Het was de week van Draghi die niet
gaf wat hij beloofd had, een ISM van onder 50, een Yellen die bijna garandeerde
de rente gaan verhogen deze maand en van de werkgelegenheidsgroei in de VS die
sterk genoeg was die garantie te laten herhalen via FED-doorgeefluikje
Hilsenrath in de Wall Street Journal.
De dollar/euro kreeg de op één na
grootste optater op één dag sinds de invoering ervan. Beurzen verloren heel
even de nodige procenten, vooral in Europa en de rente zigzagde flink omlaag en
omhoog.
Uiteindelijk vond Wall Street dat
goed economisch nieuws (banengroei) echt goed was voor de beurzen en
resulteerde er een week waarin de S&P per saldo nauwelijks van zijn plaats
kwam en de rentestijging beperkt was.
De banengroei was 211.000, iets
beter dan verwacht met opwaartse herzieningen in vorige maanden. De
participatiegraad steeg, de werkloosheid bleef constant omdat meer mensen een
baan gingen zoeken en zo de beroepsbevolking even veel steeg als het aantal
werkenden. Loongroei was weer 0,2% per uur, in reële termen in orde.
Het handelstekort van de VS viel
tegen met dalende export en import.
De ISM daalde onverwachts naar 48,6
en de ISM prijzen was een schamele 35 (door lagere grondstoffenprijzen). Dat
was goed voor daling van de rente die totaal ongedaan gemaakt werd door Draghi
en de goede werkgelegenheidsgroeicijfers. Draghi had herhaaldelijk beloofd met
iets extra’s te komen en zijn trawant Praet had dat onderbouwd. Draghi stelde
nooit teleur, dus mijn collega Steven Bell was overtuigd dat Draghi een mooi
konijn uit de hoed zou toveren, maar Steven zei dat het een dood konijn bleek.
Het verzet van Duitsland, Nederland en de Baltische staten damde de
goedgevigheid van Draghi in, misschien ook om niet te veel tegen de FED in te
gaan. Draghi verlaagde de rente op vrije reserves van banken met 0,1% tot -0,3%
en beloofde langer door te gaan met QE, maar de markt had veel meer verwacht.
En in een speech in New York vrijdag wist Draghi de gemoederen enigszins tot
bedaren te brengen: hij blijft een krachtige sinterklaas.
De ISM voor de dienstensector daalde
meer dan verwacht naar 55,9, toch nog steeds een goed cijfer.
De PMI’s van China en de VS waren
slecht, maar in de rest van de wereld was er veelal enig herstel, vooral in de
rest van Azië.
De consumptie groeit goed, gedragen
door reële inkomensgroei vanwege lage inflatie en groei werkgelegenheid en dat
moet uiteindelijk leiden tot een betere ISM en andere PMI’s.
De olieprijzen daalden verder, de
OPEC kon niet tot een daling van de productie besluiten (daar is Poetin voor
nodig) en het is al tijden uitzonderlijk warm. Dat laatste zorgt voor meer bouw
en minder detailhandelsverkopen van winterspullen.
De mooie ronde getallen zorgen voor
barrières bij de beurzen: 2100 voor de S&P, 20.000 voor de Nikkei. Het 2011
scenario van per saldo weinig koersbeweging aan het einde van het jaar na herstel
van een flinke inzinking blijft vooralsnog van kracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten