Minack en het verband tussen BNP en kredietgroei en de werking van QE

George Minack legde eens goed uit waarom je niet zo bang hoeft te zijn voor deleveraging en dat de groei van het BNP afhangt van de versnelling van de kredietgroei. Dat laatste is een heel logische zaak die per definitie voortvloeit uit de economische theorie. BNP is een stroomgrootheid (het is een “flow”) en krediet is een voorraadgrootheid (een “stock”). Om de dimensies kloppend te maken moet je naar de versnelling van de kredietgroei kijken om de groei van het BNP te verklaren. En dan zie je in de VS ineens een mooi verband.

 

Ik ben het helemaal eens met Minack: economische groei hangt samen met versnelling van de kredietgroei, niet van kredietgroei

Ik kan het niet vaak genoeg uitleggen (daarom herhaal ik het maar) en Minack heeft een mooie uitleg:

 

"Here’s a simple example: if I earn $100 this week and spend $100 I contribute $100 to GDP. Next week I borrow $10 and spend $110, adding $10 to GDP. Third week: I must borrow another $10 just to maintain my contribution. The ‘productivity’ of debt was 1:1 then fell to zero the next week. To maintain my debt-funded $10 contribution to GDP I must increase debt $10 each week. To keep GDP growing by $10 each week I would need to accelerate borrowing: initially borrow $10; then $20 the next week; $30 in the next; and so on.

There is a very important follow on from this: repaying debt is not a drag a growth – decelerating debt is. Run the simple example in reverse: initially I earn $100 and spend $100. Then I cut my spending to $90 and repay $10 of debt. That damps GDP. But thereafter I can continue to repay $10 per week while maintaining my spending at $90. There is a one-off hit to GDP when borrowing decelerated, but subsequent deleveraging has no GDP effect".

 

Dit is overigens ook een goede uitleg waarom QE de economische groei niet zo veel aanzwengelt. Er is afnemende meeropbrengst. QE moet accelereren wil het de economische groei stimuleren. Dat was de reden waarom QE in de VS in elke ronde groter moest worden (en ook groter werd). De eerste keer hielp het heel veel: het veroorzaakte de ombuiging van krimp van kredietgroei naar expansie. Daarna was de versnelling maar heel klein en zo voorbij.
De enorme QE van Japan,QQE, helpt dus niet erg lang. Maar QQE heeft wel de mindset omgebogen uit deflatie naar inflatie en dat zet aan tot nu consumeren en nu investeren in plaats van eindeloos zo veel mogelijk uitstellen. QQE versnelt niet meer en draagt daarom niet langer bij aan de economische groei. Het helpt de aandelenbeurzen, net wealth wel omhoog.

Deleveraging heeft overigens een hele tijd de groei geremd. In Europa moesten overheden en particulieren enige jaren steeds meer bezuinigen. Die acceleratie droeg negatief bij aan een afzwakkende economische groei. In 2013 begon dit te keren.

Het betekent wel dat het terugbrengen van QE een korte tijd negatieve invloed op de economische groei van de VS zal hebben, namelijk nu, maar hierna niet meer omdat de vermindering niet sneller gaat. Niet veel schade, want kredietgroei is aan het versnellen, de overheid minder aan het bezuinigen en de particulier gaat minder sparen

 

D.w.z. Deleveraging doet maar één keer pijn aan de groei van het BNP, het traject van de versnelling van de deleveraging (de periode van omkeer van meer leveraging naar steeds snellere deleveraging, steeds snellere terugdringing van de overheidstekorten). Bij stabilisatie van de schuldaflossing doet dat de economie geen extra pijn meer.