Eind 2013 was het de beurt aan diverse Emerging Markets
om in het stof te bijten. Plotseling droogden de inkomsten uit export naar
China op, knalden de investeringen in grondstoffen omlaag en vooral de grote
instroom van westerse gelden die ten einde raad alles probeerden om nog enig
rendement op hun vastrentende papiertjes te krijgen trokken ineens netto wat
van hun spaargeld terug in plaats van het tomeloos wegkruien van hun centjes
richting Emerging Markets Debt.
Goldman Sachs is van de week aan het rekenen geslagen en corrigeerde de valutareserves voor van alles en nog wat. Daarna was de verdedigingslinie van de Emerging Markets veel minder indrukwekkend, maar nog wel veel en veel beter dan in 1997-1998 : "We first provide a snapshot of reserves relative to GDP, based on the latest available data. We include information on central banks’ forward books where available and do not count
Maar in 1997 werd een en ander eerst fors onderschat.
Thailand was immers onbelangrijk en in principe geen onstabiel land. Daarom is
men in 2014 niet erg gerust op verhalen dat het allemaal niet zo erg is.
Overigens kon de Aziëcrisis de groei in de VS in 1998 niet omlaag krijgen, deze
bleef sterk. De aandelenbeurzen hadden een korte, hevige reactie van ongeveer
-20% op vooral de perikelen van LTCM. De FED moest ingrijpen en deed dat
uiteraard.
.
In 2014 zijn de Emerging Markets veel en veel
belangrijker dan in 1998. Na 2008 zorgden ze voor 80% van de groei in de
wereld. China is de tweede economie in de wereld geworden.
De Chinese economie is vergeleken met die van de VS ruim 3 keer zo groot geworden sinds 1998. En de beurzen zijn ongeveer met het BNP gestegen. Maar sinds 2007 heb je flink verloren op de Chinese beurs en nog wel wat gewonnen op de Amerikaanse
De Chinese economie is vergeleken met die van de VS ruim 3 keer zo groot geworden sinds 1998. En de beurzen zijn ongeveer met het BNP gestegen. Maar sinds 2007 heb je flink verloren op de Chinese beurs en nog wel wat gewonnen op de Amerikaanse
(plaatje Minack)