3 juni 2018

Samenvatting financieel economisch nieuws van de afgelopen week


De S&P500 sloot fractioneel hoger en dat was onverwachts na al dat politiek gekrakeel en de enorme, overdreven rentezwiepers. (Te?!) Massale dumping van Europese bankaandelen, Deutsche Bank en de Italiaanse banken voorop de vuilnisbak in. De vermetele lintenknipper Cottarelli presteerde het de benoeming van een bejaarde eurosceptische minister van financiën te verbieden, waarmee de regeringsformatie klapte. Althans, voor enkele dagen want na enig geschuif stond er plotseling toch een nieuwe regering op het bordes in Italië. Twee jaars Italiaanse staatsleningen maakten een ongekende val en het verzekeren tegen terugkeer van de lire kwam in één dag bijna terug op de hoogtepunten van de eurocrisis. Deze keer was er geen whatever it takes nodig om de boel de goede kant in te drijven, maar de schrik zit er goed in (het zit niet zo snor met de liquiditeit en volatiliteit van staatsleningen als men dacht), al werd deze schrik snel minder bij het aanschouwen van al die frisse nieuwe Italiaanse ministers. Populisme is kennelijk minder gevaarlijk dan de fratsen van die vermetele knipper en de zo vaak ongelukkig loslippige collega Juncker.

In Spanje moest Rajoy het veld ruimen na te overtuigende aantijgingen dat er corruptie in het spel is. De socialisten nemen het stokje over, maar hebben niet voldoende stemmen en moeten op niet al te lange termijn (voor 2020) verkiezingen uitschrijven.

Trump kan maar niet genoeg krijgen van handelsoorlogje spelen. Mnuchin en Ross mogen de beste maatjes met China zijn, maar opkomende vazal Navarro draagt het evangelie van China haten met onvervaard enthousiasme uit. Geen pauze in de handelsoorlog met China zoals de eerst genoemde oudgedienden die over hun houdbaarheidsdatum voor Trump heen aan het raken zijn, maar een verlanglijstje voor $50 miljard heffingen voor China op 15 juni. Het opschorten van de heffingen op staal en aluminium (een te verwaarlozen deel van de wereldhandel) naar 1 juni werd niet verlengd en daarop schreeuwde de rest van de wereld uiteraard moord en brand. We krijgen die Bourbonproducent uit lievelingsstaat van Trump Kentucky wel, zo riep men in Europa. Trump had Macron te verstaan gegeven dat het maar eens snel uit moest zijn met het langs stuiven van Mercedessen op fifth avenue. Trump kan nog niet op een plan betrapt worden wat hij wil met zijn heffingen en quota’s. China 2025 onderhandelt daardoor moeiteloos met Mnuchin/ Ross die (terecht) vallen voor een enorm pakket aan beloofde Chinese importorders van China uit de VS t.z.t. Trump weet niets beter te doen dan marketing bommetjes te gooien van nieuwe heffingen, tweets etc. maar besliste van de week wel dat nutsbedrijven meer stroom moesten gaan afnemen tegen elke prijs van zieltogende aftandse kolen- en kerncentrales. Na het ontvangen van een enorm grote brief van rocket man(netje) Kim lijkt Trump alsnog af te reizen naar Singapore om elkaar te ontmoeten op 12 juni. Verder is Trump bezig met het voorbereiden van een speech wat hij wil met farmacieproducenten/prijzen. Ondertussen vraagt iedereen zich af waar de first lady is, zit ze in een hoekje van het Witte Huis te huilen nu haar man niet eens meer haar naam goed kan spellen.

Het macronieuws in de VS was uiteraard om je vingers bij af te likken, anders was de S&P natuurlijk niet omhoog gegaan bij zo veel politieke ellende.  De groei van de werkgelegenheid was een hoger dan verwachte 223.000, de werkloosheid daalde ruim 0,1% naar 3,76% maar de participatiegraad daalde ook 0,1%. Lonen stegen 0,1% meer dan verwacht naar 2,7%, maar lijken nog steeds zwakjes vergeleken met de lage werkloosheid en aantrekkende productiviteitstijging. Persoonlijk inkomen steeg over april 0,3% en uitgaven 0,6%. De ISM steeg 1,4, meer dan verwacht, naar een hoge 58,7 met nog sterkere cijfers voor nieuwe orders.  Pending home sales april vielen uit de toon met een kleine daling, een slecht voorteken voor de huizenverkopen in mei/ juni. Het consumentenvertrouwen steeg behoorlijk. Een en ander is genoeg om de groeiverwachtingen in de VS voor het tweede kwartaal naar boven bij te stellen, naar boven de 3% richting 4%.
Het Beige Book dat de economie in de diverse districten van de FED behandelt was positief van toon, vooral via bijbehorende anekdotes en maakt een verhoging van de FED-rente in juni uitermate plausibel.  

In Europa waren de cijfers wat minder goed, maar niet langer slechter dan gevreesd. Wel slecht genoeg om andermaal de groeiverwachtingen iets te gaan verlagen, maar men wil even afwachten welke kat (aap is wat zwaar beladen sinds de vergelijking met vj en kat hoort meer bij Italië) nu weer uit de Italiaanse mouw aan het kruipen is.

China leverde weer solide cijfers, in Japan gaat het ook wat beter en de Koreaanse exportcijfers waren fiks in herstel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten