14 juni 2016

alea iacta est: brexit

Eindelijk kiest een Engelse krant partij voor brexit. Het is meteen de grootste.
Engelse kranten doen veel meer aan stemadvies. The Sun kiest altijd partij voor het winnende kamp.
De aanslag in Orlando was kennelijk het laatste zetje dat nodig was om los te gaan voor brexit.
The Sun geeft een ander stemadvies dan de zogenaamd objectieve uitleg van de referendumcommissie hoe je moet stemmen

Wolfgang von Münchau:

http://www.ft.com/cms/s/0/61064256-2ef3-11e6-bf8d-26294ad519fc.html#ixzz4BXFKrEHg

If Project Fear, as the campaign to remain in the EU has been dubbed, fails visibly in the UK, it cannot be deployed elsewhere.
Pro-Europeans would then be forced to make a positive case for the EU, something many of them find hard to do. Brexit could thus unleash a domino effect in which one state after another might decide to follow Britain out the door.

de ene angstcampagne wordt door de andere afgelost. Net als waarom Vietnam verdedigd moest worden, de dominotheorie, moet de brexit straks gewroken gaan worden anders is Europa reddeloos verloren. Nijvere berekeningen laten een instorting van het BNP van Nederland zien. De rente in de europeriferie moet terug richting 10% als ze echt ook een referendum gaan houden over exit. Le Pen wordt dan zeker president van Frankrijk. Trump is uiteraard dan ook een vanzelfsprekendheid.

Voor Engeland valt het allemaal wel mee. Misschien 1% lager BNP in 2050, maar misschien ook een groter BNP.
Met de inflatie gaat het uiteraard totaal mis in Engeland zoals al sinds 1200 van tijd tot tijd gebeurde. Een waardeloos pond is inflatoir, hogere importprijzen, geen inflatiediscipline zonder Duitsland. Van Gaal zou zeggen dat pensioentrekkers in het VK knettergek zijn als ze voor brexit stemmen, want indexatie wordt een moeilijke zaak en er zal volop inflatie zijn.

Maar zelfs de zo prudente Ambrose Evans Pritchard roept op tot brexit
The Telegraph (UK) – Ambrose Evans-Pritchard: Brexit vote is about the supremacy of Parliament and nothing else: Why I am voting to leave the EUWith sadness and tortured by doubts, I will cast my vote as an ordinary citizen for withdrawal from the European Union. Let there be no illusion about the trauma of Brexit. Anybody who claims that Britain can lightly disengage after 43 years enmeshed in EU affairs is a charlatan or a dreamer, or has little contact with the realities of global finance and geopolitics. Stripped of distractions, it comes down to an elemental choice: whether to restore the full self-government of this nation, or to continue living under a higher supranational regime, ruled by a European Council that we do not elect in any meaningful sense, and that the British people can never remove, even when it persists in error. For some of us – and we do not take our cue from the Leave campaign – it has nothing to do with payments into the EU budget. Whatever the sum, it is economically trivial, worth unfettered access to a giant market.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten