Albert Edwards moest even een
aanloopje nemen in zijn ongeveer wekelijkse praaatje om te komen tot zijn
boodschap: de rente stijgt en hij gaat mee met de mensen die een andere wind
zien waaien bij de centrale banken.
Hij is nog niet van zijn geloof
gevallen dat we in de ijstijd zitten. Hij heeft het opgegeven dat aandelen nog
steeds niet naar beneden gaan, het goede voorbeeld van negatieve rentes nog
niet volgend met negatieve koersen. Maar de VS zit dicht tegen een recessie aan
zoals het GDI, gross domestic income aangeeft en dat gaf al in 2007 een signaal
dat het mis was en idem dat 2001/ 2002 slecht was. Daarmee had hij de ijstijd
verdedigd en zijn voorgestelde strategische onderweging van aandelen met 30%.
Maar hij heeft nu ook een onderweging
van 15% van obligaties, iets dat niet strookt met strategisch beleid in een
ijstijd.
Hij ziet twee veranderingen: de
rentebeweging komt nu niet door een andere reële rente maar door licht andere
inflatieverwachtingen en een ander denken over QE. QE is niet weg, het zal bij
de komende recessie met volle overgave ingezet worden, waardoor de rente in de
VS net als in Europa en Japan -1% zal worden.
Maar toch, hij ziet anders denken over
QE:
1. De Bank of Japan kwam met een rentedoel van 0 voor
10-jaarsleningen en niet met verruiming van QE. Een nog l-agere rente is
contraproductief, vreselijk voor kleine spaarders, banken en verzekeringen.
Overigens is die gegarandeerde rente van nul een blanco check voor de Japanse
regering om te stimuleren
2. -En dat is het tweede punt: fiscale stimulering moet het
stokje overnemen van monetair beleid, en dat is de enige zinvolle extra inzet
voor QE
3. -Je moet luisteren naar Theresa May die vol walging over
QE spreekt (als conservatief nog wel, zij is de verloochener van het beleid de
conservatieve veelverdieners te steunen, net zoals Blair de Labour principes
bijstelde). QE helpt alleen de rijken volgens haar en dat is tamelijk
onomstreden.
En dan die inflatieverwachtingen. Er is nog
niets bijzonders gebeurd met de inflatieverwachtingen. De recente stijging is
niets bijzonders vergeleken met wat er de afgelopen jaren gebeurde.
Wat wel bijzonder is, is dat de
huidige rentestijging geheel komt door de inflatiestijging en niet door de
reële rente (tot voor kort zie je in het bovenstaande plaatje dat de nominale
rente helemaal meemarcheerde met de reële rente, maar de laatste maanden zie je
dat de reële rente constant is en de nominale rente stijgt, vooral in Engeland
zie je ineens een andere rol voor de inflatie). Sinds 1998 worden de
renteveranderingen totaal gedomineerd door veranderingen in de reële rente en
de veranderende inflatieverwachtingen speelden slechts een minimale bijrol.
Dat zou in de komende jaren wel eens
anders kunnen worden. Duidelijk hogere inflatieverwachtingen bij aantrekkende
economische groei en/of overmatige fiscale stimulering en flinke daling bij een
recessie/ overgave fiscaal beleid aan Tea Party.
Edwards weet het nog niet maar zijn
inner Spock ziet een einde aan de ijstijd, maar gelukkig voor hem kan hij
blijven voorspellen dat aandelen dan naar beneden moeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten