winstverwachtingen omhoog, rente omlaag maar cycli lijken niet gunstig

Het is zonneklaar dat de FED de rente gaat verlagen, niet een keer maar meerdere keren. Powell zei in Jackson Hole dat de sterke arbeidsmarkt de FED in staat stelde een voorzichtig rentebeleid te voeren. Men interpreteerde een en ander als renteverlaging in september is waarschijnlijk. Daarna zijn er afgrijselijke arbeidsmarktcijfers gepubliceerd met enorme neerwaartse herzieningen van de banengroei. Daardoor is renteverlaging dus nog waarschijnlijker geworden.

Deze redenering volgend is de FED niet behind the curve. Weinig kans op recessie.

Dan de winstverwachtingen. Die stijgen en dat gebeurt bijna nooit rond september. Maar deze keer was er veel pessimisme in de verwachtingen geslopen door de beautiful tariffs van Trump. Er was geen (althans onvoldoende)  aanpassing gemaakt voor de enorme investeringen in AI.  De maginificent 7 zijn weer magnificent.

 

De economische groei in de VS vertoont scheuren, maar in nominale termen ziet het er nog redelijk uit. En voor de large caps al helemaal. Er wordt niet gewaarschuwd voor tegenvallende omzetgroei en dan legt men uit dat er fenomenale productiviteitsgroei moet zijn als de banengroei zo slecht is. En voor de large caps helpt het enorm dat de dollar zo zwak is (verbazend weinig gemeld bij de winstverwachtingen)

Een en ander gaat in tegen wat we gebruikelijk achten in de cycli. De jaarcyclus laat behoorlijk vaak een dip zien rond september. De presidentscyclus veronderstelt bezuinigingen in de eerste twee jaar van een president om daarna voor sinterklaas te kunnen spelen. De vierjaarcyclus geeft ook een waarschuwing, na drie jaar stijging wordt het tijd voor een klein jaar daling. Misschien is het deze keer anders, want Trump smijt met geld in 2026 en daarna moet hij bezuinigen in 2027 en 2028. Tegen die tijd is de AI bubbel ook geknapt. Maar op korte termijn zou de beurs toch kunnen stijgen op die verbeterende winstverwachtingen bij een royaler monetair beleid. Maar pas op de cycli.

 

De FED krijgt de schuld van veroorzaken werkloosheid

Het banenrapport van afgelopen vrijdag was een shocker: weer vrijwel geen banengroei en de cijfers over juni, eerst gerapporteerd als +147.000 werden herzien naar negatief 33.000. Al vier maanden haast geen banengroei. Afgelopen maanden was banengroei in deeltijdsbanen nog hoog, maar dat betekende forse daling van voltijdsbanen. Alleen in de zorg is er nog banengroei. Gewerkte uren steunt de groei van het BNP in de VS dus niet meer (werkuren week bleef gelukkig nog wel constant). Cijfers zullen nog wel meer worden herzien en die van komende week, daar houdt men zijn hart voor vast. Een en ander wijst op een rentedaling van de FED van eerder 0,5% dan 0,25%. Er zijn nog wel wat problemen met de cijfers zoals de lage respons op vragen waarmee het cijfer wordt berekend en de altijd arbitraire gok voor birth/death van bedrijven.  Ook het wegslepen van immigranten/ plotseling stoppen van immigratie zorgt voor problemen over hoe de cijfers te interpreteren. De participatiegraad van het kerncohort 25-54 daalde niet en dat geeft aan dat er kennelijk nog geen echt grote problemen zijn op de arbeidsmarkt. 

Trump verwijt de FED dat ze te laat zijn met renteverlaging. Vijf maanden geleden zag hij al dat het niet goed zou gaan met de arbeidsmarkt (hij zei toen al dat misschien een kleine, maar noodzakelijke  recessie nodig was om Amerika te genezen van die te hoge handelstekorten) en dat inflatie niet zou stijgen. Op basis van de oude cijfers (van hoge eerste publicaties van banenrapporten) en de degelijke trends na 2021 zag de FED dit niet erg duidelijk aankomen. De inflatie is minder gestegen dan verwacht. De verwachtingen zijn echter dat inflatie nu wel gaat stijgen en dat de desastreuze tariffs van Trump nu een slechte arbeidsmarkt blijven veroorzaken. Dat laatste moet genoeg druk op inflatie geven om de rente fors te kunnen verlagen. En we moeten hopen dat een en ander transitory is, wat steeds minder wordt ondersteund door economen. Die inflatiedruk kan nog enige jaren blijven en inflatiedruk is toch al structureel hoger dan voor 2020 (door demografie, zorgkosten o.a., structureel lage werkloosheid en vooral deglobalisering)

De harde cijfers over het tweede kwartaal wijzen op 3% groei (Atlanta FED GDP now), terwijl de consensus van economen eerder 1% ziet. Het bedrijfsleven heeft meevallende omzetgroei laten zien over het derde kwartaal. De arbeidsmarkt wijst op minder dan 1% groei, maar er lijkt voorlopig nog wel wat meer groei in het vat te zitten voor het derde kwartaal. Of dat in het vierde kwartaal nog zo is, valt te bezien. Het consumentenvertrouwen is laag en dat uit zich in voornemens om minder uit te geven aan bijvoorbeeld kerstmis. Of dat echt gebeurt is uiteraard onzeker, maar het ziet er toch niet goed uit voor groei in het vierde kwartaal

Liz Truss policy

Het consumentenvertrouwen daalt in de VS, maar uiteraard niet voor de hoge inkomens.
OBBA, one beautiful big bill act, gaat werken voor de rijken en er moet een trickle down effect komen naar de minder welgestelden. Het evangelie van Liz truss, dat niet geloofd werd door de bond vigilantes. Binnen dagen daardoor einde van politieke loopbaan van Liz Truss. Voor Amerika is dit trickle down effect groter en Trump hoeft nog niet te vrezen voor een voortijdige exit hierdoor.