1 december 2012

Waardoor ben ik de laatste weken verrast?


Niet door Sinterklaas, die bestaat nog steeds niet ondnaks alle gelijkenis met bernanke.
In de eerste plaats heb ik last van zigzag denken over de economie van de Eurozone (ja recessie zet door/nee het verbetert tot stagnatie). In oktober hield ik nog vast aan de opwaartse trend van de Citigroup Economic Surprises index gevoed door betere groei van M1, eind oktober schrok ik hevig van het plaatje dat de Duitse autoproductie zo veel hoger was dan de verkopen en er daardoor in Duitsland en Frankrijk geen groei in het vierde kwartaal zou zijn. Heel het jaar had ik gedacht dat in het vierde kwartaal van 2012 het economisch herstel zou beginnen in de eurozone en dat ging ineens in rook op. Tegelijk had je in de VS allerlei parallel met de economie lopende indicatoren waarop men nowcasting baseert die aangaven dat de groei in het vierde kwartaal in de VS buitengewoon laag zou zijn, circa 1-1,5%.

En ineens kwam er weer meer optimisme, dat men toeschrijft aan meer hoop op oplossen van het fiscale klif. Dat is niet meer dan een molshoop, zo zegt men ineens. Of dat de reden is voor de structurele stijging sinds 6 november waag ik te betwijfelen, wel voor woeste intraday stijgingen. Het was de meevallende IFO die mij zeer verraste, betere weekcijfers uit de VS. Beter nieuws uit China en ontluikend optimisme over de industriële cyclus op korte termijn in de wereld (verrassing voor mij dat steeds vaker te lezen) en in de VS voor de lange termijn (dat verbaast me al langer) die de markt vleugels gaf.

 Er zijn allerlei storende zijverhalen, zoals het fiscale klif en de invloed van Sandy in de VS en het gedoe over Griekenland (weer even het blikje een schop gegeven) en Spanje wanneer het OMT in werking zet. Hoe verderfelijk gaat het in Frankrijk waar Hollande nog heel wat moet doen voor hij op Mitterand gaat lijken.

De wall of worry is groot. Alhoewel sommigen juist vinden dat die wall of worry niet meer bestaat. Er zijn heel weinig beren, alleen maar heel veel mensen die in een correctie geloven. er zijn overigens ook weinig uitgesproken bulls. De VIX is laag, helemaal niet in overeenstemming met angsten over het fiscale en monetaire  klif en Europa.

Maar de basis van de verhalen is dat zo lang de centrale banken zo lief zijn en de bankproblemen lijken te stabiliseren (in Zuid-Europa groeien de bankdeposito’s weer en dalend e Target2 saldi) moet men positief denken totdat het macroverhaal  weer slechter wordt (de laatste jaren blijkt steeds dat daar niet veel voor nodig is) of dat men de optimistische verhalen voor de lange termijn in de VS te veel aandacht geeft (ook al gaat dat uitkomen)..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten