De rentestijgingen zijn de laatste tijd bar en boos geweest voor de belegger in obligaties. In 1994 werden de verliezen nog gematigd door de rente-inkomsten, maar die zijn tegenwoordig verwaarloosbaar. De rentegevoeligheid is door die lage rente veel hoger dan bijvoorbeeld in 1994. Daarom zijn de totale verliezen nu groter dan in een vergelijkbaar aantal maanden van 1994. Toen duurde het langer en was de gifbeker nog niet leeg.
Is er nu iets ergers gaande dan de rentekrach van 1994? De FED roept voortdurend dat een 1994 krach echt niet de bedoeling is en echt niet zal gebeuren. De cijfers zijn voorlopig anders. De verliezen zijn enorm. De belegger in lange staatsobligaties weet niet wat hem overkomt. De veteranen die 1994 meegemaakt hebben kunnen het zich nog wel voorstellen.
In het plaatje staat het momentum van de rente (10 jaar staat gedeeld door tien weeks voortschrijdend gemiddelde). Dat piekt de laatste tijd voordat de Citigroup Economic Surprise Index piekt. Dus dat die laatste index nu piekt klopt met het afnemende momentum van de rentestijging.
Die verrassingen zeggen dus niet zo veel over de rente, het verband ligt andersom.
Maar och, het momentum van de rente lijkt dus gepiekt te hebben en kan nog steeds zeer flink afzwakken. Op die basis zou de rente wel eens even uitgestegen kunnen zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten