1 januari 2017

samenvatting financieel economisch nieuws van de afgelopen week en vol goede moed het nieuwe jaar in

De Trump-hausse stotterde verder. De rente daalde iets. Een negatieve après-kerst week zegt niets over wat komen gaat op de beurzen (berekeningen laten zelfs een fractioneel betere beurs dan gemiddeld zien in de VS). De commitment of futures analyse wijst op groot optimisme voor olieprijzen, Russell 2000 en record groot pessimisme voor de 5 en 10 jaars rente VS en de yen.
Er was een niet al te grote flash crash van de dollar tegen de euro. Per saldo werd de euro sterker.

Italië maakt vorderingen bank Monte dei Paschi te redden via € 15 miljard nieuwe leningen wat de Italiaanse belastingbetaler 6,6 miljard zou kosten. Griekenland krijgt waarschijnlijk nieuwe steun en niemand pruttelde erg tegen terwijl duidelijk is dat deze nieuwe steun nooit op een normale manier terugbetaald kan worden. 

Obama probeert op de valreep zo veel mogelijk van zijn beleid te redden en is daardoor ongebruikelijk actief in zijn laatste dagen. Nog ongebruikelijker is de openlijke distantiëring van Trump van wat Obama doet en de reacties van het buitenland zijn ook curieus: Poetin in een verzoenende bui, Netanjahu die ook openlijk in blijde afwachting de laatste dagen van Obama aftelt.
De vooruitzichten voor een goede vervanging op tijd van Obamacare verbleken snel. Totale verschraling van gezondheidszorg dreigt voor 20 miljoen Amerikanen.  

Consumptie en inkomen in de VS stegen niet of nauwelijks in november, maar december lijkt iets beter te worden, in lijn met het flink gestegen consumentenvertrouwen. Na de te sterke groei van de consumptie in het derde kwartaal komt er maar een kleine afzwakking in het vierde kwartaal. PMI Chicago iets zwakker, aangevend dat de ISM niet verder hoort te stijgen zonder meer vertrouwen van de olieboeren. Maximum van de strong patch, van de groei boven trend, na het tweede kwartaal van 2016 lijkt bereikt volgens velen. Tenzij nieuwe meevallers.

Trump lijkt alle geluk van de wereld te hebben. Precies genoeg moeite om met precies genoeg stemmen in Pennsylvania, Michigan en Wisconsin om president te kunnen worden. Een republican sweep waardoor hij politiek veel voor elkaar kan krijgen (in vorige gevallen waarin republikeinen zo machtig waren trad meestal een beurskrach op, dat wel). Hulp van democraten voor investeringen in infrastructuur. Regeren via individuele ‘deals’ zo breed mogelijk uitgemeten in de pers waardoor hij geen handelsoorlog hoeft te beginnen (maar het zal wel blijven dreigen/ toch gebeuren). Het cadeautje van de repatriëring van buitenlands dood geld van wie weet veel meer dan $1000 miljard tegen een tarief van 10%. Aantrekken van de investeringen in energie en materials. Aantrekken van andere investeringen door de hogere rente waardoor riskantere investeringen eindelijk van de plank gehaald worden na jaren via een plotseling herstel van de animal spirits, verlokt door lagere belastingen, hogere loonstijgingen en kapitaalintensieve investeringen tegen een prikje.

2017 is begonnen. Economisch ziet het er beter uit dan we in jaren gezien hebben. Nergens hoor ik nog bij elke geringste tegenslag, dat het dan ook crisis is. We worden niet meer overspoeld door migranten. Het verschil in vertrouwen tussen jongeren en ouderen neemt eindelijk weer af. Het hete hangijzer van de plannen voor korting op pensioenen gaat de ijskast in en zoals Wim Kan al opmerkte, dan loopt het niet goed af met die ijskast. Structurele verbetering door hogere rente.
Uitzicht op normalisering van de betrekkingen met Rusland. Zo’n grote daling van de kostprijs van alternatieve energie dat zelfs Trump het als rendabel alternatief gaat zien.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten