Er is eigenlijk weinig
veranderd aan de schuldenposities. Alleen het monetaire beleid is anders en het
fiscale beleid zal anders blijven.
Er zijn wel allerlei
ongewone zaken. Aandelen zijn 100% omhoog, geleid door de defensieve sectoren.
Na vier jaar is de rentecurve enorm steil, helemaal niet aan het vlakker worden
zoals hoort volgens de normale cyclus. Wel is de tijd voorbij van de return free obligaties in plaats van de risk free returns van staatsobligaties. Aandelen correleerden negatief met de dollar en grondstoffen correleerden ongekend sterk met aandelen.
Het bedrijfsleven is
sterker uit de crisis gekomen terwijl de groei beneden trend was met marges
boven trend. Echt flabbergasted is dat de beleggers in kredieten na de
kredietcrisis zo weinig verloren hebben en die torenhoge spreads bijna
risicoloos hebben kunnen incasseren. Toch kunnen crediteuren vrijwel nooit
ontsnappen aan herstructurering van de schulden die ze bezitten. Duitse banken
recycleden het Duitse overschot op de lopende rekening naar de tekortlanden in
Zuid Europa. Daar hoort na een tijd de rekening bij: je kunt je geld niet terug
krijgen, want de debiteuren kunnen het geld niet meer hiervoor hebben.
Het bedrijfsleven is de
grote spaarder geworden, niet de particulieren. De overheid is de slok op. Deze
is eigenlijk ook de baas over de monetaire politiek. Dan voel je het al
aankomen: die moet zodanig zijn dat de overheid er garen bij spint en de rest
moet dat slikken. Op het ogenblik slikt het bedrijfsleven de gifpil nog niet,
maar dat gaat komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten