Het zijn drukke tijden voor me op het ogenblik. De laatste hand moet gelegd worden voor de Beleggingsnota 2014. 2014 is nog ver weg, maar de vergadercyclus over de beleggingsplannen inclusief wettelijke eisen in het kader van de STAR-normen zorgen voor deadlines al ver voor 2013 is verstreken.
Er is daarom een hele discussie bij ons (F&C) gaande, tussen Amsterdam en Londen over de verwachte opbrengsten voor de beleggingscategorieën voor de komende vijf tot tien jaar.
De laatste jaren is er druk om de visie wat duidelijker te laten zien. In de jaren daarvoor keek ik vooral of de door mij geponeerde verwachte rendementen tot extreme gewichten leidden bij optimalisaties. Als je zag dat als je het verwachte rendement zo hoog werd dat een extra 0,25% leidde tot een explosie van de gewichten inefficiënte portefeuilles, dan was dat de limiet voor de verwachte opbrengst. Verder kreeg je een reeks van klachten van de desbetreffende portfoliomanagers dat hun categorie een te laag verwacht rendement had. Pas als de klachten van vele kanten kwamen wist je dat je ongeveer goed zat.
Dit jaar ging het iets anders omdat ik visie de eerste kans wilde geven. Ons ALM-team ging onmiddellijk in de aanval. Met die rendementen werd het niets met vastrentende waarden en zou alles naar aandelen gaan.
De scherpe kanten werden daarna van die hoge verwachte rendementen van aandelen afgehaald. Vanmiddag leidde dit tot zo'n enorme daling van de verwachte rendementen dat het ALM -team de andere kant op ging protesteren, nu werd het gewicht van aandelen juist veel te laag.
Een heet hangijzer is ook wat je moet doen met aandelen van Emerging Markets. Nu het niets meer wordt met China en de risico's van Emerging Markets groter zijn dan gedacht, wil iedereen het gewicht van Emerging Markets terugschroeven. Maar dat past niet in de discipline van de modellen voor de verwachte opbrengsten. Aandelen van Emerging Markets zijn goedkoop en daardoor ontstaat een extra verwachte opbrengst. De normale risicopremie van Emerging Markets aandelen ten opzichte van gewone aandelen kan misschien iets omlaag, maar blijft hoger. Daardoor is het verwachte rendement hoger geworden. Heel vervelend, want men wilde juist aansturen op lagere strategische gewichten voor aandelen van Emerging Markets. De discipline van de modellen voor de verwachte opbrengsten is dit dus aan het verhinderen.
Bij de verwachte opbrengst van vastrentende waarden zorgt de snelle opmars van de rente ineens ook voor andere, hogere verwachte opbrengsten. En dat terwijl we net uit de verhalen waren dat de rente gaat stijgen in de komende jaren. De crux zit hem in de reeds ingeprijsde rentestijging. Die begint de spuitgaten uit te lopen. Ook daar zegt de discipline dat het niet zo erg is, als de verhalen eerst deden vermoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten