De
S&P500 doet sinds de FED gestopt is met bijkopen in het kader van QE
vrijwel helemaal niets. Volatiliteit lijkt vrijwel verdwenen. De VIX overschat
zelfs de volatiliteit.
Toch
heerst er boven gemiddelde angst op de beurs (bijvoorbeeld CNN’s fear and gread
index staat bijna maximaal in de fear zone). Apple daalt ernstig en de mediabedrijven gingen afgelopen week ook op de mesthoop.
Er
zijn wat akelige thema’s geweest zoals Griekenland, een krach in China, het
oprukken van IS, Oekraïne, maar daar ligt de belegger op het ogenblik allemaal
niet echt wakker van.
De
daling van de grondstoffenprijzen met hun desastreuze uitwerking op de
energieproducenten is nu de grootste kopzorg, gevolgd door een mogelijke stunt
van de FED, mocht deze overgaan tot renteverhoging en de daad bij het woord
voegt en alle geldmarkt een torenhoge rente van 0,375% gaat bieden, daarbij
heel wat liquiditeit weg drainerend.
Bij
pensioenfondsen zou men heel blij zijn met renteverhogingen. Even leek het de
goede kant op te gaan met de rente na 20 april, de FED put zich uit in
bewoordingen dat ze de rente gaan verhogen, maar de kapitaalmarkt is de boel weer
aan het saboteren. Ja, de korte rente stijgt in de VS, maar de lange rente
stuitert in elkaar. De lagere grondstoffenprijzen indiceren deflatie, lagere
inflatieverwachtingen dus en lagere economische groei en daarmee een lagere reële
rente. Het verschil tussen lange en korte rente is de belangrijkste lang
voor lopende leading indicator. Als die een dreun krijgt, kan de FED de rente
maar heel weinig verhogen, minder dan de drie renteverhogingen die op de rol
staan voor 2016 volgens de futures.
Het
macro nieuws is niet al te best. De groei in Emerging Markets is verdwenen,
alleen nog wat in China (maar veel minder dan gehoopt) en India en verder is
het veelal een droevig verhaal. In de eurozone vallen de cijfers wel weer wat
mee. De wereldhandel groeit niet. Een en ander hindert de groei in zelfs de VS.
In de VS waren de cijfers over het eerste half jaar tegenvallend. Recentelijk
zie je wel weer hoopvolle ontwikkelingen in de dienstensector (ISM non manufacturing
bijna op record hoogte), investeringen buiten de energie/materials sectoren en
je ziet vooruitgang op de vastgoedmarkt. Huren stijgen en verhinderen deflatie
op het ogenblik in de VS. De lagere olieprijzen hebben nog geen groei gebracht
in de wereld. Alleen Japan en Europa lijken te profiteren, alhoewel dit voor
een belangrijk deel ook komt door de zwakke valuta. Amerika zou moeten
profiteren als netto olie-importeur, maar dat gebeurde nog niet.
De
lagere olieprijs sinds half 2014 blijft maar verrassen. Men was zo gewend geworden aan hoge
olieprijzen na 2005 dat men dacht at $100 per vat normaal was. Sinds 2008 kan
de wereldeconomie dit echter niet meer dragen, het is te veel. De doorgaande
groei in China hield de vraag hoog, maar niet hoog genoeg. Sinds half 2014 gaat
het overduidelijk niet goed met de vraag. Het aanbod reageerde zoals gewoonlijk
met de nodige vertraging op de hoge olieprijzen, o.a. met horizontal drilling
en fracking. Met het aanbod gaat het dus de laatste tijd veel beter dan
verwacht. Vooral in de VS is de olieprijs meer toegenomen dan de grootste
optimist enkele jaren geleden voor mogelijk hield. De kentering kwam door
onderschatting van Saoedi-Arabië van de ernst van de situatie in 2014. Ze
hadden er genoeg van de productie te beperken en andere landen zonder
tegenprestatie meer laten produceren zoals Rusland. Zij produceerden gewoon
door en zelfs meer. Iedereen verwachtte dat de olieproductie in 2015 door de
veel lagere olieprijzen fors zou gaan dalen. Nee, men produceerde gewoon door,
zelfs meer. Met die extra olieproductie probeert men de gedaalde olie-inkomsten
op peil te brengen, maar dat werkt zoals altijd averechts. Omdat na 2009 de olieprijs zo hoog bleef, er
voortdurend een premie nodig leek vanwege geopolitiek risico, iedereen de
piekolieverhalen geloofde met de daaraan vastzittende steeds hogere kosten om
olie te winnen, bleven de speculanten maar doorkopen. De olieprijs zou immers
snel veel gaan stijgen, de productie in Amerika zou fors dalen, Saoedi-Arabië
zou tot inkeer komen. Niets van dat al, erger nog, Iran kwam ook nog eens met
extra olie op de markt en andere landen ook, zoals Brazilië. In Saoedi-Arabië begint
men nu ook de smaak te pakken te krijgen van horizontal drilling en daar stijgt
de productie ook. De marginale olieproducent moet uit de markt verdreven
worden, maar dat lukt maar niet. De rijke maatschappijen in Amerika zitten op
vaak wat dure olie, maar kunnen de lage olieprijzen opvangen uit de variabele
kosten van hooguit $45. De arme producenten hebben vaak goede bronnen en kunnen
tegen $40-55 totale kosten produceren (aldus Goldman Sachs). Ondertussen
puilen de olie-opslagplaatsen uit in de VS. Er kan bijna geen druppel meer bij.
Als dat straks echt niet meer lukt, gaat de prijs nog verder achteruit vreest
men. Dat is overigens de vraag, want de lage benzineprijs heeft geleid tot
eindelijk meer vraag in de VS, men rijdt ineens veel meer. De olieprijs
overdrijft vaak. Deze keer is geen uitzondering. Maar olieprijs lang onder $40
in de VS? Niet erg kansrijk denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten