De deflationaire mindset sinds 1998 kun je het beste aantonen met een enorm negatieve correlatie tussen de koersbewegingen van aandelen en (10-jaars) obligaties.
In de VS is het verband wat minder negatief geworden sinds november.
In Japan is er in het Kurodatijdperk een forse verschuiving geweest, die ineens ophield eind april. De rente schoot omhoog, hoe veel obligaties de Bank of Japan ook belooft te gaan opkopen. De meevallende groeicijfers voor Japan 93,5% groei in het eerste kwartaal) hielpen ook mee de rentecrash heel groot te maken in Japan. Plotseling is de slechte oude tijd terrug. Vol vertrouwen wordt ineens verteld dat de Japanse rente veel verder zal stijgen.Die Japanners verdienen een rente van minstens 4% omdat de Bank of japan de groei aanzwengelt en de inflatie laat exploderen tot minstens 4%. De rentestijging die dit veroorzaakt is hun verdiende loon. Die ellendige Kuroda moet met de neus op de feiten gedrukt worden: Japan moet het ravijn in via hoge rentes, een sterke yen en onbetaalbare overheidsschulden.
De Bank of Japan heeft laten weten http://www.reuters.com/article/2013/05/17/us-japan-economy-boj-idUSBRE94G03N20130517 dat ze de enorme volatiliteit van de rente een bizjonder slechte zaak te vinden en daar iets aan te gaan doen. Moet je tegen de Bank of Japan gaan vechten en doorgaan met geloven in stijgende rente of niet? Ik denk dat het misschien niet zo'n heel erg goed idee is om een extreem grote strijd met de Bank of Japan nu al aan te gaan. Als ze de rente zo duidelijk omlaag willen krijgen met een vlakkere rentecurve, dan zou dat zo maar tijdelijk kunnen lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten