We zagen allerlei bemoedigende signalen in de richting
van meer groei in aantocht in de Eurozone. De beurzen liepen flink op (zelfs
tegen een matig Wall Street in), de exportkansen stijgen door de daling van de
euro, de inflatieverwachtingen liepen op en de rente in vooral de europeriferie
daalde.
Duitsland lijkt de aangekondigde maatregelen te
accepteren, er werden uit die hoek geen saboterende acties ondernomen. Vooruitlopende
indicatoren als de ZEW op de IFO stegen recentelijk veel.
De kredietgroei lijkt gestimuleerd te worden. Banken als
ING en Rabo willen niet staatsleningen verkopen om de negatieve rente op
deposito’s bij de ECB te ontlopen, ze worden gedwongen iets anders met hun geld
te doen: krediet verlenen. Er zal niet veel kredietgroei komen in de eurozone,
maar de krimp is voorbij en daardoor wordt de groei van de kredietgroei die de
economische groei bepaalt beter.
De economie krijgt een zetje op een moment dat er toch al
enig herstel aan het komen was door de val van de olieprijzen, de lagere euro
en opgespaarde vraag uit de recessie van 2011-2013.
Tegenwind uit de demografie blijft, overheden zetten de
geldkraan nog niet open, maar misschien gaan zelfs overheden wat meer
investeren in infrastructuur zoals Juncker terecht bepleit.
Per saldo
overheersen voorlopig de plussen. In plaats van een nieuwe geaborteerd herstel
kan er nu een echt economisch herstel komen in de Eurozone, al zal het moeilijk
zijn langdurig meer dan 2% groei te krijgen. Bij economisch herstel gaat
uiteindelijk de rente omhoog en zal de ECB verlies gaan lijden, maar dat lijkt
tilbaar. De hogere inflatie zal zoals het er nu naar uit ziet niet een last
worden in de komende jaren, het zal heel moeilijk zijn voor de ECB meer dan
1,5% inflatie te creëren (dat lukt de Bank of Japan ook niet, terwijl die nog
veel royaler is dan de ECB).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten