ook en de autofabrikanten hebben hun ach en wee ook voldoende duidelijk gemaakt (hele opluchting voor Tata Steel dat speciaal plat staal maakt voor Amerikaanse auto's, een soort staal dat de komende paar jaar nog niet in de VS gemaakt kan worden). Xi stribbelt nog wat tegen en wil meer vernedering van Trump, in ieder geval meer respect voor China (dat nog slechter is dan Europa, die zielige klaplopers die de VS uitbuiten, beroven en verkrachten aldus o.a. JD Vance). Bessent stelt nu ook dat heel die toestand van wederzijdse importheffingen nooit bedoeld is geweest om echt zo in te voeren. Het was een soort grapje van Trump en de wereld weet de humor van Trump nog niet op zijn juiste waarde te schatten. Snel doorgaan met onderhandelen dus. Vanaf 2 mei wordt het steeds erger voelbaar dat er bijna geen schepen meer aankomen in de VS vanuit China en bestellen bij Temu en Shein wordt dan even een duur grapje voor Amerikanen. Trump zal nooit toegeven dat heel die chaos met tariffs een ramp was, het is tenslotte ook zo verleidelijk om te geloven dat importheffingen alleen maar vervelend zijn voor het buitenland. Dat is al zo vaak gedacht dat het extreem goed is uitgezocht in de economische wetenschap en steeds kwam uit de onderzoeken dat hogere importheffingen boven verwachting slecht zijn, tenzij het andere land erg zondigt tegen de regels van het kapitalisme zoals bijvoorbeeld China deed (met diefstal intellectueel eigendom, hoge subsidies en afscherming eigen markt).
Er is nu nog erg weinig schade zichtbaar voor de Amerikaanse economie (groei in eerste kwartaal wel laag door hoge importen vooruitlopend op de tariffs en import telt als negatieve groei) . Tot april was er niets zichtbaar in de harde cijfers dat een einde aan de bijna 3% groeipad aangaf. De zachte cijfers schreeuwen moord en brand. Consumenten houden de hand op de knip en investeringsplannen worden ongekend snel inde prullenmand gegooid. Bedrijven die tussenproducten moeten importeren zitten in zak en as. Ieder beursgenoteerd bedrijf zit te mopperen over de tariffs, maar heel wat bedrijven zeggen dat ze eigenlijk nog niets ergs zien in de harde cijfers die nu beschikbaar zijn. Alles wordt natuurlijk heel anders als de tariffs vrijwel onveranderd gehandhaafd zouden worden, maar dat is bijna 0% kans denkt men weer (na op liberation day even in meerdere of mindere mate tot andere gedachten bekeerd te zijn).
De chaos van de show van hogere importheffingen en het ter discussie stellen van de dollar als wereldhandelsmunt en het afgeven op de bondgenoten, vooral de nieuwe onzekerheden, is wel blijvende schade aan het aanrichten voor de Amerikaanse economie. Krugman c.s. zien op langere termijn ongeveer 10% schade aan het BNP van de VS, in lijn met de schade voor het VK na de Brexit.