Inflation Lives)
ging vorige week (ook) uitgebreid in op het verhaal van Peggie Noonan over de "unprotected" in de Amerikaanse samenleving.
(om maar eens het stuk aan te halen dat Mauldin aanhaalde, omdat het denk ik zo belangrijk is en Peggy daarmee inderdaad de opkomst van Trump verklaart:
"Peggy Noonan says the current unrest is the logical progression of trends that began long ago. The upper stratum of society is increasingly “protected” from sharing, and often even from seeing, the travails of daily life as most people experience them. Here is how she describes our situation (the boldface emphasis is mine):
There are the protected and the unprotected. The protected make public policy. The unprotected live in it. The unprotected are starting to push back, powerfully.
The protected are the accomplished, the secure, the successful – those who have power or access to it. They are protected from much of the roughness of the world. More to the point, they are protected from the world they have created. Again, they make public policy and have for some time.
I want to call them the elite to load the rhetorical dice, but let’s stick with the protected.
They are figures in government, politics and media. They live in nice neighborhoods, safe ones. Their families function, their kids go to good schools, they’ve got some money. All of these things tend to isolate them, or provide buffers. Some of them – in Washington it is important officials in the executive branch or on the Hill; in Brussels, significant figures in the European Union – literally have their own security details.
Because they are protected they feel they can do pretty much anything, impose any reality. They’re insulated from many of the effects of their own decisions.
This insulation is now so common we don’t even notice it – and not just in government. Business executives meet in a nice office, tweak a few numbers, and somewhere down the line people lose their jobs. Those folks are thousands of miles away, and the decision-makers never even see them. This is what it means to be “protected.”
Peggy goes on to explain why immigration is such a watershed issue.
Many Americans suffered from illegal immigration – its impact on labor markets, financial costs, crime, the sense that the rule of law was collapsing. But the protected did fine – more workers at lower wages. No effect of illegal immigration was likely to hurt them personally.
It was good for the protected. But the unprotected watched and saw. They realized the protected were not looking out for them, and they inferred that they were not looking out for the country, either.
The unprotected came to think they owed the establishment – another word for the protected – nothing, no particular loyalty, no old allegiance.")
Het vreemde is dat men denkt dat rechtse populisten deze onbeschermde zwakkeren beter zouden beschermen dan de democraten. Hillary is immers het boegbeeld van de gevestigde orde (nu Jeb Bush is uitgebannen van het verkiezingstoneel) en zou daarom het slecht voor hebben met de "unprotected" en Trump zou door het probleem te benoemen al de helft van de oplossing gebracht hebben. De conservatieven moeten voor de verandering zorgen, net zoals Reagan deed. Een goede president creëert hoop (maar toch vinden republikeinen dat Obama de slechtste president aller tijden is natuurlijk).
Mauldin schat dat ongeveer 70%, misschien iets meer, van de Amerikanen "unprotected" zijn door de gevestigde belangen.
De helft van de Amerikanen kan geen $400 ophoesten voor een noodgeval zonder te lenen. De 47% van Romney die geen belasting betaalt/ de hand ophoudt bij de overheid is een veeg teken.
Ongeveer slechts de helft van de volwassenen heeft een baan van meer dan 30 uur per week. Het mediane gezinsinkomen staat al decennia onder druk. Het thema van Piketty natuurlijk, dat het BNP per hoofd groeit, maar het mediane inkomen niet.
http://www.advisorperspectives.com/dshort/updates/Employment-Wages-and-Hours-since-1964
Onder Johnson, Clinton en Obama was er vooruitgang, onder Carter de grootste achteruitgang. Geen vooruitgang bij de republikeinse presidenten.
Als je tegen zo'n achteruitgang aanloopt, is herstel moeilijk. Wage scarring tijdens een grote recessie. Het litteken blijft bij ontslag, lager inkomen nog vele jaren daarna
Ik blogde al een keer over het ontstellende verschil in levensverwachting tussen arm en rijk (20 jaar) in de VS
http://beleggenopdegolven.blogspot.nl/2016/04/pensioenen-niet-eerlijk.html
De werkenden voelen zich onbeschermd, maar de ouderen ook steeds meer. Korting van pensioenen lijkt onvermijdelijk, de uitgaven aan zorg, daar wordt voortdurend op beknibbeld, whatever it takes.
Mauldin haalt niet de enorme daling van het aantal mensen met een vast contract aan. Economen roemen de fleixibiliteit die zo ontstaat, maar je bent zo wel "unprotected". Dit speelt in vele landen, misschien wel het meest in Japan (waar recentelijk daar eindelijk enige verbetering in optrad overigens, wees niet te negatief over Abenomics).
Mauldin haalt er nog de FED bij met de lage rente. Dat helpt de ünprotected" ook nauewelijks. Het zorgde wel voor het herstel van de asset economy, zij het lang niet zo goed als de FED hoopte. Overigens was er zonder hulp van de centrale banken nog veel meer ellende geweest, een miniversie van de jaren dertig denk ik. Zwakke bedrijven bleven zo bestaan, in Japan zou dit de hoofdreden geweest zijn voor de decennialange lage groei.
Dat brengt me bij Deirdre McCloskey die een uitgebreid artikel in de Wall Street Journal had hoe de groei is ontstaan
How the West (and the Rest) Got Rich
The Great
Enrichment of the past two centuries has one primary source: the liberation of
ordinary people to pursue their dreams of economic betterment
http://www.wsj.com/articles/why-the-west-and-the-rest-got-rich-1463754427.het verhaal van Deirdre is dat welvaart komt door het vrij implementeren van ideeën. Die vrijheid was er voor 1800 niet en nog steeds niet in grote delen van de wereld. De gevestigde orde houdt tegen. Deirdre kiest niet voor goede instituties/ goede wetten als hoofdbron van vooruitgang. Het domein van zorg ook niet (in ons boek zijn Ter Veer en ik uitgebreid hierop ingegaan. De drie (McCloskey!!) domeinen vrijheid, zorg en rechtvaardigheid moeten steeds in orde gebracht worden doordat het op de agenda van de tijdgeest komt.) Opvallend is dat ze nu voor vrijheid kiest als het belangrijkste. Dat houdt verband met winst.
Creatieve vernietiging. Maar dat klinkt bepaald niet als muziek in de oren van de unprotected. Centrale banken houden creatieve vernietiging tegen door marginale bedrijven te laten overleven via zeer lage rentelasten, lage verwachte rendementen die gekoppeld moeten zijn aan lage rentes.
Rechts populisme heeft het wapen van benoemen, maar wat is de oplossing? Gaat rechts de belangen van de onbeschermde beschermen? Via conservatisme? Onwaarschijnlijk.
Reagan/ Thatcher braken de gevestigde belangen af van de vakbonden, verliesgevende staatsbedrijven.
Daar moet je niet mee doorgaan, dat is niet de vernieuwing van rechts.
Infrastructuur? Uiteraard, daar moet de VS vol voor gaan, de plannen moeten klaar liggen bij de komende recessie.
De nieuwe welvaart moet dus toch weer komen van nieuwe ideeën die de meerderheid helpen. De dienstensector blijft de bron van groei, dematerialisering is nog maar net begonnen. Dat is een kans: goedkoop kopen, minder vervuiling/ alternatieve energie, meer virtueel reizen. De mens is creatief genoeg, de samenleving moet er alleen meer in gaan geloven. De tijdgeest moet minder hard worden, dus in tegenstelling tot Deirdre denk ik dat juist zorg belangrijker moet worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten