Sinds de kredietcrisis is de FED brenger van goed nieuws. Een van de grootste anomalieën van de efficiënte markt hypothese is de laatste jaren dat op de dag dat Bernanke praat, de beurs vrijwel altijd stijgt.
De laatste keer, bij zijn getuigenis voor het congres vorige maand, gebeurde dat niet, een teken aan de (beren)wand: het ziet ernaar uit dat 22 mei het hoogtepunt van de vierjaarscyclus was (zie mijn plaatje eergisteren).
Het was al een tijdje duidelijk dat de FED een communicatieprobleem had. Hoe moet je van die oneindige Quantitative Easing, QE, afkomen zonder dat de markt instort?
De FED heeft ineens moeite met het brengen van slecht nieuws, iets dat ze in het verleden goed afging. De punchbowl weghalen als de inflatie of groei te hard opliep met bijbehorende schade op de beurzen, daar kon de FED geen traan om laten, dat is een risico van het vak.
Uit de notulen van de FED blijkt al geruime tijd dat de vegetables tegen QE zijn [N.B. ik gebruik de term vegetables voor de leden van de FED die niets te zeggen hebben, net als de ministers van Thatcher vroeger van het mopje: de ober vroeg aan de Iron Lady wat ze wilde eten. Een mooie biefstuk, zei ze. En wat voor de vegetables vroeg de ober? That will do for them too, zei Maggie]. De vegetables worden gevoed met studies van de FED dat bij nog grotere balansen er te veel verliezen geleden kunnen worden en dat QE niet zo duidelijk de groei helpt. Het is onontkoombaar dat de FED met QE op zeker moment moet stoppen. Dat zekere moment zou bij 6,5% werkloosheid zijn en dat wordt bij het huidige dalingstempo van 0,6% per jaar ongeveer half 2015. Dat begint echter onzeker te worden omdat de groei van de economie in de VS niet afzwakte door het fiscale klif en de bestedingsbeperking van de federale overheid van de sequester. Als dat niet meer bijt, zal de groei straks beter zijn en de werkloosheid eerder op de gevreesde 6,5% uitkomen. Het goede economische nieuws zorgt dus voor allerlei onzekerheid.
In het goede scenario werkt QE en komt de werkloosheid op 6,5% waarna de economie minder monetaire steun nodig heeft.
Ondertussen heeft de markt gezien wat QE doet: het klopt de koersen van beleggingen op tot niveaus die hoger zijn dan de fundamentals aangaven (zie mijn laatste post over de vierjaarscyclus: nu ongeveer 200 punten voor de S&P 500). De bedoeling is dat de fundamentals zich aanpassen bij de hogere koersen en dat op basis van het gerepareerde vertrouwen die fundamentals inderdaad echt beter zijn (reflexitivity volgens Soros). Niet alleen de markt heeft dit gezien, maar ook de FED. Op 22 mei vond Bernanke het welletjes, hij vond het gevaarlijk worden als de markt nog verder op het goede nieuws vooruitliep en besloot onaardig te zijn voor de markt om een bubbel te voorkomen en iets over terugdringen van QE te gaan opperen.
Maar goed dus, hoe breng je het slechte nieuws als FED? Daarvoor hebben ze de hulp van Hilsenrath ingeschakeld van de Wall Street Journal die alle roddels van de FED als eerste ingefluisterd krijgt. Dat is een hele eer en hij vervult meestal met graagte hun wens de juiste roddels te publiceren. De aandelenmarkt hangt aan zijn lippen uiteraard, want niets brengt de markt meer in beweging dan veranderende zieleroerselen van de FED. Nu moet Hilsenrath echter niet alleen publiceren wat de FED echt vindt dat de markt moet weten over wat ze gaan doen, maar ook proefbalonnen over wat er gebeurt als Hilsenrath iets rondtoetert over vermindering (taper) van QE.
Bianco had gisteren in zijn newsclips een samenvatting van die berichten. Hij concludeerde dat je al lezend toch niet verbaasd kunt zijn dat een en ander zo veel volatiliteit heeft veroorzaakt.
Op 22 mei waarschuwde Hilsenrath al (Real Time Economics (WSJ Blog) – (May 22, 2013) Jon Hilsenrath: Fed Winddown Strategy Will Test Economy’s Reaction and Adjust) dat de FED ging testen hoe de markt ging reageren op de komende terugtrekking van QE. Holy cow, dacht de markt, ophouden met QE? En dat terwijl we weten dat QE als doel heeft de koersen boven de fundamentele waarde te zetten/ Dan moet er iets gebeuren met die koersen, want die mogen dan niet meer boven die fundamentele waarde staan.
Tijd om wat theorieën hierover bij elkaar te verzinnen, ook al niet goed voor de koersen (The New York Times – Peter Eavis: When Bernanke Confounds, Wall Street Reaches for Theories) met iets voor de haviken, voor het openbarsten van bubbels, hoe de handrem erop gezet kan worden.
Op 23 mei was Hilsenrath een beetje recalcitrant dat hij als proefballonetjelanceerder werd gebruikt (The Wall Street Journal – (May 23, 2013) Jon Hilsenrath: In Bid for Clarity, Fed Delivers Opacity). Dat was natuurlijk helemaal niet goed voor de volatiliteit.
Op 7 juni legt Hilsenrath uit waarom de FED onvoorspelbaar is (Real Time Economics (WSJ Blog) – (June 7, 2013) Jon Hilsenrath: Why the Fed Hates the Word ‘Tapering’).
De FED wil beslissen op basis van de data en wat de S&P doet en dat is onvoorspelbaar en daardoor kun je niet van te voren zeggen hoe QE precies zal worden afgebouwd. Onvoorspelbaarheid doet de koersen niet stijgen. Op 7 juni meldt hij ter verduidelijking dat QE echt komt en waarschijnlijk in september The Wall Street Journal – (June 7, 2013) Jon Hilsenrath: Fed on Track to Ease Up on Bond Buying Later This Year
Eergisteren meldde Hilsenrath dat de FED beduusd was door alle volatiliteit die het gefilosofeer over QE had veroorzaakt. De markt was gek en overdreef aldus de FED Real Time Economics – Jon Hilsenrath: Analysis: Fed Likely to Push Back on Market Expectations of Rate Increase. Maar de FED gelooft de markt, als die gek wordt, dan wordt de taper minder dan beloofd. Zo hard zal de taper niet gaan als het niet meezit en pas na een hele tijd na het stoppen van QE gaat de rente omhoog had Bernanke al gesmiespeld bij de getuigenis voor het congres en als de rente verhoogd wordt zal het langzaam gaan, niet zoals altijd (this time is different: de FED lijdt verliezen bij snelle verhogingen). Dus de markt was even blij, want september hangt aan een zijden draadje voor de eerste taper. Maar de dag erna was de blijdschap alweer verdwenen, want de QE taper komt toch en de onzekerheid is niet weg.
Het lijkt wel een beetje op wat Europese politici deden om de crisis te bestrjden. Door de markt afgedwongen kwam er elke keer weer iets, net iets te laat, waarna de markt eventjes (steeds korter) opgelucht adem haalde alvorens weer nieuwe somberheden te uiten over de neergang van Europa en hoe die erger zou worden dan het Japanscenario.
De FED krijgt de volatiliteit niet omlaag door te zeggen dat die overdreven is (dat is hij niet, de VIX staat nog heel laag), maar door extra liquiditeit te geven. Ze gaan echter niet nóg meer dan $ 85 miljard per maand kopen.
Daar staat tegenover dat de S&P in de toolbox van de FED zit en er whatever it takes gedaan zal worden om een grote koersdaling te stoppen. Ook hebben ze luid en duidelijk rondgebazuind dat ze geen 1994 rentescenario willen hebben waar bij de eerste renteverhogingen vrijwel onmiddellijk alle toekomstige rentestijgingen werden ingeprijs met als gevolg een dramatische rentestijging. Dat willen ze ook whatever it takes voorkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten